Αρθρογραφία

ΑΓΟΡΑ ή LEASING ΟΧΗΜΑΤΟΣ;

Η απόφαση μεταξύ αγοράς και leasing (λειτουργικής μίσθωσης) ενός οχήματος αποτελεί καθημερινό αντικείμενο συζήτησής μεταξύ των Ελλήνων επιχειρηματιών. Το όχημα μπορεί να εξυπηρετεί διάφορες ανάγκες, όπως μεταφορές εμπορευμάτων, εξυπηρέτηση πελατών ή την ενίσχυση του εταιρικού προφίλ. Ωστόσο, η επιλογή αυτή συνδέεται με οικονομικές, φορολογικές και λειτουργικές παραμέτρους που πρέπει να αξιολογηθούν προσεκτικά. Σε αυτό το άρθρο προσπαθούμε συνοπτικά να αναλύσουμε τα κριτήρια που πρέπει να εξετάσει ο επιχειρηματίας πριν λάβει την τελική απόφαση.Η αγορά οχήματος συνεπάγεται την πλήρη ιδιοκτησία του, κάτι που συνοδεύεται από συγκεκριμένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.Ο επιχειρηματίας έχει πλήρη κυριότητα του οχήματος και μπορεί να το χρησιμοποιεί όπως επιθυμεί. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στη χιλιομετρική απόσταση ή τροποποιήσεις μετά την μεταβίβαση της κυριότητας. Παρότι το αρχικό κόστος είναι υψηλό, η χρήση του οχήματος για πολλά χρόνια οδηγεί σε σταδιακή απόσβεση. Μετά από κάποιο διάστημα, το κόστος μειώνεται, καθώς το όχημα συνεχίζει να χρησιμοποιείται χωρίς μεγάλες επιπλέον επενδύσεις. Ακόμα και αν το όχημα αποσβεστεί πλήρως, διατηρεί κάποια αξία μεταπώλησης. Αυτή η αξία μπορεί να μειώσει το συνολικό κόστος ιδιοκτησίας.Στον αντίποδα:Η αγορά απαιτεί άμεση εκταμίευση μεγάλου ποσού ή δανειοδότηση γεγονός που μπορεί να πιέσει την ταμειακή ροή της επιχείρησης. Παράλληλα ο επιχειρηματίας αναλαμβάνει πλήρως τα κόστη συντήρησης, αλλαγής ελαστικών, ασφάλισης και επισκευών ενώ με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα κόστη ενδέχεται να αυξηθούν λόγω φθοράς του οχήματος με αποτέλεσμα τα οχήματα να χάνουν την αξία τους με την πάροδο του χρόνου. Αυτή η απαξίωση πρέπει να ληφθεί υπόψη, ειδικά αν ο επιχειρηματίας σκοπεύει να πουλήσει το όχημα στο μέλλον.Leasing Οχήματος: Πλεονεκτήματα και ΜειονεκτήματαΗ μακροχρόνια λειτουργική μίσθωση οχημάτων είναι η ενοικίαση ενός ή περισσοτέρων οχημάτων για περίοδο 3 έως 5 ετών, όπου ο μισθωτής (ελεύθερος επαγγελματίας, εταιρεία) καταβάλει ένα σταθερό μηνιαίο μίσθωμα, είναι μια εναλλακτική λύση που προσφέρει ευελιξία αλλά συνοδεύεται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Δεν πρέπει να συγχέεται με την χρηματοδοτική μίσθωση , που λειτουργεί διαφορετικά τόσο από άποψη συμφωνίας , όσο και στην λογιστική αντιμετώπιση. Συνοπτικά:Βασικές διαφορές:Πλεονεκτήματα LeasingΜειωμένο αρχικό κόστος , αφού δεν απαιτείται υψηλό κεφάλαιο για την απόκτηση του οχήματος. Η επιχείρηση πληρώνει μηνιαίες δόσεις, διευκολύνοντας την ταμειακή ροή. Συνήθως περιλαμβάνει κόστη όπως συντήρηση, ασφάλιση και αλλαγή ελαστικών. Έτσι, ο επιχειρηματίας γνωρίζει εκ των προτέρων τα συνολικά έξοδα. Στο τέλος της σύμβασης, η επιχείρηση μπορεί να αποκτήσει νέο όχημα μέσω ανανέωσης του leasing. Αυτό εξασφαλίζει πάντα σύγχρονα και ασφαλή μέσα μεταφοράς. Οι δόσεις του leasing θεωρούνται λειτουργικά έξοδα και εκπίπτουν από τα έσοδα της επιχείρησης, μειώνοντας έτσι τη φορολογική βάση.