Αρθρογραφία

Απαράδεκτο ορισμένοι “εκλεγμένοι” να μιλάνε για την Υγεία, χωρίς να ξέρουν τι τους γίνεται…

«Η σιωπή είναι χρυσός» έλεγαν οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι. Καλό είναι λοιπόν, αυτό να το ακούσουν, αλλά κυρίως να το τηρήσουν ορισμένοι εκλεγμένοι, που ανοίγουν το στόμα τους και δεν ξέρουν τι λένε...Σίγουρα, είναι φυσικό να μην γνωρίζουν τα πάντα, ωστόσο εάν θέλουν να αναφέρονται σε ένα θέμα και να παίρνουν τον λόγο για να μιλάνε γι’ αυτό, τότε οφείλουν να γνωρίζουν.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το θέμα της Υγείας που συζητήθηκε πρόσφατα στο Δημοτικό Συμβούλιο.Θα αναφερθώ σε δύο περιπτώσεις, όπου οι Δημοτικοί μας Σύμβουλοι (Αντιδήμαρχοι μάλιστα) έπεσαν σε “ατόπημα” και ο κύριος λόγος, είναι ότι δεν έχουν γνώση (αυτό τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε και όχι ότι πίσω από αυτό, κρύβεται κάτι άλλο), με αποτέλεσμα να παραπληροφορούν και την κοινωνία, που τους ακούει. Αναφέρομαι στον Αντιδήμαρχο κ. Γιάννη Καλλούδη και στην Αντιδήμαρχο κ. Γεωργία Κασσιώτη, ιδιαίτερα για την αναφορά τους στις δομές πρωτοβάθμιας υγείας και στο Κ. Υ Αντιμάχειας.Σημειωτέον, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος έχουν επισκεφτεί ποτέ το Κ.Υ. Αντιμάχειας, όπως και οι περισσότεροι από αυτούς που μιλούν και ζητούν λύση γι’ αυτό, χωρίς καν να το έχουν επισκεφτεί ή να έχουν μιλήσει με τον γιατρό του, για να λάβουν γνώση για το τι συμβαίνει εκεί πάνω. Η κ. Κασσιώτη, ανέφερε ότι έκλεισε η ΤΟΜΥ που ήταν η μοναδική δημόσια μονάδα Πρωτοβάθμιας Υγείας, ενώ την ίδια ώρα λειτουργεί και το Κ.Υ. Αντιμάχειας που προσφέρει (δωρεάν) πολύτιμες υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας, παρά την υποστελέχωσή του.Από την άλλη πλευρά, ο κ. Καλλούδης, χωρίς και εκείνος να έχει πάει ποτέ στο Κ.Υ. Αντιμάχειας, άφησε υπονοούμενα ότι μπορεί να λείπουν μηχανήματα και εξοπλισμός από εκεί μέσα, γεγονός που μπορεί να παρερμηνευτεί από την κοινωνία, ότι το κτίριο είναι «μπάτε σκύλοι άλεστε...» και δεν ξέρει κανένας τι γίνεται εκεί μέσα, ενώ είπε ότι και το κτίριο είναι κλειστό.Αντίθετα, η αλήθεια, είναι ότι εκεί υπάρχει ένας άνθρωπος - ήρωας, συμπατριώτης μας γιατρός, ο κ. Αναστάσιος Μεταξάς, ο οποίος από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε, ξαναζωντάνεψε το Κέντρο, το οποίο παρά την υποστελέχωσή του, προσφέρει σημαντικό έργο, με την βοήθεια των εθελοντών, ενώ η Πολιτεία παραμένει απούσα.Είναι πολύ λάθος, την ώρα που προσπαθούμε να διεκδικήσουμε βελτίωση των δομών υγείας και να ζητάμε να έρθουν γιατροί, να απαξιώνουμε οι ίδιοι, το σημαντικό έργο που έχει παραχθεί εκεί.Το ίδιο δυστυχώς συνέβη και με την Πρόεδρο των Εργαζομένων του Νοσοκομείου κ. Καρανάσιου, η οποία σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Καθημερινή», ανέφερε ότι στο Κ.Υ. Αντιμάχειας γίνεται μόνο συνταγογράφηση.Πώς θεωρούν όλοι αυτοί ότι μπορεί να αισθάνονται ο γιατρός, αλλά και οι τόσοι εθελοντές την ώρα που δίνουν τέτοιο αγώνα, να ακούν από επίσημα χείλη αυτά τα λόγια, που ουσιαστικά μηδενίζουν το έργο τους;Καλό είναι λοιπόν, όσοι θέλουν να τοποθετούνται για τα θέματα υγείας, να είναι καλύτερα ενημερωμένοι, καθώς παραπληροφορούν την κοινωνία, και μόνο αυτό δεν χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή…

