ΛΟΓΙΣΤΗΣ - ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ
- ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ
Η συνεχής επιμόρφωση, κλειδί για την Ανταγωνιστικότητα και την Ποιότητα Υπηρεσιών
Οι επιχειρήσεις της νησιωτικής Ελλάδας αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας, στηρίζοντας την ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή. Ωστόσο, η σύγχρονη παγκόσμια οικονομία, που χαρακτηρίζεται από ταχύτατες τεχνολογικές εξελίξεις, ψηφιακό μετασχηματισμό και αλλαγές στις καταναλωτικές τάσεις, δημιουργεί νέες προκλήσεις και ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις αυτές. Σε αυτό το περιβάλλον, η διαρκής επιμόρφωση των μικρομεσαίων επιχειρηματιών της νησιωτικής Ελλάδας δεν είναι απλώς επιθυμητή αλλά απολύτως απαραίτητη. Η έλλειψη προσαρμογής στις διεθνείς εξελίξεις μπορεί να οδηγήσει στη μείωση της ανταγωνιστικότητας, ενώ η επένδυση στη γνώση και τις δεξιότητες μπορεί να εξασφαλίσει βιωσιμότητα, ανάπτυξη και προσφορά υψηλής ποιότητας υπηρεσιών.Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε μια φάση ταχείας μεταβολής, επηρεάζοντας τις επιχειρήσεις σε όλα τα επίπεδα. Οι καταναλωτές στρέφονται όλο και περισσότερο στις διαδικτυακές αγορές, οι επιχειρήσεις που δεν αξιοποιούν ψηφιακά εργαλεία χάνουν έδαφος , ενώ παράλληλα η στροφή προς βιώσιμες πρακτικές είναι πλέον μονόδρομος. Οι καταναλωτές απαιτούν οικολογικά προϊόντα και υπηρεσίες, ενώ οι κανονισμοί για την περιβαλλοντική συμμόρφωση αυστηροποιούνται. Την ίδια στιγμή η παγκοσμιοποίηση και η ευκολότερη πρόσβαση στις αγορές καθιστούν τον ανταγωνισμό πιο έντονο, ακόμα και για επιχειρήσεις σε απομακρυσμένες περιοχές , αφού τα γεωγραφικά όρια έχουν ξεπεραστεί. Όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα , ο τουριστικός κλάδος, που αποτελεί τον βασικό μοχλό ανάπτυξης στις νησιωτικές περιοχές, να μετασχηματίζεται με έμφαση σε εξατομικευμένες εμπειρίες, ψηφιακή προβολή και βιωσιμότητα. Από την πανδημία του COVID-19 μέχρι τις γεωπολιτικές κρίσεις, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις καλούνται να είναι ευέλικτες και να προσαρμόζονται γρήγορα σε νέες συνθήκες.Η διαρκής εκπαίδευση και επιμόρφωση των μικρομεσαίων επιχειρηματιών είναι το βασικό εργαλείο για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις παραπάνω προκλήσεις. Οι επιχειρηματίες χρειάζεται να αποκτήσουν γνώσεις για τη δημιουργία και διαχείριση ιστοσελίδων και ηλεκτρονικών καταστημάτων ,την αξιοποίηση μέσων κοινωνικής δικτύωσης για προώθηση προϊόντων και υπηρεσιών , τη χρήση εργαλείων ανάλυσης δεδομένων για τη λήψη επιχειρηματικών αποφάσεων , την αυτοματοποίηση διαδικασιών, όπως κρατήσεις ή παραγγελίες. Ακόμη και αν δεν μπορούν να αποκτήσουν οι ίδιοι τις παραπάνω γνώσεις , πρέπει να αφουγκραστούν την αναγκαιότητα να τις εντάξουν στα εργαλεία επιχειρηματικότητας των επιχειρήσεων τους. Η κατανόηση των αρχών της κυκλικής οικονομίας, της εξοικονόμησης ενέργειας και της βιωσιμότητας μπορεί να βοηθήσει τις επιχειρήσεις να συμμορφωθούν με τα νέα πρότυπα και να προσελκύσουν περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένους πελάτες. Οι πελάτες έχουν αφήσει πίσω τους το παραδοσιακό μοντέλο πώλησης και αναζητούν εξατομικευμένες εμπειρίες, είναι ευαίσθητοι με το περιβάλλον και την προστασία του. Οι επιχειρηματίες επιβάλλεται να μάθουν πώς να εντοπίζουν ευκαιρίες και να αναπτύσσουν νέα προϊόντα ή υπηρεσίες που ανταποκρίνονται στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς.Η επιμόρφωση γύρω από τις εξαγωγές, τις εθνικές συνεργασίες και την εξωστρέφεια μπορεί να ενισχύσει την προβολή των νησιωτικών επιχειρήσεων σε διεθνές επίπεδο , ενώ η εκπαίδευση σε τεχνικές διαχείρισης κρίσεων και προσαρμογής σε νέες συνθήκες είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της λειτουργίας σε περιόδους αβεβαιότητας. Παράλληλα η γνώση σύγχρονων πρακτικών διοίκησης, καθώς και τεχνικών για την παροχή εξαιρετικής εξυπηρέτησης πελατών, μπορεί να διαφοροποιήσει τις επιχειρήσεις αυτές και να τις καθιερώσει στην αγορά.