Μειονεκτήματα LeasingΟι συμβάσεις leasing έχουν προκαθορισμένη διάρκεια (συνήθως 3-5 χρόνια) και είναι δύσκολο να διακοπούν χωρίς πρόστιμα ή ρήτρες. Συνήθως υπάρχουν όρια στη χιλιομετρική απόσταση ή απαγορεύσεις σε συγκεκριμένες τροποποιήσεις ,ενώ όταν δεν υπάρχουν το μηνιαίο μίσθωμα είναι αισθητά υψηλότερο. Στο τέλος της σύμβασης, η επιχείρηση δεν έχει καμία κυριότητα στο όχημα και δεν μπορεί να το πουλήσει για να ανακτήσει μέρος του κόστους , εκτός αν προβλέπεται διαφορετικά , με όρο στο συμβόλαιο.Για να επιλέξει μεταξύ αγοράς και leasing, ο επιχειρηματίας πρέπει να αξιολογήσει τα εξής:Αν η επιχείρηση διαθέτει περιορισμένα κεφάλαια και πρέπει να διατηρήσει ρευστότητα, το leasing αποτελεί πιο ελκυστική επιλογή. Αντίθετα, αν υπάρχει διαθέσιμο κεφάλαιο, η αγορά μπορεί να είναι συμφέρουσα μακροπρόθεσμα. Στην Ελλάδα, τα λειτουργικά έξοδα (όπως οι δόσεις leasing) εκπίπτουν από τα έσοδα της επιχείρησης. Αν η επιχείρηση έχει υψηλή φορολογική επιβάρυνση, το leasing μπορεί να προσφέρει σημαντική φορολογική ελάφρυνση. Αν η επιχείρηση σκοπεύει να χρησιμοποιεί το όχημα για πολλά χρόνια, η αγορά είναι πιο συμφέρουσα. Αντίθετα, αν υπάρχει ανάγκη για συχνή ανανέωση του οχήματος, το leasing παρέχει ευελιξία. Στην περίπτωση αγοράς, ο επιχειρηματίας πρέπει να υπολογίσει τα κόστη συντήρησης και την απαξίωση του οχήματος. Αν θέλει να αποφύγει αυτά τα έξοδα, το leasing προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια συγκράτησης του κόστους. Αν το όχημα είναι ειδικού τύπου (π.χ. φορτηγό ή όχημα ψυγείο), η αγορά μπορεί να είναι προτιμότερη, καθώς τέτοια οχήματα είναι ακριβότερα στο leasing. Για τυπικά επιβατικά ή επαγγελματικά οχήματα, το leasing είναι πιο διαδεδομένο. Ο επιχειρηματίας πρέπει να συγκρίνει το συνολικό κόστος (αγοράς ή leasing) σε βάθος χρόνου. Πρέπει να λάβει υπόψη τις μηνιαίες δόσεις, τα λειτουργικά έξοδα και την υπολειμματική αξία του οχήματος.Ας δούμε ένα απλό παράδειγμαΜια επιχείρηση διανομών στην Κω χρειάζεται ένα όχημα για καθημερινές παραδόσεις. Αν η επιχείρηση έχει ρευστότητα και σκοπεύει να χρησιμοποιεί το όχημα για τουλάχιστον 8 χρόνια, η αγορά ίσως είναι πιο συμφέρουσα. Το όχημα θα αποσβεστεί σταδιακά και θα έχει ακόμα κάποια αξία μεταπώλησης. Αν όμως η επιχείρηση αντιμετωπίζει πιέσεις στη ρευστότητα και θέλει να έχει πάντα ένα σύγχρονο όχημα, το leasing αποτελεί μια καλύτερη επιλογή. Θα διατηρήσει σταθερά και προβλέψιμα έξοδα, χωρίς να επιβαρυνθεί με κόστη συντήρησης και επισκευών.