Κυκλοφόρησε στο YouTube το νέο τραγούδι του ταλαντούχου και πάντα «ανήσυχου» Πανταζή Χούλη με τίτλο «Γη της Μεγίστης». Πρόκειται για μία εξαιρετικά προσεγμένη και μελετημένη δουλειά, η οποία – όπως σημειώνει και ο ίδιος ο δημιουργός – αποτελεί ένα βαθύ και ειλικρινές αφιέρωμα στο Καστελλόριζο και στους Καστελλοριζιούς σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Οι στίχοι είναι δυνατοί, συγκινητικοί και φορτισμένοι με αγάπη για τον τόπο, μεταφέροντας την ιστορική μνήμη αλλά και το συναίσθημα της νοσταλγίας όσων μεγάλωσαν ή κατάγονται από τη Μεγίστη. Παράλληλα, το βίντεοκλιπ που συνοδεύει το τραγούδι είναι «ντυμένο» με εικόνες που ξετυλίγουν την ιστορία του νησιού, από το παρελθόν μέχρι το σήμερα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει.
Ο καλλιτέχνης ολοκληρώνει το έργο του με μια συγκινητική ευχή: να επιστρέψουν όλοι όσοι έφυγαν κάποτε από το νησί, ξαναβρίσκοντας τον δρόμο πίσω στη γενέθλια γη. Ένα τραγούδι-φόρος τιμής, που μιλάει στην καρδιά κάθε Καστελλοριζιού κι όχι μόνο.
* Να σημειώσουμε ότι ο Παντελής Χούλης, είναι από τους διασημότερους μαθηματικούς στον κόσμο, έχει ανοίξει το Μουσείο Γρίφων στο Καστελλόριζο και είναι ο άνθρωπος, που έκανε τον Ρούμπικ (που έφτιαξε τον διάσημο κύβο) να τον καλέσει στο στούντιό του στη Βουδαπέστη (2009), καθώς ο ίδιος είχε πάει τον μηχανισμό πολλά βήματα μπροστά.
ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο Π. ΧΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤO ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Αυτό το τραγούδι είναι συγκινητικά αφιερωμένο στην οικογένεια μου, το Καστελλόριζο και τους Καστελλοριζιούς σε όλον τον κόσμο. Ο πατέρας μου εμφανίζεται στην πρώτη φωτογραφία, έπειτα στο κανό, και στο τέλος χτυπώντας το τύμπανο.
Στους στίχους έχει γίνει «μελωδοποίηση» (δηλ. υπέρμετρα συναισθηματική μελοποίηση). Οι στίχοι έχουν βγει μέσα από την καρδιά μου. Επέλεξα αυτή τη μουσική μελωδία (ανάμεσα από άλλες) ως την πιο αντιπροσωπευτική.
Δόθηκε μέγάλη σημασία σε λεπτομέρειες (ο λόγος που πήρε αρκετό χρόνο να τελειοποιήσω τα βίντεο).
Το τραγούδι περιγράφει περιληπτικά τη σημαντική ιστορία (από αρχαιοτάτων χρόνων) και τη στρατηγική θέση του Καστελλορίζου (εμπόριο, ταξίδια Γερσίν για την εύρεση ίασης της πανώλης).
Επιδεικνύει τους ήρωες του (Λάμπρος Κατσώνης, Δέσποινα Αχλαδιώτη, Νίκος Σάββας), θυμίζει τις καταστροφές (φωτιά του Empire Patrol και των σπιτιών που είχαν ήδη βομβαρδιστεί, σεισμός 8 ρίχτερ του 1926), τους λόγιους και ευεργέτες (Εμμανουήλ Κισθήνιος, Αχιλλέας Διαμαντάρας, Μιχαήλ Πετρίδης, Λουκάς Σαντραπές) και γενικά την πλούσια και περήφανη κουλτούρα (χορούς, φορεσιές και τις παραδόσεις αυτού του νησιού) η οποία αναλογικά είναι ασύγκριτη.
Τελειώνει με μια νοσταλγική ευχή να επιστρέψουν (μόνιμα ή με επίσκεψη) σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο όλοι οι ξενιτεμένοι μας (κάτι που το έχω ζήσει).
Ένα «άγριο» και θαυμαστό νησί! Οι φωτογραφίες προήλθαν από πηγές, όπως:
1. Το αρχείο του αείμνηστου πατέρα μου Κωνσταντίνου Χούλη (Paximat slides).
2. Το εκπληκτικό βιβλίο "Island in Time" των Νίκου Παπαναστασίου & Νίκου Βογιατζή.
3. Τη «Βίβλο» του νησιού μας, το σημαντικότερο κειμήλιο της συλλογής μου, που δεν είναι άλλο από το βιβλίο «Ο Λαϊκός Πολιτισμός του Καστελλορίζου» του Ιωάννη Χατζηφώτη (έχει πρόσφατα επανεκδοθεί από τον Σύλλογο Απανταχού Καστελλοριζιών «Άγιος Κωνσταντίνος» με έδρα τον Πειραιά, με πρωτοβουλία της Κωνσταντίνας Αγαπητού Crowley).