Για να επιτευχθεί η ουσιαστική επιμόρφωση των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, είναι απαραίτητη η υποστήριξη από την Πολιτεία, τους τοπικούς φορείς , και τα επαγγελματικά επιμελητήρια. Η Πολιτεία πρέπει να αναπτύξει στοχευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα για επιχειρηματίες, καλύπτοντας όλες τις παραπάνω θεματικές. Η επιδότηση για τη συμμετοχή σε σεμινάρια και εκπαιδευτικά προγράμματα είναι κρίσιμη, ιδιαίτερα για τις μικρές επιχειρήσεις που δεν διαθέτουν πόρους για κατάρτιση. Η δημιουργία συνεργασιών μεταξύ πανεπιστημίων, τοπικών φορέων και επιχειρηματικών δικτύων μπορεί να ενισχύσει τη διάχυση της γνώσης. Η Πολιτεία μπορεί να παρέχει τεχνολογική υποστήριξη και εξοπλισμό στις επιχειρήσεις που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις ψηφιακές αλλαγές. Βέβαια , για να γίνουν όλα τα παραπάνω απαιτείται τόσο πολιτική βούληση όσο και πραγματική δράση και τους εμπορικούς συλλόγους. Τον Δεκέμβριο διεξάγονται εκλογές στο Επιμελητήριο Δωδεκανήσου , οι επιχειρήσεις έχουν ανάγκη από ένα Επιμελητήριο μάχιμο και διεκδικητικό. Για να επιστρέψω στο προηγούμενο θέμα ,πολλά νησιά της Ελλάδας έχουν επωφεληθεί από προγράμματα ψηφιακής κατάρτισης, τα οποία βοήθησαν μικρές επιχειρήσεις να δημιουργήσουν διαδικτυακή παρουσία και να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Σε νησιά όπως η Νάξος και η Αστυπάλαια, οι επιχειρηματίες που εκπαιδεύτηκαν σε πράσινες πρακτικές κατάφεραν να διαφοροποιηθούν, προσελκύοντας οικολογικούς ταξιδιώτες , ενώ επιχειρήσεις σε νησιά του Αιγαίου, με την κατάλληλη εκπαίδευση, έχουν αναπτύξει εξαγωγική δραστηριότητα σε διεθνείς αγορές, προβάλλοντας τοπικά προϊόντα όπως τυριά, ελαιόλαδο και κρασί. Πολύ πρόσφατα , το κρασοτύρι της τοπικής επιχείρησης ΓΙΑΝΝΟΥ , διακρίθηκε και είναι ανάμεσα στα 50 καλύτερα τυριά του κόσμου , ενώ έχουμε πάρα πολλά παρόμοια παραδείγματα αριστείας από επιχειρήσεις του νησιού μας. Οι επιχειρήσεις αυτές πρέπει να είναι ο οδηγός για όλες τις υπόλοιπες.Η επιμόρφωση των μικρομεσαίων επιχειρηματιών της νησιωτικής Ελλάδας δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά προϋπόθεση για την επιβίωση και την ανάπτυξή τους. Σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, οι επιχειρηματίες καλούνται να εξελιχθούν, αξιοποιώντας τη γνώση ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Με τη σωστή υποστήριξη από την Πολιτεία και τους τοπικούς φορείς, η επιμόρφωση μπορεί να οδηγήσει σε έναν νέο κύκλο ανάπτυξης για τις επιχειρήσεις της νησιωτικής Ελλάδας, ενισχύοντας την οικονομία, διατηρώντας την πολιτιστική ταυτότητα και προσφέροντας υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στους επισκέπτες και τους κατοίκους. Στο τέλος της ημέρας , καλούμαστε όλοι να συνειδητοποιήσουμε , ότι ήλιο και θάλασσα μπορούν να προσφέρουν και άλλοι προορισμοί. Αν θέλετε ο επισκέπτης να πληρώσει προστιθέμενες αξίες , δώστε του προστιθέμενες αξίες. Οφείλουμε μέσω της επιμόρφωσης να αναδείξουμε την μοναδικότητα του τόπου μας και να προβάλλουμε τι μας κάνει μοναδικούς , να εξάγουμε και όχι να εισάγουμε κουλτούρες , γεύσεις ή επιχειρηματικά μοντέλα. Δυστυχώς , έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και ελάχιστο χρόνο για να προετοιμαστούμε. *Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.
- 27 Νοεμβρίου 2024
- 0 Σχόλια
- ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ
Τι κάνει μια επιχείρηση πραγματικά ανταγωνιστική;
Η ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης είναι ένα πολύπλοκο και πολυδιάστατο θέμα, που συνδέεται τόσο με το προϊόν όσο και με τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από αυτό. Ουσιαστικά, και τα δύο στοιχεία είναι απαραίτητα για την επιτυχία και την ανταγωνιστικότητα, αλλά η σημασία τους διαφέρει ανάλογα με την περίπτωση.Το προϊόν μιας επιχείρησης αποτελεί το άμεσο αντικείμενο της προσφοράς προς τους πελάτες. Ένα εξαιρετικό προϊόν μπορεί να κάνει μια επιχείρηση ανταγωνιστική από μόνη της, ιδιαίτερα αν προσφέρει κάτι μοναδικό στην αγορά. Παράγοντες όπως η ποιότητα, η καινοτομία, η χρησιμότητα και η τιμή παίζουν καθοριστικό ρόλο. Ένα προϊόν που ξεχωρίζει λόγω της ποιότητάς του μπορεί να καθιερώσει μια επιχείρηση στην αγορά. Η συνέπεια στην ποιότητα δημιουργεί πιστούς πελάτες και ένα θετικό brand image. Οι καινοτόμες επιχειρήσεις συχνά ηγούνται της αγοράς. Ένα πρωτοποριακό προϊόν ή υπηρεσία, το οποίο καλύπτει μια ανάγκη με τρόπο που δεν είχαν σκεφτεί οι ανταγωνιστές, μπορεί να δημιουργήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, εταιρείες όπως η Apple ή η Tesla χτίζουν την ανταγωνιστικότητά τους γύρω από την καινοτομία των προϊόντων τους. Ο σχεδιασμός, η λειτουργικότητα και η συνολική εμπειρία που προσφέρει το προϊόν επηρεάζουν το πώς το αντιλαμβάνονται οι καταναλωτές. Ένα καλοσχεδιασμένο προϊόν που λύνει προβλήματα και είναι εύκολο στη χρήση θα προσελκύσει περισσότερους πελάτες. Ο συνδυασμός ποιότητας και προσιτής τιμής μπορεί να δώσει σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Η προσφορά ενός προϊόντος με υψηλή αξία σε ανταγωνιστική τιμή ενισχύει την ανταγωνιστικότητα, ειδικά σε αγορές που η τιμή είναι καθοριστικός παράγοντας.