Η επιλογή μεταξύ αγοράς και leasing οχήματος είναι μια σύνθετη απόφαση που εξαρτάται από τις ανάγκες, τη ρευστότητα, τα φορολογικά δεδομένα και τη στρατηγική της επιχείρησης. Ο σωστός προγραμματισμός και η ανάλυση όλων των παραμέτρων μπορούν να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή απόφαση, βοηθώντας την επιχείρηση να μειώσει τα κόστη και να αυξήσει την αποδοτικότητά της. Για να γίνει μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση, είναι σημαντικό ο επιχειρηματίας να συμβουλευτεί τον λογιστή ή τον οικονομικό του σύμβουλο, ώστε να διαμορφώσει τη βέλτιστη στρατηγική για την επιχείρησή του. Δεν υπάρχουν γενικές λύσεις ,αλλά κάθε επιχειρηματίας πρέπει να βρίσκει εξατομικευμένες λύσεις στις ανάγκες του.*Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

Γιατί είναι δύσκολη η ανεύρεση προσωπικού στον Κλάδο του Τουρισμού

Η τουριστική βιομηχανία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τομείς της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο και το 2025, οι επιχειρήσεις στον τουρισμό βρίσκονται αντιμέτωπες με μια σοβαρή πρόκληση: την έλλειψη προσωπικού. Παρά την αυξημένη ζήτηση για τουριστικές υπηρεσίες, οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές θέσεις, επηρεάζοντας την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και την ανταγωνιστικότητά τους. Το πρόβλημα αυτό είναι πολυδιάστατο και έχει βαθιές ρίζες σε οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς παράγοντες.Σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων, το 2023 καταγράφηκαν 53.229 κενές θέσεις εργασίας από τις συνολικά 265.782 προβλεπόμενες, δηλαδή ένα ποσοστό έλλειψης 20%. Αξιοσημείωτο είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ελλείψεων παρατηρήθηκε στα ξενοδοχεία 3 αστέρων (24%), ενώ το μικρότερο στα ξενοδοχεία 5 αστέρων (14%). Επιπλέον, το 2023, εκτιμήθηκε ότι υπήρχαν πάνω από 50.000 κενές θέσεις στον τουρισμό και 33.000 ελλείψεις στις επιχειρήσεις εστίασης. Από το σύνολο των 83.000 θέσεων, εγκρίθηκαν περίπου 11.000 μετακλήσεις ανειδίκευτων εργαζομένων από τρίτες χώρες, όπως η Αίγυπτος, το Μπαγκλαντές και η Σρι Λάνκα. Το 2024, οι εκτιμήσεις ανέφεραν πάνω από 50.000 κενές θέσεις στον τουριστικό τομέα, με τον κλάδο να λειτουργεί με 25% έως 30% λιγότερο προσωπικό, λόγω της μειωμένης επαναπρόσληψης. Σύμφωνα με την Έρευνα Έλλειψης Ταλέντου του ομίλου ManpowerGroup για το 2025, η δυσκολία εύρεσης κατάλληλων υποψηφίων παραμένει μια σοβαρή πρόκληση για τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, το 80% των εργοδοτών δήλωσε ότι αντιμετωπίζει δυσκολία στην κάλυψη θέσεων εργασίας, με το 57% να αναφέρει "κάποια δυσκολία" και το 23% "αρκετή δυσκολία", ενώ μόλις το 19% κατέθεσε ότι δεν αντιμετωπίζει καμία δυσκολία.