Δεν ξέρω εάν έχω νιώσει μεγαλύτερη ντροπή για το “ανθρώπινο” είδος, με όσα βίωσα πρόσφατα σε μία κηδεία covid. Από πού να αρχίσω και από πού να τελειώσω;
Από το πώς τελικά κρίνεται μία κηδεία ως covid ή από το πώς αντιμετωπίζει η εκκλησία μας αυτά τα θύματα;
Θα προσπαθήσω να κάνω την αρχή και όπου με βγάλει…
Είναι λοιπόν ένας άνθρωπος ο οποίος κόλλησε κορωνοϊό πριν από 4 μήνες, διασωληνώθηκε και ήταν για περίπου 3 μήνες σε μονάδα covid στην Αθήνα, όπου τελικά δεν κατάφερε να βγει νικητής, χάνοντας τη μάχη για τη ζωή. Λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή, είχε βγει από την πτέρυγα covid και είχε μεταφερθεί σε άλλη αίθουσα, καθώς δεν είχε κορωνοϊό και το νοσοκομείο, λόγω της μεγάλης αύξησης των κρουσμάτων, ήθελε να έχει διαθέσιμα δωμάτια. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Πεθαίνει λοιπόν ο άνθρωπος και ως αιτία θανάτου γράφεται ο κoρωνοϊός. Ας το καταπιούμε και αυτό, όχι βέβαια ότι είναι σωστό, αλλά έστω ότι κάποιος μπορεί να το εκλάβει έτσι, ωστόσο κάποτε πρέπει να γίνει μία σοβαρή εισαγγελική έρευνα, για ποιο λόγο και με ποια κριτήρια (αλλά και με ποια “συμφέροντα”) γράφουν με το παραμικρό, ως αιτία θανάτου ενός ανθρώπου, τον κορωνοϊό.
Πάμε όμως παρακάτω. Ο άνθρωπος είναι να μεταφερθεί μ επλοίο από την Αθήνα στην Κω για να κηδευτεί. Λόγω του ότι είναι χαρακτηρισμένος ως νεκρός “covid”, απαγορεύεται να τον ντύσουν και τον φέρνουν γυμνό, μέσα σε μία σακούλα με σφραγισμένο φέρετρο, χωρίς να μπορεί να τον δει η οικογένειά του και στην τελική να δει εάν πράγματι, είναι ο άνθρωπός τους μέσα.
Αν νομίζατε ότι η ταλαιπωρία τελείωσε εδώ, είστε γελασμένοι. Πάμε στο τελευταίο και πιο τραγικό της υπόθεσης. Την αντιμετώπιση που έχει αυτός ο νεκρός από την Εκκλησίας μας. Με την στάση της, λοιπόν η Εκκλησία μας (οι εκπρόσωποί της πιο σωστά), που πρεσβεύει την αγάπη, αντιμετωπίζει τον νεκρό (σύμφωνα πάντα με τις πράξεις που είδα), σαν “μίασμα”.
Άκουσον άκουσον, δεν επιτρέπει να μπει το σφραγισμένο φέρετρο του νεκρού μέσα στην εκκλησία, αλλά τον έχει έξω. Αν είναι δυνατόν να υπάρχει αυτή η αντιμετώπιση και η πικραμένη οικογένεια του θύματος να βλέπει να ξετυλίγεται μπροστά της όλη αυτή η «φαρσοκωμωδία», την ώρα που η Κυβέρνηση, για χάρη της οικονομίας, έχει καταργήσει σχεδόν κάθε μέτρο προστασίας από τον κορωνοϊό, ενώ για τους τουρίστες δεν προβλέπεται καν καραντίνα, σε περίπτωση κρούσματος. Αλλά εδώ, δεν μιλάμε για χρήματα, οπότε το Κράτος αδιαφορεί…
Βέβαια, το κράτος, είναι ένα απρόσωπο πράγμα, από το οποίο δεν μπορείς να βγάλεις άκρη ή να ζητήσεις τις ευθύνες από κάποιον, αλλά η εκκλησίας μας είναι δυνατόν να έχει τέτοια στάση;
Σε επικοινωνία που είχα με τον Μητροπολίτη μας κ. Ναθαναήλ, μου ανέφερε ότι οι οδηγίες του ΕΟΔΥ προβλέπουν ότι ο νεκρός πρέπει να παραμένει υπαίθρια (κάτω στο έδαφος) σε χώρο εκτός της εκκλησίας.
Σύμφωνα πάντως, με έρευνα που έκανα σε δύο Μητροπόλεις (σε Ρόδο και Καστοριά), αλλά και σε επικοινωνία που είχα με Δικηγόρο στην Αθήνα, μου ανέφεραν ότι στις κηδείες covid, επιτρέπεται το φέρετρο να μπει στην εκκλησία, ωστόσο πρέπει να παραμείνει σφραγισμένο.
Ας ελπίσουμε ότι ο Μητροπολίτης μας, θα εξετάσει καλύτερα το θέμα και τουλάχιστον, οι τυχόν επόμενες ανάλογες κηδείες (που εύχομαι να μην υπάρχουν), να μην έχουν την ίδια αντιμετώπιση, που δεν αποτελεί τιμή για κανέναν μας και ιδιαίτερα για την Εκκλησία μας.