Παρόλο που ένα καλό προϊόν μπορεί να είναι το θεμέλιο της επιτυχίας, δεν αρκεί από μόνο του για να εξασφαλίσει την μακροχρόνια ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης. Αυτό είναι το σημείο που οι άνθρωποι παίζουν κρίσιμο ρόλο. Οι δεξιότητες, η δημιουργικότητα, η ηγεσία και η αφοσίωση των ανθρώπων μιας επιχείρησης καθορίζουν την ικανότητά της να καινοτομεί, να βελτιώνει το προϊόν της και να ανταποκρίνεται στις αλλαγές της αγοράς.Οι ηγέτες μιας επιχείρησης είναι αυτοί που καθορίζουν την κατεύθυνσή της. Μια καλή ηγεσία μπορεί να αναγνωρίσει ευκαιρίες, να κινηθεί στρατηγικά και να διαχειριστεί αποτελεσματικά τους πόρους της επιχείρησης. Επιπλέον, μπορεί να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει τις ομάδες προς την επίτευξη υψηλών στόχων. Η κουλτούρα μιας επιχείρησης είναι ζωτικής σημασίας για την ανταγωνιστικότητά της. Ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα, τη συνεργασία και τη συνεχή βελτίωση θα οδηγήσει σε μια επιχείρηση που είναι ευέλικτη και έτοιμη να προσαρμοστεί στις νέες προκλήσεις της αγοράς. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που παράγουν καινοτομία. Χωρίς τις δημιουργικές και τεχνικές δεξιότητες των εργαζομένων, οι εταιρείες δεν θα μπορούσαν να παράγουν νέα προϊόντα, να βελτιώσουν υπάρχοντα ή να δημιουργήσουν διαδικασίες που μειώνουν το κόστος και αυξάνουν την αποδοτικότητα. Εταιρείες όπως η Google και η Amazon επενδύουν στην προσέλκυση κορυφαίων ταλέντων, αναγνωρίζοντας ότι οι άνθρωποί τους είναι ο πυρήνας της συνεχούς ανάπτυξής τους. Ωστόσο , η εμπειρία των πελατών είναι κρίσιμος παράγοντας στην ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης. Ακόμα και αν ένα προϊόν είναι άριστο, μια κακή εμπειρία εξυπηρέτησης μπορεί να απομακρύνει τους πελάτες. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε άμεση επαφή με τους πελάτες, είτε μέσω υποστήριξης είτε πωλήσεων, επηρεάζουν καθοριστικά την εικόνα της επιχείρησης. Βέβαια ,στον σύγχρονο επιχειρηματικό κόσμο, η ικανότητα προσαρμογής στις μεταβολές της αγοράς είναι απαραίτητη. Η ταχύτητα με την οποία οι εργαζόμενοι μπορούν να ανταποκριθούν σε νέες προκλήσεις, όπως οι τεχνολογικές εξελίξεις ή οι αλλαγές στις προτιμήσεις των καταναλωτών, μπορεί να καθορίσει αν μια επιχείρηση θα διατηρήσει το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα.Προϊόν και Άνθρωποι σε ΣυνδυασμόΗ πραγματική ανταγωνιστικότητα μιας επιχείρησης βρίσκεται στο σημείο όπου το προϊόν και οι άνθρωποι αλληλοσυμπληρώνονται. Ένα εξαιρετικό προϊόν χρειάζεται ανθρώπους που θα το δημιουργήσουν, θα το προωθήσουν και θα το στηρίξουν στην αγορά. Παράλληλα, οι άνθρωποι χρειάζονται ένα δυνατό προϊόν που να αντικατοπτρίζει την αφοσίωση και τις δεξιότητές τους.Οι επιχειρήσεις που καταφέρνουν να συνδυάσουν ένα καλό προϊόν με μια ισχυρή ομάδα ανθρώπων είναι αυτές που ξεχωρίζουν στον ανταγωνισμό. Για παράδειγμα, η Apple είναι γνωστή για τα εξαιρετικά προϊόντα της, αλλά η επιτυχία της δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τους ταλαντούχους ανθρώπους που σχεδιάζουν, παράγουν και διαχειρίζονται αυτά τα προϊόντα. Η κουλτούρα της καινοτομίας και η αφοσίωση στην ποιότητα καθορίζουν την ανταγωνιστικότητά της σε παγκόσμιο επίπεδο.Το ερώτημα «τι κάνει μια επιχείρηση πραγματικά ανταγωνιστική; το προϊόν ή οι άνθρωποι πίσω από αυτό;» δεν μπορεί να απαντηθεί μονοδιάστατα. Και τα δύο είναι αναπόσπαστα κομμάτια της επιτυχίας μιας επιχείρησης. Ένα καλό προϊόν είναι απαραίτητο, αλλά χωρίς τους ανθρώπους που θα το σχεδιάσουν, θα το προωθήσουν και θα το υποστηρίξουν, δεν μπορεί να παραμείνει ανταγωνιστικό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Από την άλλη πλευρά, οι ταλαντούχοι άνθρωποι χρειάζονται ένα προϊόν που να αξίζει να προσφερθεί στην αγορά. Επενδύστε στα προϊόντα σας , αλλά επενδύστε και στους συνεργάτες σας. Η ισορροπία και η συνέργεια αυτών των δύο στοιχείων είναι το κλειδί για τη μακροπρόθεσμη επιτυχία. Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.