Συνέλθετε εκεί στην Περιφέρεια και μάθετε να δέχεστε την κριτική…

Κάτι φαίνεται ότι δεν πηγαίνει καλά τελευταία στα εκλεγμένα στελέχη της Περιφέρειας, που απ’ ότι φαίνεται δεν έχουν μάθει να δέχονται κριτική.Και να πεις ότι υπάρχει καμία αξιόλογη αντιπολίτευση για να έχουν αγχωθεί, πάει και έρχεται… Έλα όμως που παίζουν μόνοι τους στο “γήπεδο” χωρίς αντίπαλο…Ωστόσο, παρατηρούμε ότι όταν υπάρχει κριτική και ιδιαίτερα από πολίτες, τους γίνεται (από την Περιφέρεια) μία απίστευτη επίθεση, που φτάνει σε σημείο «εκφοβισμού».Θα προσπεράσω την πρόσφατη “επίθεση” στον πρώην Δήμαρχο Δικαίου κ. Χατζηγιακουμή, καθώς εκεί μπορώ να δεχτώ ότι είδαν πως πρόκειται για «πολιτική επίθεση», ωστόσο η πρόσφατη επίθεση στον Γιώργο Πασσανικολάκη, ξεπερνάει κάθε όριο.Ιδιαίτερα οι χαρακτηρισμοί του Περιφερειακού Συμβούλου κ. Γιάννη Κρητικού εις βάρος του, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. O Γ. Πασσανικολάκης κατηγόρησε την Περιφερειακή Αρχή, ότι το έργο που έχει αναλάβει στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ του Ζηπαρίου, παρουσίαζε πολλά προβλήματα και με την πρώτη βροχή, τα προβλήματα αυτά έγιναν εμφανή (λίμναζαν τα νερά και είχαν ξεβάψει οι γραμμές). Δηλαδή έγραψε ακριβώς την πραγματικότητα, ότι είδε, κάτι που δεν το διαψεύδει κανείς, ενώ υπάρχουν και οι σχετικές φωτό ως αποδεικτικό στοιχείο. Η απάντηση που δόθηκε από τον Έπαρχο ήταν ότι το έργο δεν έχει παραδοθεί ακόμα. Μέχρι εδώ όλα καλά.Είδαμε όμως αργότερα τις απαράδεκτες δηλώσεις του Περιφερειακού Σ/λου κ. Γιάννη Κρητικού εναντίον του Γ. Πασσανικολάκη, που δείχνουν ότι τελικά εκεί στην Περιφέρεια, δεν έχουν μάθει να δέχονται κριτική.Σας μεταφέρουμε χαρακτηριστικά σημεία των δηλώσεων του κ. Κρητικού στο ραδιόφωνο realvoice της Ρόδου:«Ζητώ εγώ ο ίδιος συγγνώμη για τα καμώματα του κ. Πασσανικολάκη, γιατί ενώ η Ελλάδα πενθεί και ψάχνει να βρει αν μια γραμμή ξέβαψε για να βγει στη δημοσιότητα για 5 – 10 λεπτά. Ποιος τα λέει αυτά; Κάποιος που είναι συγγενικό πρόσωπο με πρώην δήμαρχο και αντιδήμαρχο του νησιού, που τα γήπεδα είχαν τα δικά τους χάλια και δεν μιλούσαν;Έρχονται τώρα που δεν έχει καμία απολύτως αρμοδιότητα η περιφέρεια, αλλά βάζει πλάτη για τα παιδιά, για να μην σκοτώνονται, για να μην σπάνε τα πόδια τους και κάνουν κριτική χωρίς να έχει παραληφθεί ακόμη το έργο. Δυστυχώς κάποιοι δεν σέβονται τα παιδιά αυτά που έχασαν τη ζωή τους και όχι μόνο δεν τα σέβονται, αλλά ταυτίζουν και παραλληλίζουν καταστάσεις για πέντε λεπτά δημοσιότητας στην καλύτερη περίπτωση, μην σας πω και ανήθικη προσπάθεια να ταυτίσουν εμάς, με κάτι άλλο».