Η πανδημία COVID-19 έφερε ριζικές αλλαγές στην αγορά εργασίας. Οι εργαζόμενοι συνειδητοποίησαν την ανάγκη για καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Το φαινόμενο έχει ονομαστεί η Μεγάλη Παραίτηση (Big Quit). Σε όλο τον κόσμο, εκατομμύρια άνθρωποι αναθεώρησαν το πόσο είναι διατεθειμένοι να εργάζονται με εξοντωτικούς ρυθμούς και αναζήτησαν τρόπους να εξισορροπήσουν δουλειά και προσωπική ζωή. Πολλοί επέλεξαν να εγκαταλείψουν τον τουριστικό κλάδο, ο οποίος χαρακτηρίζεται από ασταθείς συνθήκες, μακρές ώρες εργασίας και εποχικότητα. Οι εργαζόμενοι στράφηκαν σε κλάδους με μεγαλύτερη σταθερότητα, όπως η υγεία, η τεχνολογία και οι δημόσιες υπηρεσίες.Επιπλέον, η τηλεργασία, που υιοθετήθηκε ευρέως κατά την πανδημία, προσέφερε νέες ευκαιρίες στους εργαζομένους, αλλάζοντας τις προσδοκίες τους για την εργασία. Ο τουριστικός κλάδος, που βασίζεται σε φυσική παρουσία, δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί αυτή τη νέα πραγματικότητα, οδηγώντας σε μαζικές αποχωρήσεις.Οι μισθοί στον κλάδο του τουρισμού παραμένουν ένα από τα βασικότερα εμπόδια για την προσέλκυση προσωπικού. Οι αμοιβές συχνά δεν αντανακλούν τον όγκο της εργασίας, ενώ όταν οι αμοιβές είναι υψηλές , οι υπερωρίες είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Πολλές θέσεις δεν προσφέρουν σταθερότητα, ασφάλιση ή άλλες παροχές, καθιστώντας τον κλάδο λιγότερο ελκυστικό για νέους και έμπειρους επαγγελματίες. Από την άλλη , αρκετά συχνά, σπανίζει ο επαγγελματισμός από την πλευρά των εργαζομένων. Οι συνθήκες εργασίας επηρεάζουν τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους επιχειρηματίες. Και οι δύο πλευρές μοιράζονται την ευθύνη. Ένα μείγμα επιχειρηματικής άγνοιας, προσέλκυσης αδήλωτης εργασίας και παραπλανητικών υψηλών μισθών έχει οδηγήσει σε αδύναμες συμφωνίες εργασίας. Οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν δίνουν προτεραιότητα στην εταιρική κουλτούρα, θεωρώντας την ως περιττή. Οι επιχειρηματίες που επιδιώκουν να αποκομίσουν γρήγορα κέρδη , συχνά αγνοούν σημαντικές αρχές. Παραβλέπουν πώς να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά πόρους όπως το ανθρώπινο κεφάλαιο, τα υλικά και τον εξοπλισμό. Από την άλλη , αρκετοί εργαζόμενοι προσπαθούν συχνά σε διάστημα 6 μηνών να παράξουν το εισόδημα όλης της χρονιάς , ζητώντας από τους εργοδότες τους να εργάζονται περισσότερές από τις νόμιμες ώρες. Το χάσμα μεταξύ του τι προσδοκούν οι εργαζόμενοι και της πραγματικότητας του χώρου εργασίας, σε συνδυασμό με μια ανησυχητική ανοχή στις κακές συνθήκες, έχει οδηγήσει στις ελλείψεις στην κάλυψη των θέσεων.Η εποχικότητα αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό του τουριστικού κλάδου, δημιουργώντας αστάθεια τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τους εργαζόμενους. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι απασχολούνται μόνο για μερικούς μήνες το χρόνο, με αποτέλεσμα να αναζητούν εναλλακτικές επιλογές για σταθερό εισόδημα. Επιπλέον, οι τουριστικές περιοχές συχνά βρίσκονται μακριά από αστικά κέντρα, καθιστώντας δύσκολη τη μετακίνηση και τη διαμονή των εργαζομένων. Χωρίς παροχές όπως δωρεάν στέγαση ή μεταφορά, πολλοί επιλέγουν να μην εργαστούν στον κλάδο, ακόμα και αν αυτό σημαίνει απώλεια ευκαιριών.