- 20 Νοεμβρίου 2024
- 0 Σχόλια
- ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ
Έβρεξε επί τέλους και η βροχή αυτή αν και λίγη, ξέπλυνε τις ελιές. Άργησε να βρέξει φέτος, βρισκόμαστε στα μέσα Νοεμβρίου και η γη παραμένει διψασμένη. Αυτά κουβεντιάζουν οι λεσπέρηδες, οι γεωργοί του νησιού μας, πίνοντας το απογευματινό καφεδάκι τους, στα παραδοσιακά καφενεία του χωριού, μετά τον κάματο της ημέρας, στο κοπιαστικό λιομάζωμα. -Τα όψιμα πρωτοβρόχια, είναι ευεργετικά για όλη τη γεωργία. Προπάντων όμως για τους ελαιώνες, αφού ξέπλυναν τις ελιές και τις ενυδάτωσαν ώστε να μην είναι στεγνές και σταφιδιασμένες.Σχεδόν όλα τα νοικοκυριά του νησιού μας, είχαν στην επίβλεψη και στη φροντίδα τους και από ένα ιδιόκτητο ελαιώνα. Είτε σαν προίκα από την σύζυγο, αφού τον ελαιώνα τον έπαιρνε η θυγατέρα, είτε σαν πατρική κληρονομία.-Ελάτε σηκωθείτε ψήλωσε ο ήλιος στην Ανατολή, τα κοκόρια λάλησαν την Αυγή, και εμείς ακόμη να ξεκινήσουμε για τον ελαιώνα.Κάθε μέρα ο αφέντης του σπιτιού, φώναζε όσους μπορούσαν να πάνε για το λιομάζωμα, εκτός από τα Σχολιαρόπαιδα.Φόρτωναν τα κοφίνια, τα καλάθια και τα αδειανά τσουβάλια, στα υποζύγια και ξεκινούσαν πουρνό, πουρνό δηλαδή πρωί, πρωί με το αγιάζι, με την ψύχρα, για τον μεγάλο, φορτωμένο ελαιώνα στο ορεινό χωριό Ασφενδιού, από το Λαγούδι, μέχρι και τις μακρινές Χαιχούτες.Έστρωναν τα δίχτυα και στρώνονταν αμέσως στη σκληρή δουλειά, πότε με τον ήλιο, πότε με το κρύο και πότε με το ψιλοβρόχι. Αν ο ελαιώνας ήταν πάνω από πεντακόσια ή χίλια δένδρα, χρειάζονταν βοήθεια. Έτσι εργάτες και ‘αργατίνες’, σκυμμένες για ώρες μάζευαν μια, μια τις μαύρες ώριμες ελιές τις χαμάδες, από το νοτισμένο χώμα. Άλλοι ανέβαιναν στα αιωνόβια καρπερά δένδρα, πάνω σε ξύλινες σκάλες, ενώ οι υπόλοιποι τίναζαν ή χτένιζαν με τα χτένια τα κλαδιά της καρποφόρας ελιάς, συλλέγοντας στα απλωμένα δίχτυα, με πολύ κόπο τον ευλογημένο καρπό.Πολύς κόπος, ‘τους έβγαζαν το λάδι οι ελιές’ από τους ασημόχρωμους αειθαλείς ελαιώνες του νησιού μας. Φυσικά, παραμόνευαν και τα εργατικά ατυχήματα. Σήμερα έχουν τα πιο σύγχρονα εργαλεία, για το λιομάζωμα.Μεσημέριαζε και τότε κάτω από τον αειθαλή ίσκιο της δασύφυλλης ελιάς, όσο κρατούσαν οι ωχρές, αδύναμες Φθινοπωρινές αχτίνες του ήλιου, άπλωναν την πολύχρωμη, υφαντή κουρελού και το φαντό τραπεζομάντιλο.Το κολατσιό στην λινή πετσέτα αποτελούσαν, το σταρένιο σπιτικό, βδομαδιάτικο ψωμί, το τυρί κόκκινο της τυριάς, της πόσσας, το γνωστό μας κρασσοτύρι. Πρωταγωνίστριες πάντα οι ελιές, ιδίως οι μαύρες, οι χαμάδες και οι πράσινες, οι τσακιστές του περασμένου χρόνου. Όσοι είχαν την οικονομική άνεση, έφερναν και καμιά κονσέρβα ή κεφτέδες τηγανιτούς και μερικά, σφιχτά βρασμένα αυγά. Άλλοι έφερναν γιαπράκια, τα γνωστά νόστιμα ντολμαδάκια, μαζί με τσιγαριστές χοιρινές μπουκιές, εφόσον είχαν κάνει πια τα δικά τους παραδοσιακά, σπιτικά χοιροσφάγια. Παράλληλα απολάμβαναν χωριάτικη σαλάτα, με φρέσκα όψιμη ντοματούλα, όψιμο αγγουράκι, κρεμμυδάκι, τυρί και μπόλικο αγνό ελαιόλαδο. Το διπλανό πηγάδι και οι γύρω φυσικές πηγές, που ήταν σε αφθονία παντού, ξεδιψούσαν την εργατιά. Για τους μερακλήδες το ‘κανί,’ το μικρό μπουκάλι, με ντόπιο Ασφενδιανό, κόκκινο γλυκό κρασί, ήταν βάλσαμο για την κούραση τους. Πριν να χαμηλώσει ο ήλιος και νυσταγμένος βυθισθεί στον απέναντι, Αιγαιοπελαγίτικο μπλε ορίζοντα, έπρεπε οι ελιές πριν να σουρουπώσει, να έχουν μαζευτεί, ώστε να γεμίζουν τα ψάθινα κοφίνια ή τα σακιά. Μερικές τις ξεχώριζαν για την κουμπάνια στο σπίτι, όπως τις πράσινες, που θα τις τσάκιζαν με μια καθαρή πέτρα ή θα τις χάραζαν με τον ‘αμπελομάχαιρο’. Ύστερα θα τις γλύκαιναν για μερικές μέρες στο νερό και έπειτα θα τις βύθιζαν μέσα στο πήλινο κουζί, δηλαδή, στο μικρό πιθάρι, στην αλάρμη ή στην άρμη, στο αλατόνερο. Άλλες πάλι τις συντηρούσαν στο λάδι, όπως τις μαύρες χαρακιαστές και άλλες στο ξύδι. Τις χαμάδες, τις αλάτιζαν ή τις κατανάλωναν αμέσως, γιατί ήταν ώριμες, φρέσκες και χαλούσαν εύκολα. Όλες οι υπόλοιπες ελιές, ιδίως οι ψιλές, οι καρπερές, οι αλλιώς οι ‘κορονέικες’ ή τα ‘κρητικά’ όπως τις έλεγαν, έπαιρναν το δρόμο για το λιοτρίβι. Τότε πριν να μπουν στα ελαιουργεία, τα αυτόματα σύγχρονα μηχανήματα, κυρίως τα άλογα ή τα μουλάρια, μέρα νύχτα με βάρδιες, γύριζαν τις πελώριες μυλόπετρες, για να συνθλίψουν τον ελαιόκαρπο, μέχρι να φτάσουν στο επόμενο μηχάνημα. Τα γαϊδουράκια, συνήθως τα χρησιμοποιούσαν, για την μεταφορά του καρπού και του λαδιού. Οι παλιές πλάστιγγες, μετρούσαν στους γκαζοντενεκέδες, πόσα μόδια ελιάς έβγαζε κάθε ελαιώνας και πόσο λάδι, θα έβγαινε από το λιομάζωμα του. Στο εύφορο νησί μας σε όλα τα χωριά, αρχοντικές οικογένειες, έχουν απέραντους ελαιώνες, που τους διατηρούν μέχρι και σήμερα.