Αυτή λοιπόν είναι η απάντηση ενός εκλεγμένου Περιφερειακού Συμβούλου απέναντι σε ένα πολίτη, ο οποίος βλέπει εδώ και καιρό, ότι ενώ η Περιφέρεια έχει αναλάβει τις εργασίες για το γήπεδο Ζηπαρίου, αυτές έχουν αργήσει για μεγάλο διάστημα, ενώ όταν ολοκληρώθηκαν, παρουσίασαν προβλήματα. Αυτή είναι η απάντηση σε έναν απλό πολίτη που αγωνιά για το μέλλον των παιδιών. Τον κατηγορεί μάλιστα, ότι το κάνει επίτηδες, για να κλέψει 5 λεπτά δημοσιότητας, όταν ο ίδιος αλλά και οι υπόλοιποι περιφερειακοί Σύμβουλου, μόλις ξεκίνησε το έργο, έτρεχαν και έβγαζαν δεκάδες φωτογραφίες για να το διαφημίσουν και να πάρουν likes. Όταν οι ίδιοι εδώ και τόσο καιρό έχουν βγάλει φωτογραφίες για το έργο του ηλεκτροφωτισμού, το οποίο στο μεγαλύτερο κομμάτι του είναι ημιτελές και δεν γνωρίζουμε πότε θα ολοκληρωθεί, αφού όλο παίρνει παράταση. Αυτό είναι λοιπόν το ήθος τους απέναντι στους πολίτες, που απ΄ ότι φαίνεται, τους θέλουν με κλειστό το στόμα, και όποτε αυτό ανοίγει, να είναι μόνο για να εκθειάζουν το έργο της Περιφέρειας.Ας μην λησμονούμε άλλωστε και την απίστευτη επίθεση που δέχθηκε από τον Περιφερειάρχη ο κ. Βαρκάς, που ως μηχανικός της Ιεράς Μητρόπολης Κω, αφιέρωσε ατελείωτες ώρες για να συνδράμει στο έργο της αποκατάστασης του Αγίου Νικολάου και αντί για ευχαριστώ εισέπραξε τις παρακάτω φράσεις: "«Ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, κινείται εκτός ορίων. Θεωρεί ότι είναι χρέος του η υπονόμευση και η τοξικότητα. Κάποιοι ζουν από το δηλητήριο που παράγει ο οργανισμός τους. Είναι τοξικοί και δηλητηριώδεις. Ορισμένοι έδωσαν μάχη για να αμαυρώσουν ένα υπέροχο έργο, που η Περιφέρεια εκτέλεσε και χρηματοδότησε από ίδιους πόρους, χωρίς να έχει καμία ευθύνη ή αρμοδιότητα".Καλό είναι λοιπόν εκεί στην Περιφέρεια, να αλλάξουν λίγο ρότα, να συνέλθουν και να δέχονται την κριτική, καθώς μην ξεχνάνε ότι είναι εκλεγμένοι από τους πολίτες, για να τους ακούν και να τους υπηρετούν και όχι να τους επιτίθενται…

«Μπαμπά, δηλαδή θα μπορώ να πηγαίνω μπάσκετ και τον Χειμώνα και όταν βρέχει;»…

Αυτή ήταν η ερώτηση της 10χρονης κόρης μου, μόλις επέστρεψα από την χθεσινή συνάντηση των γονέων με τους αθλητικούς συλλόγους Πυλίου, Καρδάμαινας και Κεφάλου που πραγματοποιήθηκε στο πολιτιστικό κέντρο Πυλίου, με θέμα τις αθλητικές εγκαταστάσεις στο χώρο του μπάσκετ.Μάλιστα, η κόρη μου, μου έκανε αυτήν την ερώτηση, χωρίς να έχουμε κάνει προηγουμένως σχετική συζήτηση, γιατί απ’ ότι φαίνεται, συζήτησαν στο σχολείο με τους συμμαθητές της, το θέμα της δημιουργίας ενός κλειστού γηπέδου μπάσκετ.Μιλάμε λοιπόν για 10χρονα παιδιά, που δυστυχώς, εξ αιτίας των παραλείψεων και της ανικανότητας όλων (ανεξαιρέτως) των Δημοτικών Αρχών, βλέπουν ως “όνειρο” το να μπορούν να κάνουν προπόνηση μπάσκετ και το χειμώνα. Αυτό το αυτονόητο, για τα υπόλοιπα παιδιά, τα δικά μας το βλέπουν δυστυχώς ως όνειρο.