Επιπρόσθετα , η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού είναι ένα άλλο κρίσιμο πρόβλημα. Παρότι η Ελλάδα είναι μία από τις μεγαλύτερες τουριστικές αγορές, οι εκπαιδευτικές δομές στον κλάδο δεν ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις της αγοράς. Οι επιχειρήσεις αναζητούν εργαζόμενους με δεξιότητες όπως η γνώση ξένων γλωσσών, η εξυπηρέτηση πελατών και η διαχείριση κρίσεων, ενώ παράλληλα αυξάνεται η ζήτηση για τεχνολογικές γνώσεις. Χωρίς την κατάλληλη κατάρτιση, οι νέοι δυσκολεύονται να ενταχθούν στον κλάδο, δημιουργώντας ένα κενό που δύσκολα καλύπτεται.Η μετανάστευση, ιδιαίτερα των νέων, αποτελεί έναν ακόμη λόγο για την έλλειψη προσωπικού. Πολλοί επιλέγουν να εργαστούν στο εξωτερικό, όπου οι συνθήκες εργασίας και οι αμοιβές είναι καλύτερες.Παράλληλα, οι δημογραφικές αλλαγές έχουν μειώσει το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό στις τουριστικές περιοχές. Η αστικοποίηση και η γήρανση του πληθυσμού έχουν επηρεάσει αρνητικά την προσφορά εργασίας στον κλάδο, ιδιαίτερα στα νησιά και τις απομακρυσμένες περιοχές.Η έλλειψη στρατηγικής από την πλευρά της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων εντείνει το πρόβλημα. Πολλές επιχειρήσεις δεν επενδύουν στη δημιουργία ελκυστικών θέσεων εργασίας, ενώ η απουσία κρατικών κινήτρων, όπως επιδοτήσεις ή φοροαπαλλαγές, επιβαρύνει την κατάσταση.Η ανεύρεση προσωπικού στον τουριστικό κλάδο το 2025 είναι ένα σύνθετο ζήτημα που απαιτεί συντονισμένες ενέργειες από την κυβέρνηση, τις επιχειρήσεις και τους φορείς εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει ενεργό ρόλο, δημιουργώντας προγράμματα εκπαίδευσης, παρέχοντας κίνητρα για την προσέλκυση εργαζομένων και βελτιώνοντας τις συνθήκες εργασίας. Η αύξηση των αμοιβών και η παροχή επιπλέον κινήτρων, όπως δωρεάν στέγαση ή μεταφορές, μπορούν να κάνουν τον κλάδο πιο ελκυστικό. Η τεχνολογία μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της έλλειψης προσωπικού. Η αυτοματοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη μπορούν να καλύψουν κενά σε εργασίες ρουτίνας, μειώνοντας την ανάγκη για ανθρώπινο δυναμικό. Επιπλέον, πλατφόρμες εύρεσης εργασίας και διαχείρισης προσωπικού μπορούν να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις να προσελκύσουν προσωπικό πιο εύκολα, ενώ προγράμματα e-learning προσφέρουν την ευκαιρία για εκπαίδευση από απόσταση. Με σωστή στρατηγική και επένδυση στους εργαζομένους, ο ελληνικός τουρισμός μπορεί να διατηρήσει τη θέση του ως ένας από τους κορυφαίους παγκοσμίως, εξασφαλίζοντας όχι μόνο την ποιότητα των υπηρεσιών του αλλά και την ευημερία του εργατικού δυναμικού. «’Η θα βρούμε τον δρόμο , ή θα τον δημιουργήσουμε»**Αννίβας (προσπαθώντας να διασχίσει τις Άλπεις περίπου το 212 π.Χ)Πηγή: https://www.manpowergroup.gr/nea/elleipsi-talentou-2025-ereuna , https://www.epixeiro.gr/article/389766*Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