Ωστόσο υπάρχουν πολλοί νοικοκυραίοι, που πήραν τον μακρινό δρόμο της πικρής ξενιτιάς, αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες ελαιόδεντρα, αλλά και ένα έθιμο που ήθελε τις κόρες της οικογένειας, να κληρονομούν για προίκα τον ελαιώνα. Την ευλογημένη ελιά και το λάδι της, αυτό το υγρό χρυσάφι, οι παλιοί την είχαν βασίλισσα, στις οικονομικές συναλλαγές τους και γερό χαρτί, για την προίκα τους. Πρωταγωνιστής στην πλούσια ελαιοπαραγωγή, είναι το χωριό Ασφενδιού, ιδίως στις ορεινές Χαιχούτες, καθώς και στις γύρω πλαγιές και στους λόφους, στα υπόλοιπα χωριά μας. Υπάρχει πλούσια ιστορία, στην παραγωγή αγνού ελαιόλαδου στο νησί μας. Η εύφορη Κως έχει το δικό της ξεχωριστό λάδι, που είναι εμπλουτισμένο, με τα αρώματα της πλούσιας και ηλιόλουστης υπαίθρου και εμποτισμένο, από την αλμύρα της Αιγαιοπελαγίτικης θάλασσας.Στο χωριό Ασφενδιού, το λιομάζωμα σταματούσε, την ημέρα της γιορτής των Ασωμάτων Αρχαγγέλων. Οι γεωργοί αφήναν κάτω τα χτένια και τα δίχτυα, έβαζαν τα ‘καλά,’ τους για να πάει όλη η οικογένεια στην Εκκλησία. Την άλλη ημέρα πρωί, πρωί, επιστροφή και πάλι στην σκληρή καθημερινότητα. Το γιορτινό διάλειμμα, είχε τελειώσει και οι ελαιώνες γέμιζαν ξανά με εργάτες, που ακούραστα συνέχιζαν να μαζεύουν τον ευλογημένο καρπό. Γέλια, φωνές, πειράγματα, ακούγονταν όπως και τραγούδια από τις καλλίφωνες και καλλίφωνους, καθώς και κρυφά ερωτικά βλέμματα, από τους νέους και τις νέες του χωριού. Δεν σταματούσαν τα μαγειρέματα για προξενιά και τα κουτσομπολιά, με τα καυστικά σχόλια για τις άτακτες γυναίκες και τους μπερμπάντηδες άντρες, της μικρής και κλειστής κοινωνίας.Στο λιοτρίβι οι ελαιοπαραγωγοί, περίμεναν με τις ώρες την σειρά τους, για να προλάβουν να βγάλουν το λάδι, για να μην σαπίσουν μέσα στα σακιά οι ελιές, έχοντας τα πήλινα πιθάρια και τα δοχεία λαδιού, έτοιμα και καλά καθαρισμένα. Οι κάτοικοι της Κω, καταναλώνουν πολύ ελαιόλαδο, βέβαιοι για την υψηλή ποιότητα του προϊόντος που παράγουν, από τον καρπό μέχρι και τα ελαιουργεία, τα λιοτρίβια του νησιού.Σήμερα το παλιότερο λιοτρίβι της οικογένειας του κ. Κώστα Παπαδημητρίου ή ‘Γιωργαρή,’ εξακολουθεί να συνεχίζει την πλούσια κληρονομιά του και να δουλεύει με σύγχρονα μηχανήματα, στη θέση Μεσαριά. Πιο κάτω άλλο ένα ενεργό λιοτρίβι της οικογένειας του κ. Δημοσθένη Χατζηπέτρου, κοντά στον Λινοπότη. Το παλιό λιοτρίβι, το λειτουργούσε από το 1945 ο πατέρας του ο Χαράλαμπος, στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Υπήρχε επίσης και το λιοτρίβι του Ασωμάτου, που ανήκε στην Εκκλησία των Ασωμάτων Ασφενδιού. Παράλληλα, παλαιότερα λειτουργούσαν, το λιοτρίβι της οικογένειας του Θυμανάκη, απέναντι από την Παναγία την Ευαγγελίστρια και του Κιαπόκα, καθώς και το ελαιουργείο της οικογένειας του Χατζηνικολάου, κοντά στον Αϊ Γιώργη του Μπέη.Επίσης υπάρχει στο Μαστιχάρι, ενεργό το ελαιοτριβείο του Κ. Κουλιά. Πολλά λιοτρίβια, που δέχονται τόνους από τον ευλογημένο καρπό, για να αποδώσουν τον υγρό χρυσό, βρίσκονται σκόρπια στα χωριά μας, όπως στο Πυλί, στην Αντιμάχεια, στην Καρδάμαινα και στην Κέφαλο.Παλιότερα υπήρχε και το ελαιοτριβείο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Κω, αλλά εδώ και πολλά χρόνια μένει ανενεργό. Επίσης στο Ασφενδιού, τα παλιά χρόνια, υπήρχαν το λιοτρίβι του Σοφού, δίπλα στο ελαιουργείο του Θυμανάκη, απέναντι από την Εκκλησία της Παναγίας της Ευαγγελίστριας, στην κεντρική Πλατεία του χωριού. Ακόμα βρίσκονται εκεί, τα σκουριασμένα μηχανήματα και οι τεράστιες πέτρες του ελαιουργείου.