Αγαπητοί φίλοι, παίρνω βήμα, από το άρθρο του αγαπητού φίλου και εκλεκτού συμπατριώτη μας Αναστάσιου Μεταξά, για το τεράστιο έργο το οποίο συντελείται όλα αυτά τα χρόνια στο Κ.Υ. Αντιμάχειας και που δυστυχώς, όλοι αυτοί οι θεομπαίχτες, λαμόγια, αχυράνθρωποι, προσπαθούν να υποτάξουν συνειδητά ή ασυνείδητα την νοημοσύνη μας και που δυστυχώς αυτός ο υπέροχος επιστήμονας και άνθρωπος με ήθος και αρχές, δεν έχει ακούσει ένα ευχαριστώ και από μία μερίδα συμπολιτών μας.
Καθώς επίσης, απαξιώνεται τελείως από τις τοπικές αρχές και από το σάπιο πολιτικό σύστημα, για το τεράστιο ανθρωπιστικό του έργο, το οποίο κάτω από αντίξοες συνθήκες επιτελεί στο νησί μας. Γνωρίζω πολύ καλά το τι ακριβώς συμβαίνει με τα τεράστια προβλήματα της χώρας μας και συνάμα της υγείας και σε τοπικό επίπεδο. Και το έχω ξαναγράψει ουκ ολίγες φορές, θα το τονίσω όμως ακόμα μία. Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό , κατά την ταπεινή μου άποψη, αλλά οφείλεται σε άλλους αστάθμιστους παράγοντες.
Και με το πρόσφατο αποκορύφωμα που έλαβε μέρος πριν λίγες ημέρες στο Καστελλόριζο, με το νεαρό πατέρα ενός αγοριού 4 χρόνων, να πηγαίνει το παιδί του απέναντι στην Τουρκία για να νοσηλευθεί. Και αν δεν με απατάει η μνήμη μου, τέτοια περιστατικά έχουν γίνει ξανά στο παρελθόν. Και φωνάζω και λέω εγώ «ρε θεομπαίχτες, ρε αθεόφοβοι ξεφτίλες, ντροπή σας. Όχι μόνο θα τρίζουν μόνο τα κόκκαλα του Κολοκοτρώνη αλλά και οι άλλοι απόγονοί μας, θα πρέπει να αναστηθούν για να δουν με τα μάτια τους, την γύμνια και την ραγιάδικη ντροπή σας, δοσίλογοι Νενέκοι. Και κατόπιν έχετε το θράσος και ζητάτε την ψήφο του ελληνικού λαού. Αλλά εδώ επιτρέψτε μου να πω, για ποιον λαό. Ανάλογα με τον λαό και οι πολιτικοί του. Πράγματι έχω μία τεράστια απορία αγαπητοί συμπολίτες μου. Πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός, να περιτριγυρίζεται με αυτούς τους ξεφτίλες, προδότες της Μακεδονίας μας και του Αιγαίου μας και να βγάζουν φωτογραφίες, να τους φιλούν και να τους χειροκροτούν;
Kάτι μου θυμίζουν αυτά. Τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, που πρόδωσε τον Θεάνθρωπο για τριάντα αργύρια και παραδίνοντάς τον με ένα φιλί. Ε τότε αγαπητοί μου συμπολίτες, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Υ.Γ. 1: Αγαπητέ φίλε Αναστάσιε, βάζω εγώ τον εαυτό μου μπροστά για να ζητήσω συγγνώμη εκ μέρους αυτών των αχυρανθρώπων σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο για την μη αποδοχή του τεράστιου έργου, που επιτελείς στο νησί μας, στην Ιπποκρατική Κω μαζί με το Ιπποκρατικό ίδρυμα, το οποίο πολλάκις ευαγγελίζεται μία μερίδα συμπολιτών, οι οποίοι πιστεύω κοιμούνται τον ύπνο του Δικαίου. Κατά τα άλλα κάποιους τους πειράζει η μαρμάρινη πλακέτα που τοποθετήθηκε στο νοσοκομείο εις το όνομα του ευπατρίδη αείμνηστου Σταμάτη Μανούση. Καθώς επίσης, η αποστασία την οποία κάποιοι μέχρι σήμερα οικειοποιούνται. Εμείς τι πρέπει να πούμε για όλους αυτούς τους προδότες που πέρασαν μετά την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα; Έχουν ισοπεδώσει, καταστρέψει την χώρα μου. Τι προτείνουν κάποιοι φαεινοί φωστήρες συμπολίτες ότι πρέπει να γίνει γι΄ αυτά τα λαμόγια προδότες της χώρας μας; Με τι προσόντα έχουν το θράσος να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας μας; Για να μας φέρουν την Στρατιά Αιγαίου πιο κοντά απ’ ότι είναι; Ποιοι δεν θέλουν την εξόρυξη υδρογονανθράκων, ποιοι δεν θέλουν να πάμε στα 12 ναυτικά μίλια και γιατί, ποιοι επικαλούνται την πράσινη ενέργεια και τι συμφέροντα έχουν; Είναι μερικά από τα τεράστια προβλήματα και ερωτήματα που ταλανίζουν την χώρα μας και εμένα προσωπικά χρόνια τώρα.
Υ.Γ2: Αγαπητέ φίλε Αναστάσιε, είμαι περήφανος που είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίζω την οικογένειά σου και εσένα προσωπικά. Και ακόμα πιο τυχερός και υπερήφανος, νιώθω και αισθάνομαι για το τεράστιο έργο το οποίο επιτελείς μαζί με τους συνεργάτες και πολλούς αφανούς ήρωες συμπολίτες μας. Να ξέρεις ότι θα είμαι κοντά σου να σε στηρίζω και μαζί με τους συμπολίτες μας, να καταφέρουμε να αναβαθμίσουμε το Κ.Υ. Αντιμάχεις και το νοσοκομείο μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θεό που υπάρχεις.
