Αρκετός λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για το επίπεδο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι και εμείς εδώ, τοπικά πολλές φορές τα «ακούμε» από συμπολίτες μας ότι «καλύπτουμε» τις Δημοτικές Αρχές και δεν φανερώνουμε την πραγματική κατάσταση ή ότι υποκρύπτουμε «σκάνδαλα».
Πολλές φορές, (προσωπικά θα μιλήσω) έρχονται και με πιάνουν διάφοροι και μου λένε να γράψω για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν (τοπικά ή πανελλαδικά). Όταν τα προβλήματα αφορούν αυτά που γίνονται στην Κω, όταν τους λέω, ότι θα γράψω το παράπονό σου, αλλά βάλε από κάτω την υπογραφή σου, τότε το πρόβλημα πάει περίπατο…
Από τους δέκα, μόνο ο ένας δέχεται να βάλει την υπογραφή του, οι υπόλοιποι σου λένε «μην μπλέκεις εμένα, γράψτο και μην βάλεις υπογραφή, βάλε απλά ένας αναγνώστης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι θεμιτό κάποιος να μην θέλει να βάλει το όνομά του, όμως γιατί ο κόσμος φοβάται τόσο, γιατί δεν έχουμε επιτέλους ενεργούς πολίτες;
Υπάρχουν παραδείγματα που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και στο σημείο του σκανδάλου, που επειδή οι συμπολίτες μας που μας το μετέφεραν, δεν θέλουν να «αναμιχθούν», με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να το δημοσιεύσουμε (αφού δεν θα έχουμε αποδείξεις) και τα γεγονότα αυτά, να μένουν ατιμώρητα και το χειρότερο, να συνεχίζουν να επαναλαμβάνονται συνεχώς, αφού οι πολίτες δεν τα καταγγέλλουν στις αρμόδιες αρχές. Ένα τέτοιο παράδειγμα (υποθετικό πάντα) είναι ο χρηματισμός ας πούμε κάποιου γιατρού. Πώς θα γράψει ο δημοσιογράφος ότι ο γιατρός πήρε φακελάκι, εάν ο ίδιος ο ασθενής δεν το επιβεβαιώσει;
Όσο λοιπόν δεν υπάρχουν τέτοιοι ενεργοί πολίτες, τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει.
Ξυπνήστε επιτέλους. Αφήστε τις όποιες φοβίες σας και παλέψτε και εσείς για ένα καλύτερο αύριο.
Εύχομαι να πήραν το μήνυμα όσοι πρέπει…