Η κόρη μου έχει σταματήσει από τον Δεκέμβριο να πηγαίνει στο μπάσκετ (στην Α.Ε. Δικαίου), λόγω του καιρού και η απογοήτευσή της είναι μεγάλη. Περιμένει με αγωνία και ανυπομονησία όπως λέει, να έρθει πάλι ο Μάρτης ή ο Απρίλης για να φτιάξει ο καιρός και να επιστρέψει στις προπονήσεις.Ζητάμε από τα παιδιά μας, να σταματήσουν να ασχολούνται συνεχώς με τα κινητά και τους υπολογιστές, όμως είμαστε εμείς, οι “μεγάλοι”, που δεν τους δίνουμε την δυνατότητα να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αφού δεν μπορούμε να τους παρέχουμε αξιοπρεπείς χώρους άθλησης.Δεν θέλω να εστιάσω στο ποιος και πόσο φταίει, για όλα όσα δεν έχουν γίνει σήμερα, αλλά στο τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα.Ποιός μπορεί να στερήσει από αυτά τα παιδιά, το δικαίωμα να μπορούν να αθλούνται όλο το χρόνο; Η απάντηση είναι μόνο μία… κανείς.Εχθές έγινε το πρώτο βήμα. Μπορεί η συμμετοχή του κόσμου να μην ήταν τόσο μεγάλη, όμως το “πάθος” των παρευρισκόμενων για δυναμική διεκδίκηση των “αυτονόητων”, μου άφησε την ελπίδα, ότι επιτέλους “ξυπνήσαμε” και είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι και αλίμονο σε αυτόν που θα συνεχίσει να μας κοροϊδεύει και μπει εμπόδιο στα «όνειρα» των παιδιών μας…

Ο εξευτελισμός του ανθρώπινου είδους (και ιδιαίτερα των νεκρών) υπό την “ανοχή” της Εκκλησίας – To παράδειγμα μίας κηδείας covid

Δεν ξέρω εάν έχω νιώσει μεγαλύτερη ντροπή για το “ανθρώπινο” είδος, με όσα βίωσα πρόσφατα σε μία κηδεία covid. Από πού να αρχίσω και από πού να τελειώσω;Από το πώς τελικά κρίνεται μία κηδεία ως covid ή από το πώς αντιμετωπίζει η εκκλησία μας αυτά τα θύματα;Θα προσπαθήσω να κάνω την αρχή και όπου με βγάλει…Είναι λοιπόν ένας άνθρωπος ο οποίος κόλλησε κορωνοϊό πριν από 4 μήνες, διασωληνώθηκε και ήταν για περίπου 3 μήνες σε μονάδα covid στην Αθήνα, όπου τελικά δεν κατάφερε να βγει νικητής, χάνοντας τη μάχη για τη ζωή. Λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή, είχε βγει από την πτέρυγα covid και είχε μεταφερθεί σε άλλη αίθουσα, καθώς δεν είχε κορωνοϊό και το νοσοκομείο, λόγω της μεγάλης αύξησης των κρουσμάτων, ήθελε να έχει διαθέσιμα δωμάτια. Μέχρι εδώ όλα καλά.Πεθαίνει λοιπόν ο άνθρωπος και ως αιτία θανάτου γράφεται ο κoρωνοϊός. Ας το καταπιούμε και αυτό, όχι βέβαια ότι είναι σωστό, αλλά έστω ότι κάποιος μπορεί να το εκλάβει έτσι, ωστόσο κάποτε πρέπει να γίνει μία σοβαρή εισαγγελική έρευνα, για ποιο λόγο και με ποια κριτήρια (αλλά και με ποια “συμφέροντα”) γράφουν με το παραμικρό, ως αιτία θανάτου ενός ανθρώπου, τον κορωνοϊό.Πάμε όμως παρακάτω. Ο άνθρωπος είναι να μεταφερθεί μ επλοίο από την Αθήνα στην Κω για να κηδευτεί. Λόγω του ότι είναι χαρακτηρισμένος ως νεκρός “covid”, απαγορεύεται να τον ντύσουν και τον φέρνουν γυμνό, μέσα σε μία σακούλα με σφραγισμένο φέρετρο, χωρίς να μπορεί να τον δει η οικογένειά του και στην τελική να δει εάν πράγματι, είναι ο άνθρωπός τους μέσα.