Ο πιο εξοντωτικός πόλεμος που φωλιάζει εν καιρώ ειρήνης, είναι ο εμφύλιος

Από καταβολής κόσμου,  ο πόλεμος  και η βία, βρισκόταν μέσα στην ανθρώπινη  καθημερινότητα. Η αλληλοεξόντωση για την επιβίωση, ξεκίνησε με πρωτόγονα όπλα,  και έφθασε μέχρι και τα πιο σύγχρονα. Ο φιλοπόλεμος Άρης, άρχισε  να προμηθεύει τους ανθρώπους με πέτρες, δόρατα, βέλη, ξίφη, μέχρι περίστροφα, καραμπίνες, οπλοπολυβόλα, νάρκες, πυρηνικές βόμβες και ολέθριες βόμβες όλων των ειδών.  Όλα τα κατέστρεφαν και τα θυσίαζαν, για την εφήμερη κατάκτηση της γης, του πλούτου,  αλλά και της εξουσίας, την οποίαν ουδείς  και ποτέ μίσησε. Οι μορφές και τα αίτια του πολέμου πολλά, αλλά ο πιο ανελέητος είναι αυτός που γίνεται μεταξύ αδελφών,  φίλων, γειτόνων,  συναδέλφων, ομοθρήσκων, ομοεθνών και συγκατοίκων, στην ίδια χώρα.  Μικροί και μεγάλοι εμφύλιοι κατέστρεψαν το Έθνος μας ή το τραυμάτισαν ανεπανόρθωτα.  Οι εμφύλιοι δεν έγιναν για να μεγαλώσουν την Ελλάδα, ούτε για να πάρουν λάφυρα. Έγιναν από εγωισμό, έλλειψη αγάπης, ασέβεια προς την ανθρώπινη ζωή, πολιτικές και κομματικές διαφορές και διεκδίκηση της εξουσίας. Έγιναν  από το γεγονός ότι υπήρχαν διαφορετικά, κοινωνικοπολιτικά πιστεύω.             Η διχόνοια που κρατεί τα σκήπτρα της εξουσίας, σύμφωνα με τον Εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό, (1798-1857)  δεν έλειψε ποτέ από την μικρή και  πανέμορφη κατά τα άλλα  ειρηνική μας χώρα, την Ελλάδα. Ο εξουθενωτικός εμφύλιος του 44  για ιδεολογικές αριστερές, δεξιές  ή και  άλλες διαφορετικές,  πολιτικές πεποιθήσεις, δεν έδωσε κανένα μάθημα σε κανέναν. Το ίδιο λάθος επαναλαμβάνεται σε μικρογραφία στις μικρές και μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Το ‘διαίρει  και βασίλευε,’ δεν ωφέλησε κανέναν Έλληνα παρά μόνο τον εχθρό του. Σήμερα στην μικρή γεωγραφική νησιωτική μας γωνιά, γινόμαστε μάρτυρες ψυχρό- πολιτικών πολέμων και κοινωνικών συγκρούσεων, που εκφράζονται με πολλούς τρόπους. Η διεκδίκηση μιας καρέκλας τοπικής εμβέλειας, χωρίζει πολλές φορές αδέλφια, οικογένειες, φίλους, σε νοητά στρατόπεδα των Βορείων και Νοτίων.             Σε μικρά Βιετνάμ, που εξαπολύουν ψυχολογικό και λεκτικό πόλεμο, ανάμεσα στους μεν και τους δε, καταστρέφοντας παλιές φιλίες και στενές ανθρώπινες σχέσεις. Στο  ολέθριο  αυτό  παιχνίδι, ακούσια ή εκούσια εμπλέκονται και τα ΜΜΕ, που πολεμάνε με τα δικά τους όπλα, είτε αυτά λέγονται εφημερίδες,  ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, μέχρι   και το τελευταίο απόκτημα, το διαδίκτυο. Το ηλεκτρονικό αυτό μέσο, εξελίσσεται στο πιο απολυταρχικό