Εχω την ευκαιρία να παρακολουθώ από κοντά, σχεδόν από την αρχή, τα όσα διαδραματίζονται στο Κ.Υ. Αντιμάχειας, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο γιατρός Τάσος Μεταξάς, ο οποίος έκανε το λάθος να πιστέψει ότι θα επιστρέψει στην πατρίδα του για να προσφέρει και αυτός, με τις δυνάμεις του, να ανεβάσει το επίπεδο της Υγείας στην Κω.
Και λέω το λάθος, καθώς περί λάθους πρόκειται ή για να μιλήσω πιο σωστά περί ρομαντισμού, καθώς όπως αποδείχθηκε, όχι μόνο ρόδινα δεν ήταν τα πράγματα, αλλά υπήρχε ένας συνεχής πόλεμος εναντίον του.
Όταν λοιπόν επισκέφτηκα το Κέντρο Υγείας για ένα ρεπορτάζ, αντίκρυσα ένα κτίριο, γεμάτο ποντίκια, σκατά (ναι κυριολεκτικά σκατά από ανθρώπους που έμπαιναν μέσα για να αφοδεύσουν), κατσαρίδες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Μέσα σε λίγες ημέρες και με την άοκνη προσπάθεια του γιατρού, της γυναίκας του και εθελοντών, το κτίριο καθαρίστηκε και άλλαξε τελείως μορφή και αναμορφώθηκε σε ένα κτίριο, που μπορεί να προσφέρει αξιοπρεπώς υπηρεσίες υγείας.
Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, ο γιατρός και οι εθελοντές με την ελάχιστη στήριξη από την Πολιτεία και τον Δήμο, κατάφεραν και με δικά τους έσοδα (από δωρεές εθελοντών) συντηρούσαν το κτίριο και αντιμετώπιζαν τα διάφορα προβλήματα που παρουσιάζονταν στο κτίριο.
Η Πολιτεία… φυσικά απούσα και οι πολιτικοί (Βουλευτές, Δημάρχοι, Έπαρχοι, Περιφερειάρχες, Υπουργοί, Δυπεάρχες, Διοικητές Νοσοκομείου κ.α.) πάντα στην πρώτη γραμμή, αλλά μόνο για υποσχέσεις, αφού όπως φάνηκε και εκ του αποτελέσματος, δεν έγινε τίποτα. Όλοι έταζαν για βοήθεια, ότι πρέπει να στελεχωθεί, ότι πρέπει να γίνει οργανισμός μπλα μπλα μπλα μπλα. Αλλά όλα στα λόγια, γιατί στην ουσία δεν έγινε τίποτα.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο γιατρός δεχόταν και έναν ανήθικο πόλεμο από συγκεκριμένους “κύκλους”, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.
Βλέπετε ήταν πολλά τα συμφέροντα που θίχτηκαν από το όλο έργο που πραγματοποιείται όλο αυτό το διάστημα στο Κ.Υ. Αντιμάχειας. Φανταστείτε μόνο, ότι όλα αυτά τα περιστατικά (πάνω από 40.000 σε 6 χρόνια) θα εξυπηρετούνταν από τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό πλέον θεωρώ ότι είναι και το μεγάλο πρόβλημα, που ευθύνεται για το γεγονός ότι η Κως βρίσκεται σε αυτό το (άθλιο) επίπεδο υγείας. Εννοώ φυσικά τα ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία τα εξυπηρετεί το Νησί να βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο και να επωφελούνται αποκομίζοντας χιλιάδες ευρώ από τις τσέπες των πολιτών, οι οποίοι πληρώνουν για να έχουν δημόσια υγεία, αλλά μόνο αυτή δεν βλέπουν στο νησί μας, αφού αναγκάζονται, είτε να πηγαίνουν στα ιδιωτικά κέντρα για εξετάσεις, είτε να τρέχουν εκτός Κω.
Βλέπουμε ότι αρκετοί γιατροί που έρχονται στην Κω, να μην θέλουν να παραμείνουν και με την πρώτη ευκαιρία να την “κάνουν” για άλλα νοσοκομεία. Δεν είναι τυχαίο αυτό το γεγονός. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τον ιατρό Τάσο Μεταξά, με την διαφορά ότι ο συγκεκριμένος έχει βάλει σκοπό της ζωής του να δουλέψει και να λειτουργήσει το Κ.Υ. Αντιμάχειας και παρά το ότι έφτασε πολλές φορές στο να παραιτηθεί, συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Η αλήθεια είναι, ότι δεν ξέρω εάν θα καταφέρει να μείνει περισσότερο, αφού δέχεται έναν ανήθικο πόλεμο, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, που εάν ήταν ένας άλλος στην θέση του, θα είχε παραιτηθεί από την αρχή, αφού δίνει και την ζωή του για το Κ.Υ. Αντιμάχειας και τώρα βλέπει να οδηγείται ακόμα και στα δικαστήρια για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Αυτοί είμαστε λοιπόν, μόλις είδαμε ότι ένας άνθρωπος ήρθε για να προσφέρει πραγματικά στον τόπο, κάποιοι προσπάθησαν με κάθε μέσο να τον πολεμήσουν.
Τέσσερις Μεταξάδες να είχαμε στην Κω και τότε τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά.
Ωστόσο, ο γιατρός δεν είναι μόνος του, αλλά έχει πολύ κόσμο πίσω του, που τον αγαπά, τον σέβεται και εκτιμά την προσπάθεια που έχει κάνει και θα τον στηρίξει με κάθε τρόπο. Αυτό να το ξέρουν όσοι θέλουν να τον "εξοντώσουν"…