Αν νομίζατε ότι η ταλαιπωρία τελείωσε εδώ, είστε γελασμένοι. Πάμε στο τελευταίο και πιο τραγικό της υπόθεσης. Την αντιμετώπιση που έχει αυτός ο νεκρός από την Εκκλησίας μας. Με την στάση της, λοιπόν η Εκκλησία μας (οι εκπρόσωποί της πιο σωστά), που πρεσβεύει την αγάπη, αντιμετωπίζει τον νεκρό (σύμφωνα πάντα με τις πράξεις που είδα), σαν “μίασμα”.Άκουσον άκουσον, δεν επιτρέπει να μπει το σφραγισμένο φέρετρο του νεκρού μέσα στην εκκλησία, αλλά τον έχει έξω. Αν είναι δυνατόν να υπάρχει αυτή η αντιμετώπιση και η πικραμένη οικογένεια του θύματος να βλέπει να ξετυλίγεται μπροστά της όλη αυτή η «φαρσοκωμωδία», την ώρα που η Κυβέρνηση, για χάρη της οικονομίας, έχει καταργήσει σχεδόν κάθε μέτρο προστασίας από τον κορωνοϊό, ενώ για τους τουρίστες δεν προβλέπεται καν καραντίνα, σε περίπτωση κρούσματος. Αλλά εδώ, δεν μιλάμε για χρήματα, οπότε το Κράτος αδιαφορεί…Βέβαια, το κράτος, είναι ένα απρόσωπο πράγμα, από το οποίο δεν μπορείς να βγάλεις άκρη ή να ζητήσεις τις ευθύνες από κάποιον, αλλά η εκκλησίας μας είναι δυνατόν να έχει τέτοια στάση;Σε επικοινωνία που είχα με τον Μητροπολίτη μας κ. Ναθαναήλ, μου ανέφερε ότι οι οδηγίες του ΕΟΔΥ προβλέπουν ότι ο νεκρός πρέπει να παραμένει υπαίθρια (κάτω στο έδαφος) σε χώρο εκτός της εκκλησίας.Σύμφωνα πάντως, με έρευνα που έκανα σε δύο Μητροπόλεις (σε Ρόδο και Καστοριά),  αλλά και σε επικοινωνία που είχα με Δικηγόρο στην Αθήνα, μου ανέφεραν ότι στις κηδείες covid, επιτρέπεται το φέρετρο να μπει στην εκκλησία, ωστόσο πρέπει να παραμείνει σφραγισμένο.Ας ελπίσουμε ότι ο Μητροπολίτης μας, θα εξετάσει καλύτερα το θέμα και τουλάχιστον, οι τυχόν επόμενες ανάλογες κηδείες (που εύχομαι να μην υπάρχουν), να μην έχουν την ίδια αντιμετώπιση, που δεν αποτελεί τιμή για κανέναν μας και ιδιαίτερα για την Εκκλησία μας.

“Ξεπουλάνε” την υγεία μας (Κ.Υ. Αντιμάχειας) και εμείς κοιμόμαστε του καλού καιρού…

Είναι μερικές φορές, που πιστεύω ότι είχε δίκιο ο Πάνος Καμμένος που έλεγε ότι μας ψεκάζουν. Δεν εξηγείται αλλιώς, η στάση των κατοίκων της Κω, στα όσα συμβαίνουν στο Νησί, γύρω από το χώρο της υγείας.Εδώ και χρόνια, συνεχίζεται συστηματικά η απαξίωση των δομών υγείας και το μόνο που κάνουμε, είναι να σκύβουμε το κεφάλι και να δεχόμαστε τα όσα μας κάνουν.Βάσει όλων αυτών που έχω δει τα τελευταία χρόνια, αυτή η απαξίωση των δομών, μόνο τυχαία δεν είναι. Πρόκειται για ένα καλά οργανωμένο σχέδιο, έτσι ώστε να πλουτίσει ο ιδιωτικός τομέας, αφού όλοι θυμόμαστε συχνά – πυκνά, μηχανήματα του νοσοκομείου, να μην δουλεύουν για μήνες και χρόνια, όταν απλά έπρεπε αλλαχθεί μια λάμπα, ή ένα πολύ φθηνό ανταλλακτικό (που δεν ξεπερνούσε τα 50 ευρώ κόστος), ώστε να επαναλειτουργήσουν. Όμως αυτό, δεν γινόταν ποτέ ή καθυστερούσε εσκεμμένα αρκετούς μήνες, με αποτέλεσμα, οι κάτοικοι να αναγκάζονται να πηγαίνουν στα ιδιωτικά κέντρα (που κατά τύχη έχουν κατακλύσει το νησί τα τελευταία χρόνια) και να πληρώνουν από την τσέπη τους, για τις εξετάσεις.