Καλημέρα σας.
Γράφουμε Μάιο του 2025. Το υπογραμμίζω, γιατί πρέπει να θυμηθούμε ότι είμαστε θεωρητικά στο μέλλον. Ναι, στο «μέλλον» όπως το φανταζόμασταν εμείς, τα παιδιά του ’80 και του ’90. Με ιπτάμενα αυτοκίνητα, διαστημικά ασανσέρ και ρομπότ που φτιάχνουν καφέ. Αντ’ αυτού, εμείς εδώ προσπαθούμε ακόμη να περάσουμε έναν πεζόδρομο χωρίς να χρειαστεί να καλέσουμε τον… Ερμή για βοήθεια.
Η εικόνα της πόλης και του νησιού; Ξεκάθαρα ρετρό. Σκουπίδια παντού, πεζόδρομοι-ναρκοπέδια, τραπεζοκαθίσματα σε θέση μάχης, αλυσίδες, κολονάκια και για να το απογειώσουμε, μέχρι και «πορτιέρης» σε πεζόδρομο. Μην ρωτήσετε αν πληρώνεται, αν είναι ασφαλισμένος… Θα σας απαντήσει η δεκαετία του ’70, που προφανώς δεν μας έχει αποχαιρετήσει ακόμα.
Η κανονιστική του ’15; Υπερβολικά μοντέρνα για να εφαρμοστεί, μάλλον.
Η Βασιλέως Γεωργίου, η παραλία-ορόσημο, έχει μετατραπεί σε στίβο εμποδίων. Παλιά ήταν προσβάσιμη. Τώρα, πρέπει να περάσεις από σερβιτόρους, μενού, σταντ, και αρμυρίκια-πιάστρες για φωτάκια. Κι εμείς ζηλεύουμε τους Λειψούς(πατρίδα μου)ναι, επειδή δεν έχουν ομπρέλες. Εδώ, δεν έχουμε καν ελεύθερη παραλία.
Ο Πλάτανος του Ιπποκράτη; Αργοπεθαίνει. Αλλά τουλάχιστον θα τον θυμόμαστε ασπρόμαυρο. Όπως και την Καμάρα, που πλέον θυμίζει Μύκονο. Αν ήταν ταινία, θα λεγόταν: Από την Κω στη Μύκονο.
Οι διαβάσεις πεζών είναι πια καλλιτεχνική πινελιά: εξαφανισμένες, μουτζουρωμένες. Ευτυχώς βάλαμε φωτάκια στο δρόμο, έτσι για να μην ξεχνάμε πως κάποτε θέλαμε να μοιάζουμε με ευρωπαϊκή πόλη, και όχι με πίστα του Mario Kart.
Θέσεις στάθμευσης; Εδώ γελάμε. Η Βενιζέλου έχει τόσες αναπηρικές θέσεις που θα μπορούσε να φιλοξενήσει συνέδριο κινητικών προβλημάτων. Οι αριθμημένες θέσεις; Καλή τύχη στον τουρίστα που θα καταλάβει πως το Open Mall δεν λειτουργεί και η κάρτα στάθμευσης είναι φάντασμα.
Και φυσικά, το καλύτερο για το τέλος: οι θέσεις που χάθηκαν για χάρη της «Greek κουζίνας». Όχι της αυθεντικής, αλλά αυτής που σερβίρεται σε πεζοδρόμια, παρτέρια και πρώην πάρκινγκ. Ποιος νοιάζεται για τη λειτουργικότητα της πόλης όταν έχεις μουσακά και σουβλάκι;
Στα χωριά, οι κάτοικοι προσπαθούν με συλλόγους να σώσουν την κατάσταση. Μπράβο τους. Ίσως να τους δώσουμε και την πόλη – μπορεί να δουλέψει.
Αθλητικές εγκαταστάσεις; Φουσκωτά. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πρόχειρες, εύθραυστες, με ημερομηνία λήξης.
Θερμά! Πραγματικά, η ασυδοσία.Απορώ η επιτροπή κοινοχρηστων χώρων δεν βγαίνει εξω απο το εμπορικό κέντρο; Διαφημιστικές πινακίδες για μασάζ και λασπόλουτρα γύρω από τη μοναδική θερμή πηγή (τον γνωστό «λάκκο»), απλά με κατάληψη κοινόχρηστου χώρου. Μακριά για τη Δημοτική Αστυνομία, μακριά και για τους αιρετούς μας.
Και να μην ξεχνάμε ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο: μέχρι τον Ιούλιο, η πόλη δεν θα έχει αστική συγκοινωνία. Όσοι επισκέπτες βασίζονται στα ΜΜΜ δεν θα έχουν πρόσβαση στο κέντρο όχι επειδή δεν θέλουν, αλλά επειδή δεν μπορούν. Και όταν δεν μπορεί να φτάσει ο επισκέπτης στο ιστορικό κέντρο της Κω, τότε απλά το σβήνουμε από τον χάρτη του τουρισμού.
Ρωτώ ευθέως. Υπάρχει κάποιος άνθρωπος με όραμα, με φαντασία, να πιάσει αυτό το νησί απ’ το χέρι και να το φέρει στο σήμερα; Όχι στο αύριο το σήμερα αρκεί. Με δρόμους ασφαλείς, πεζόδρομους προσβάσιμους, καθαριότητα, σεβασμό στον συμπολίτη. Στήριξη στον αθλητισμό, στην υγεία, στα παιδιά, στη θάλασσα.
Δέκα πράγματα ζητάμε. Δέκα. Ούτε καν έντεκα.
Οργάνωση χρειάζεται. Ίσως τελικά, αντί να τα δίνουμε όλα στους ιδιώτες (σκουπίδια, φώτα, κλαδέματα, δρόμους), να τους δίναμε και τη διοίκηση του δήμου. Μπορεί και να λειτουργούσε.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και το βήμα.
Υγ.: Δεν έστειλα φωτογραφίες,σκοπός μου είναι να αφυπνίσω και όχι να δυσφημήσω