4. Τα Δωδεκανησιακά Χρονικά της Αθηνάς Ταρσούλη όπου δείχνει σε ζωγραφιά τον συνονόματο παππού Πανταζή Χούλη στον φούρνο του (έστειλε τα μισά παιδιά του στο εξωτερικό για να βοηθήσουν τα άλλα στο Καστελλόριζο - ο λόγος που γεννήθηκα στην Αυστραλία).
Παλιές φωτογραφίες (ευχαριστώ τον Νίκο Παπαναστασίου για τη βοήθεια εύρεσης των πηγών):
1. Άγιος Γεώργιος του Λουκά - An Island In Time (‘AIIT’).
2. Σεισμός, 1926 - AIIT.
3. Λιμάνι με υδροπλάνα - AIIT.
4. Πυρκαγιά, 1944 - Imperial War Museum.
5. Σπίτια Κάβου - ΑΙΙΤ.
6. SS Fiume, 1938 - Nick Pappas archive.
7. Αρχόντισσες - Nick Pappas archive.
8. Λιμάνι - Nedland family.
9. Καράβια - Charles Gabriel.
10. Sailing craft in Harbour - Nick Pappas archive.
11. Jeanne d’arc in Harbour 1915 - Charles Hederer.
12. Λουκάς Σαντραπές - Nick Pappas archive.
13. Δύο φωτογραφίες - Raphael Savignac.
14. Ιταλικα αεροπλάνα στα αεροδρόμιο Μαριτσών (Massimo Mometti, Regia Aeronautica).
15. Η καταστροφή του τουρκικού στόλου στον κόλπο του Τσεσμέ (Ελαιογραφία σε μουσαμά του Jacob Philipp Hackert 1771, Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη).
16. Πίνακας ζωγραφικής, CARNE, John. Syria, The Holy Land, Asia Minor, &c., drawn from nature by W.H. Bartlett, William Purser, London, Fisher, Son & Co., 1836-1838.
Το ποίημα και η μελωδία είναι copyright© του Πανταζή Κ. Χούλη.
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Μια ιστορία να διηγηθώ, αλλιώτικη από άλλες, χωρίς φλυαρίες και πειθώ, και υπερβολές μεγάλες. Δέκα χιλιάδες κάτοικοι, συν πέντε χιλιάδες ακόμα, ψυχή μικρασιάτικη, στο λυκιακό το χώμα.
Οι έμποροι μας αφεντιά, ανθούσε το λιμάνι, και καπετάνιοι λεβεντιά, ελπίδας πυροφάνι. Καράβια με παράδοση, τεράστιος ο στόλος, διαχρονική η διάδοση, παγκόσμιος ο ρόλος. Τούτο δεν είναι νησί, είναι ναυαρχίδα, κι έχουν οι Καστελλοριζιοί, το άγγιγμα του Μίδα. Δεινά ήλθανε μύρια, από σωτήρες ψεύτες, βόμβες, φωτιές, μαρτύρια, μας δώσαν οι αρχικλέφτες.
Εχθροί υποτιμήσανε, τον Λάμπρο τον Κατσώνη, μέχρις που αισθανθήκανε, το πυρ απ΄το κανόνι. Η γαλανόλευκη ψηλά, περήφανη φαντάζει, στη νήσο Ρω με την κυρά, ποτέ δεν ξαναλλάζει.
Ζημιές (μπουμ!) στα βομβαρδιστικά (μπουμ!), από τον Νίκο Σάββα, καήκαν σχέδια εχθρικά, στου ηρωισμού τη λάβα.
Πάνω ψηλά χωρίζονται, η Μούντα από τη Βίγλα, για να μπορεί η Στρογγυλή, στη Ρω να γλυκομίλα. Κάθε γωνιά και εκκλησιά, τον τόπο ευλογήσαν, κι ο σταυρός με την καρδιά, αγκυροβολήσαν. Ηπείρους τρεις στο χάρτη, ενώνει μια κουκίδα, ενώνει και μια τετάρτη, κρυμμένη Ατλαντίδα.
Το Καστελλόριζο δε ζει, ζει και βασιλεύει, και αρχοντιά οι Καστελλοριζιοί, έχουνε και περισσεύει. Θαύματα αρχιτεκτονικής, θεώρατα τα κτήρια, αρχαία της ελληνιστικής, σπηλιές και πατητήρια.
Διαμαντάρας, Πετρίδης Μιχαήλ, από τους δοξασμένους και ο Κισθήνιος Εμμανουήλ, Διδάσκαλος του Γένους. Ο Σαντραπές με τη Σχολή, προσφέρει μεγαλεία, όπως και άλλοι Καστελλοριζιοί. ως την Αυστραλία.
Το πέλαος κρυστάλλινο, αγκάλιασε τα κάστρα, το θάρρος το ατσάλινο, που φτάνει ως τα άστρα. Άστρο λαμπρό βοήθησε, να επιστρέψουν πάλι, όλοι οι ξενιτεμένοι μας, πίσω στο ακρογυάλι.