Εάν αρρωστήσεις και πας στο νοσοκομείο μας, σου δίνουν ένα κάρο εξετάσεις να κάνεις, αλλά σε ιδιωτικά κέντρα. Μέσα στην καρδιά της υγειονομικής κρίσης, μας άφησαν χωρίς πνευμονολόγο, με 1 παθολόγο και με τεράστιες ελλείψεις…Kαι ποια η αντίδρασή μας σε όλα αυτά; Tίποτα!!! Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει. Τώρα ακούμε την Κυβέρνηση να προωθεί και χειρουργεία μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, επί πληρωμή, δηλαδή να πληρώνουμε στο κατά τα άλλα, δωρεάν ΕΣΥ.Και δεν είναι μόνο αυτό. Τοπικά η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Εδώ πάνε ακόμα να μας πάρουν και την περιουσία μας, για να την χαρίσουν σε ιδιώτες. Και δεν μιλάω για απλά οικόπεδα, αλλά για δομές υγείας, που (χρυσο)πλήρωσε με το υστέρημά του ο λαός. Αναφέρομαι στο πολύπαθο Κ.Υ. Αντιμάχειας, όπου όπως μάθαμε μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Υγείας κ. Πλεύρη στην Κω, οδεύει προς ιδιωτικοποίηση.Αφού τόσα χρόνια, σκοπίμως απ’ ότι δείχνει και το τελικό αποτέλεσμα, το έχουν απαξιώσει και δεν έχουν κάνει τίποτα αφήνοντας στο έλεος του Θεού τον γιατρό του και τους κατοίκους, να προσπαθούν από μόνοι τους να το διατηρήσουν ζωντανό. Ούτε γάζες, ούτε τα απαραίτητα υλικά δεν στέλνει το κράτος για να λειτουργεί το Κέντρο Υγείας. Σχεδόν όλα γίνονται με δωρεές και με εθελοντική προσφορά κατοίκων και επαγγελματιών του Νησιού.Τώρα λοιπόν που το “σουλουπώσανε” το κτίριο οι εθελοντές, έρχεται η Κυβέρνηση και θέλει να το δώσει σε ιδιώτες, για να το λειτουργήσουν, με την προϋπόθεση όμως, ότι η παροχή υπηρεσιών στους κατοίκους, θα είναι δωρεάν.Αλήθεια, ποιος μπορεί να τους πιστέψει ότι θα ισχύσει αυτό και με ποια κριτήρια. Όταν το καλοκαίρι πηγαίνουν οι τουρίστες που πληρώνουν, θα δίνουν προτεραιότητα στους ντόπιους, που θα είναι τσάμπα η περίθαλψη τους;Ας το καταλάβουν όλοι, Δήμαρχοι, Έπαρχοι, Βουλευτές, Δημοτικοί Σύμβουλοι, αλλά κυρίως ο κόσμος, ότι το Κ.Υ. Αντιμάχειας, πρέπει να διατηρήσει τον δημόσιο χαρακτήρα του. Είδαμε ότι και με έναν γιατρό που έχει, προσφέρει σημαντικό έργο. Φανταστείτε, ο συγκεκριμένος γιατρός, που επιτελεί πραγματικό λειτούργημα και δίνει καθημερινά αγώνα, να είχε και στήριξη από την Πολιτεία.Όλοι λοιπόν μαζί, να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε το καλύτερο για το νησί μας. Καμία υποχώρηση, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για θέματα Υγείας. Επιτέλους, ας ξυπνήσουμε και ας διεκδικήσουμε τα αυτονόητα.Υ.Γ.: Ήδη μαθαίνω ότι επίκειται μία πρώτη προσπάθεια, από κατοίκους του «Τριγώνου», για τη συλλογή υπογραφών κατά της ιδιωτικοποίησης του Κ.Υ. Αντιμάχειας. Δεν φτάνει βέβαια αυτό, καθώς το συγκεκριμένο έργο το έχουμε ξαναδεί, όμως είναι μία αρχή για δυναμικότερες κινητοποιήσεις.