Τα σημερινά λιοτρίβια είναι πλήρως εκσυγχρονισμένα με όλες τις προδιαγραφές που ορίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, παράγουν δε και συσκευάζουν αγνό ελαιόλαδο αρίστης ποιότητας, ώστε ο καταναλωτής να νοιώθει βέβαιος για την επιλογή του και απόλυτα ασφαλής, για τη χρήση του λαδιού πρώτης κατηγορίας. Ωστόσο, η ευλογημένη ελιά, έχει δυο κυριότερους εχθρούς, τον δάκο που καρφώνει τον καρπό της και που τον καταπολεμούν με ψεκασμούς, τους κατάλληλους μήνες της δακοκτονίας, (συνήθως από Ιούλιο μέχρι Οκτώβριο). Ασθένεια σοβαρή της ελιάς είναι και ο γλοιόσπορος ένας μύκητας, που σαπίζει τον ελαιόκαρπο. Υπάρχουν και άλλες ασθένειες, όπως τα καρκινώματα στα κλαδιά και η βαμβακίαση στα φύλλα, που τα σαπίζει. Επίπονο και πολύ χρονοβόρο, το μάζεμα του ελαιοκάρπου, με όλη την οικογένεια να συμμετέχει. Πολλές φορές, κανόνιζαν να μαζεύουν η μια οικογένεια της άλλης τον ελαιώνα και το αντίθετο. Το λιομάζωμα, έχει ένα ακόμη διάλειμμα στις Μεγάλες Χριστουγεννιάτικες Γιορτές και μετά συνεχίζεται μέχρι και τον Φεβρουάριο.Ύστερα οι κατάκοποι λεσπέριδες, οι κτηματίες και ελαιοπαραγωγοί, ξεκουράζονται για λίγο στους παραδοσιακούς ανδρικούς καφενέδες.Ανάμεσα στο αχνιστό καφεδάκι και στο σέρτικο τσιγάρο, με το κομπολογάκι στα ροζιασμένα τους χέρια, μπαίνει η συζήτηση για το μαξούλι, που μετριόταν με τα μόδια και με τους γκαζοντενεκέδες.Αν η σοδειά, ήταν πλούσια ή φτωχή, εξαρτιόταν αν ήταν λαδοχρονιά ή όχι. Αυτό συμβαίνει, χρόνο με τον χρόνο, αφού ξεκουράζονται τα δένδρα, για να αποδώσουν και πάλι τον πλούσιο ελαιόκαρπό τους. Σε μερικά μέρη, φυτεύουν δυο διαφορετικά δένδρα ελιάς. Έτσι ώστε την μια χρονιά να φορτώνεται με καρπούς το ένα δένδρο και το άλλο να ξεκουράζεται.Εκεί στον ασταμάτητο θόρυβο από το τάβλι και τα χαρτιά, με έπαθλο ένα υποβρύχιο βανίλιας, οι ελαιοπαραγωγοί οργανώνουν τις δουλειές τους, για το επόμενο λιομάζωμα. Συζητούν πως θα κλαδέψουν τις ελιές και πως τα ξύλα θα κοπούν και θα χρησιμοποιηθούν για το τζάκι, για την παρασκιά, για την πεζούλα, για τη θράκα και για τον παραδοσιακό σπιτικό φούρνο.Πως θα προλάβουν τις ελιές, πριν ο δάκος τις προλάβει και πως θα τις περιποιηθούν. Πως θα σκάψουν και θα φροντίσουν τον ελαιώνα τους, έτσι για να καυχιούνται ο ένας στον άλλο, πόσα πολλά μόδια ελιάς ή γκαζοντενεκέδες, πολυτίμου λαδιού έβγαλαν.Βέβαια κρατούσαν όσο λάδι χρειάζονταν, για την σπιτική τους κουμπάνια και το υπόλοιπο το διάθεταν στο εμπόριο.Το πολύτιμο λάδι, το φύλαγαν μαζί με την κουμπάνια του κρασιού, στο κατώι, στην υπόγεια αποθήκη του σπιτιού, μέσα σε πήλινα πιθάρια ή σε γυάλινες νταμιτζάνες και σε γκαζοντενεκέδες.Τα πλαστικά δοχεία ήταν όχι μόνο άγνωστα, αλλά και τα θεωρούσαν επιβλαβή με την οξύτητα του λαδιού. Για αυτό εξαιτίας της οξύτητας του ελαίου, συνήθιζαν να καταναλώνουν το περσινό λάδι.Φέτος λόγω του παρατεταμένου καύσωνα, της ανομβρίας και των επιθετικών ασθενειών της ελιάς, η ελαιοπαραγωγή όπως μας πληροφορούν ο ιδιόκτητες των ελαιοτριβείων, έχει ανέβει σε σύγκριση από πέρσι, αλλά όχι και σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα. Την αξία αυτού του υγρού χρυσού του ελαιόλαδου και της ελιάς, έχουν καταλάβει τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο μέχρι και την Ιαπωνία και την αναζητούν για τις ευεργετικές της ιδιότητες, στην υγεία και στην ευεξία.Η χώρα μας η Ελλάδα, έρχεται τέταρτη στην παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου στις χώρες της Μεσογείου, μετά την Ισπανία, την Ιταλία και την Γαλλία. Ακολουθούν στη σειρά, η Πορτογαλία και η Τουρκία.-Καλή σοδειά-
- 16 Νοεμβρίου 2024
- 0 Σχόλια
- ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ
ΘΥΜΗΣΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΩΜΑΤΟΥ
