Φέτος γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, όπου οι ήρωες πρόγονοί μας, έδωσαν το αίμα και την ψυχή τους για να παραδώσουν σε εμάς μία χώρα ελεύθερη, απελευθερωμένη από τη σκλαβιά.
Άραγε εμείς σήμερα, πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι και άξιοι συνεχιστές αυτών των ηρώων; Το σίγουρο είναι όχι. Δυστυχώς δεν έχουμε φανεί άξιοι τους και βλέπουμε την χώρα μας να οδηγείται και πάλι στην «σκλαβιά». Ποιος πιστεύει ότι η χώρα μας σήμερα είναι ελεύθερη και αποφασίζει εκείνη για το μέλλον της; Και απαντώ εγώ, κανένας.
200 χρόνια μετά την απελευθέρωση, δυστυχώς είμαστε πάλι σκλαβωμένοι και αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για την «τύχη» μας.
Θεωρώ συμπατριώτες μου, ότι ήρθε η ώρα να σηκώσουμε και πάλι το ανάστημά μας και να αντισταθούμε σε κάθε είδος σκλαβιά που θέλουν να μας οδηγήσουν. Να δώσουμε και εμείς τον αγώνα μας και μόνο εάν είμαστε ενωμένοι θα καταφέρουμε να νικήσουμε.
Θα κλείσω με τα σοφά λόγια του στρατηγού Μακρυγιάννη, που από το 1821 έβλεπε το κακό να έρχεται: «Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους όπου ήταν η ακαθαρισία της Ευρώπης».