Έχω ευχάριστες αναμνήσεις από το Ασφενδιού και τις Χαϊχούτες από τα χρόνια που πηγαίναμε στα πανηγύρια του Αη Δημήτρη και του Ασωμάτου. Έχτισα και μερικά από τα γραφικά σπιτάκια του Ασφενδιού, έχτισα και ένα κτίριο ενός Γάλλου τραπεζίτη μες στη Ζιά και μια Κυριακή πρωί περίμεναν έναν εργάτη εκεί στην Παναγιά την Βαγγελίστρα να τον πάρω στη δουλειά. Και όπως ήμουν στο αυτοκίνητο άκουγα την καμπάνα της Παναγιάς Βαγγελίστρας να χτυπά και συγχρόνως όλες μαζί τις καμπάνες του Λαγουδιού, της Ζιάς, του Ασωμάτου και βαθιά βαθιά του Αη Δημήτρη στις Χαϊχούτες και έλεγα, θεέ μου τι αρμονία ήταν αυτός ο ήχος που έβγαινε μέσα από τις 5 καμπάνες.Άλλη μια φορά έχτιζα το σπίτι του Δημήτρη του Κουρέρη και μου έφερε γιαπράκια, ανθούς παραγεμιστούς η θειά μου η Δεσποινιώ η γριά, η προγιαγιά των Πασσανικολάκηδων του Ασφενδιού που ήταν και μενα θεια μου γιατί ο άντρας της ο Γιώργης ο Πασσανικολάκης, ο προπάππους των Πασσανικολάκηδων του Ασφενδιού, ήταν συγγενής μου από το Γιαπιλί.Τα εφερα και τα φαγα πάνω στη σκαλωσιά. Εκείνη την στιγμή δεν τη ξέχασα ποτέ. Το Ασφενδιού και οι Χαϊχούτες ήταν ανέκαθεν η συμπάθειά μου και μέχρι σήμερα ψηφίζω Ασφενδιανό Δήμαρχο. Ο Οκτώβρης είναι ο Αη Δημητριώτης, έτσι τον λέγανε οι Ασφενδιανοί. Κουβέντιασα με παλιούς επιτρόπους του Αη Δημήτρη και έμαθα ότι ο Αη Δημήτρης χτίστηκε επί Τουρκίας, με τουρκικό φιρμάνι που έγραφε ότι ο Αη Δημήτρης να χτιστεί στην ίδια θέση που υπήρχε η προηγούμενη εκκλησία και στα ίδια μέτρα, ούτε πιθαμή παραπάνω.Μες στη Μητροπόλη της Κω σώζεται τουρκικό φιρμάνι δυσδιάβαστο και αυτό λέει ότι ο Αη Δημήτρης χτίστηκε το 1805. Το έτος 1943 μες στον πόλεμο λειτούργησε ο νάρθηκας του Αη Δημήτρη σαν σχολείο με πρωτοβουλία του Αντώνη Κιοσόγλου, ο οποίος πλήρωνε τους δασκάλους και τα βιβλία και τα τετράδια των μαθητών. Έχω πάει πολλές φορές στις Χαϊχούτες. Όταν θεμέλιωνα ένα μεγάλο κτίριο, από τα πολλά που έχω χτίσει στην Κω, πήγαινε με τον γάδαρό μου και καλούσα τον Παπά Γιώργη τον Μυλωνά που ήταν εφημέριος του Αη Δημήτρη και μου έκανε αγιασμό. Τον είχα τυχερό παππά και δεν τον άλλαζα ποτέ. έχω κάνει γλέντια στον Αη Δημήτρη και στα καφενεία των Χαϊχούτων, όχι και ολίγα. Τώρα στα 90 μου πια είμαι γέρος και δεν μπορώ να πάω και τους στέλνω τα χαιρετίσματά μου με ένα ωραίο ποίημα, που είναι τόσο ωραίο που όταν το έγραφε ο Γ. Αθάνας θα νόμιζε κανείς ότι το έγραφε αποκλειστικά για τον Αη Δημήτρη των Χαϊχούτων:Το χωριό μας που δεν είναι και ομορφότερο στην πλάσηΜας αφήσαν οι γονείς μας μια γερόντισσα εκκλησιάΔεν της έχουμε φτιαγμένο μαρμαρένιο εικονοστάσιΤα καντήλια της δεν είναι κρυσταλλένια και χρυσάΦτωχικά ντυμένους έχει και τους γέρους της παπάδεςΤαπεινοί οι δυο της ψάλτες είναι πάντα εργατικοίΣτα μανάλια της μεγάλες δεν ανάβουμε λαμπάδεςΣτον αφέντη Αη Δημήτρη το μικρό κεράκι αρκείΚαι όμως στον μικρό της χώρο που όλους και όλους δεν μας παίρνειΤου Θεού το μεγαλείο το αισθανόμαστε τρανόΠουθενά πιο μυρωμένο δεν καπνίζει το λιβάνιΠουθενά το καντηλάκι δεν σπιθά πιο φωτεινόΣτην καλή μας εκκλησούλα όλοι μας εκεί στη μέσηΧριστιανοί στην κολυμβήθρα γίναμε κλαψαριστάΘα γελάσουμε μια μέρα και γαμπροί στην ίδια θέσηΘα σωπάσουμε μια άλλη με τα μάτια μας κλειστά
- 06 Νοεμβρίου 2024
- 0 Σχόλια
- ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ
Όταν το μικρό είναι πραγματικά όμορφο
Το βιβλίο “Το Μικρό είναι Όμορφο” του Ε.Φ. Σουμάχερ (1911-1977) είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα οικονομικής φιλοσοφίας του 20ού αιώνα, που επανεξετάζει την έννοια της ανάπτυξης και προτείνει έναν βιώσιμο, ανθρώπινο τρόπο προσέγγισης της οικονομίας. Δημοσιευμένο το 1973, το βιβλίο θέτει υπό αμφισβήτηση την παραδοσιακή οικονομική σκέψη που προάγει την αδιάκοπη μεγέθυνση, προτείνοντας αντ' αυτού την ιδέα ότι το μικρό και το τοπικό είναι πιο βιώσιμο και ανθρώπινο.Κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι η κριτική της οικονομικής μεγέθυνσης ως αυτοσκοπού. Ο Σουμάχερ υποστηρίζει ότι η παραδοσιακή οικονομική σκέψη προωθεί τη συνεχή ανάπτυξη ως σημάδι ευημερίας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον και την κοινωνία. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η ιδέα ότι η ευημερία μιας κοινωνίας μπορεί να μετρηθεί αποκλειστικά με οικονομικούς δείκτες όπως το ΑΕΠ είναι κοντόφθαλμη, καθώς αγνοεί τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα και τις ανθρώπινες αξίες.Ο Σουμάχερ επισημαίνει ότι η οικονομική μεγέθυνση συχνά οδηγεί σε υπερκατανάλωση φυσικών πόρων, περιβαλλοντική υποβάθμιση και αύξηση των ανισοτήτων. Ενώ οι μεγάλες βιομηχανίες και τα τεράστια έργα θεωρούνται σύμβολα επιτυχίας, ο συγγραφέας επιχειρηματολογεί ότι η υπερβολική εστίαση στη μεγέθυνση οδηγεί σε μη βιώσιμες πρακτικές που τελικά βλάπτουν τόσο τον πλανήτη όσο και τους ανθρώπους.Μια από τις πιο γνωστές και ριζοσπαστικές ιδέες του συγγραφέα στο βιβλίο είναι η έννοια της "ανθρώπινης κλίμακας". Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι οικονομικές δραστηριότητες και οι τεχνολογίες πρέπει να λειτουργούν σε μια κλίμακα που να είναι κατάλληλη για τους ανθρώπους και τις κοινότητές τους. Ο όρος αυτός τονίζει ότι η οικονομία πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες και στις ικανότητες των ανθρώπων, και όχι το αντίθετο.Στην πραγματικότητα, ο Σουμάχερ υποστηρίζει ότι οι μικρές, τοπικές επιχειρήσεις είναι συχνά πιο αποτελεσματικές και βιώσιμες από τις μεγάλες πολυεθνικές. Οι τοπικές οικονομίες, οι οποίες είναι πιο συνδεδεμένες με τις κοινότητες που εξυπηρετούν, είναι σε θέση να διαχειριστούν καλύτερα τους πόρους τους και να εξασφαλίσουν ότι οι κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι ελάχιστες. Η επιστροφή στη μικρή κλίμακα μπορεί επίσης να δημιουργήσει ισχυρότερες κοινωνικές δεσμεύσεις και να προσφέρει λύσεις που είναι προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε κοινότητας.Ο Σουμάχερ απορρίπτει την έννοια της οικονομίας ως μιας απλής τεχνικής επιστήμης που λειτουργεί με απόλυτους νόμους και μαθηματικούς τύπους. Στο βιβλίο του, υποστηρίζει ότι η οικονομία είναι πάνω απ’ όλα μια ανθρώπινη δραστηριότητα, η οποία πρέπει να προσαρμόζεται στις ανθρώπινες ανάγκες και αξίες. Μια από τις βασικές προκλήσεις που θέτει είναι η ανάγκη να αναθεωρήσουμε το πώς αντιμετωπίζουμε τους φυσικούς πόρους. Επισημαίνει ότι οι σύγχρονες οικονομίες αντιμετωπίζουν τη γη και τους φυσικούς πόρους ως δεδομένα και απεριόριστα. Όμως, σύμφωνα με τον συγγραφέα, οι φυσικοί πόροι είναι πεπερασμένοι και, ως εκ τούτου, η χρήση τους πρέπει να είναι συνειδητή και υπεύθυνη. Το να θεωρούμε τους πόρους άπειρους οδηγεί στη δημιουργία μιας οικονομίας που είναι εχθρική προς το περιβάλλον και τελικά μη βιώσιμη.Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου είναι η παρουσίαση της «Βουδιστικής Οικονομίας». Ο Σουμάχερ εισάγει αυτήν την έννοια ως εναλλακτικό μοντέλο οικονομικής σκέψης, που βασίζεται στη βουδιστική φιλοσοφία και αξίες. Αντί να δίνει προτεραιότητα στη μεγιστοποίηση των κερδών και της παραγωγής, η Βουδιστική Οικονομία επικεντρώνεται στη μεγιστοποίηση της ευημερίας και της πνευματικής ανάπτυξης των ανθρώπων. Σύμφωνα με αυτήν τη φιλοσοφία, οι οικονομικές δραστηριότητες δεν πρέπει να επιδιώκουν μόνο την αύξηση του εισοδήματος και της κατανάλωσης, αλλά να είναι βιώσιμες και ευθυγραμμισμένες με την ανθρώπινη φύση. Αυτό σημαίνει ότι η εργασία δεν είναι μόνο ένας τρόπος για να παράγουμε πλούτο, αλλά και ένα μέσο για την αυτοπραγμάτωση και την ανάπτυξη της ανθρώπινης δημιουργικότητας.Μολονότι το βιβλίο γράφτηκε στη δεκαετία του 1970, οι ιδέες του Σουμάχερ είναι περισσότερο επίκαιρες από ποτέ σήμερα, καθώς αντιμετωπίζουμε σοβαρές περιβαλλοντικές κρίσεις, όπως η κλιματική αλλαγή και η εξάντληση των φυσικών πόρων. Η έμφαση του Σουμάχερ στη βιωσιμότητα και στη χρήση ανανεώσιμων πόρων αποτελεί σημαντική συμβολή στη σύγχρονη οικολογική σκέψη. Η φιλοσοφία του Σουμάχερ για το «μικρό» ως πιο ανθρώπινο και βιώσιμο, βρίσκει ανταπόκριση στις σημερινές συζητήσεις για την κυκλική οικονομία, τη βιολογική γεωργία, και την τοπική ανάπτυξη. Η ιδέα ότι η οικονομία πρέπει να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων και του πλανήτη αντί να καθοδηγείται από ακραία κερδοσκοπικά κίνητρα είναι πιο σχετική από ποτέ.Το «Μικρό είναι Όμορφο» είναι ένα βιβλίο που θέτει ουσιαστικά ερωτήματα σχετικά με την κατεύθυνση της σύγχρονης οικονομικής σκέψης και πρακτικής. Ο Σουμάχερ προσφέρει μια φρέσκια και ηθική προσέγγιση στην οικονομία, υποστηρίζοντας ότι η ανάπτυξη δεν πρέπει να επιδιώκεται με κάθε κόστος, αλλά με σεβασμό προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Η επιχειρηματικότητα έχει αλλάξει , οι τάσεις της κατανάλωσης έχουν αλλάξει , το μικρό εκτός από πραγματικά όμορφο μπορεί να είναι και επικερδές ,όχι απαραίτητα μόνο σε χρηματικές μονάδες , αλλά και σε μια πολυεπίπεδη ανάγνωση.Υ.Γ. Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.
- 06 Νοεμβρίου 2024
- 0 Σχόλια