και επικίνδυνο από όλα. Ο καθένας κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία ή το ψευδώνυμό του, χλευάζει, συκοφαντεί, παραπληροφορεί, κριτικάρει αρνητικά και  προσβάλει άδικα, χωρίς κανείς, ιδίως αν δεν είναι χρήστης του μέσου, να  μπορεί άμεσα και ευθέως να αμυνθεί και να του  απαντήσει. Μένει ατιμώρητος,  γιατί  ο νόμος για το ηλεκτρονικό έγκλημα, μπορεί να  είναι ελλιπής, τα παραθυράκια πολλά και οι  σκέψεις  να εμπλακεί ο κάθε ένας σε δικαστικές περιπέτειες, δεν είναι  οι πιο εύλογες, ούτε και οι πιο συμφέρουσες.              Η δύναμης τη δημοσιογραφικής πένας, που σαν κάλο ακονισμένο σπαθί, αποκεφαλίζει ή ενθρονίζει ανθρώπους και υπολείψεις, εκμαυλίζει συνειδήσεις και εκμηδενίζει πολιτικές υπάρξεις,  είναι δυστυχώς ανεξέλικτηΩστόσο παραμένει το διαρκές ερώτημα.  Μας  ενδιαφέρει ποιος θα διεκδικήσει την τάδε καρέκλα;  Ποιός θα ωφελήσει αυτόν τον τόπο; Πόσο ώριμοι και πολιτικά πολιτισμένοι είμαστε, για να δούμε πρώτα το καλό του τόπου μας, να ζυγίσουμε τα υπέρ και τα εναντίον ενός οποιουδήποτε υποψήφιου, χωρίς να χωριζόμαστε στους άλλοτε γραφικούς Φουρτουνάκιδες και Βροντάκιδες του παλιού και καλού, ασπρόμαυρου σινεμά;  Οι μήνες του προεκλογικού πυρετού, έχουν πια περάσει και τα χρόνια που τους διαδέχτηκαν, αντί να φέρουν όξυνση, θα πρέπει να φέρουν κοντά όλους όσους φιλοδοξούν να προσφέρουν. Θα πρέπει να προχωρήσουν με πνεύμα συνεργασίας, ακόμη και με όλα τα ΜΜΕ, ώστε να παρουσιάσουν εφικτά προγράμματα και ουσιαστικές λύσεις, σε δισεπίλυτα προβλήματα, για το καλό του τόπου.  Ο λαός περιμένει να δει άξιους συνεργάτες, που θα τον εκπροσωπούν και θα μεταφέρουν τα προβλήματά του, από το πιο μακρινό χωριό, ως στα κέντρα της Κυβερνητικής εξουσίας. Θέλει να ακούσει, ρεαλιστικές ιδέες, που να μπορούν να εφαρμοστούν και να προσαρμοστούν  στην σύγχρονη καλπάζουσα, τεχνολογικά εποχή μας, και όχι φρούδες υποσχέσεις . Να καλυφθούν οι ανάγκες της Υγείας, της Παιδείας, της Οικονομίας και των κάθε είδους κοινωνικών προβλημάτων.  Όταν οι   πολιτικοί είναι έτοιμοι, ας απευθυνθούν στον λαό, ώστε  να αφουγκραστούν τα προβλήματά του, αφού αυτός είναι που  έχει και τον τελευταίο λόγο της επιλογής τους.  Οι ‘εμφύλιες συρράξεις’ κάθε είδους,  ο διαχωρισμός σε ημετέρους και μη, τα κονταροκτυπήματα και  τα ύπουλα κτυπήματα κάτω από τη ζώνη, υποβιβάζουν το πολιτικό κλίμα, καθώς και τον σκοπό και τον σωστό ρόλο των ΜΜΕ,   που είναι η αμερόληπτη ενημέρωση αλλά παράλληλα  μειώνουν   και την αξία της Δημοκρατίας. Βέβαια  ο  κόσμος της πολιτικής δεν είναι ένας ‘όμορφος και φανταστικός κόσμος, αγγελικά πλασμένος .’ Εκείνο   που προέχει όμως, είναι η σύμπνοια, η συνεργασία, η διάθεση για κοινωνική πρόσφορα και η καλή θέληση από όλες τις πλευρές.  Ας πρυτανεύσει η νηφαλιότητα και ο πολιτικός πολιτισμός, με μόνο και μοναδικό στόχο, το καλό του φιλόξενου αυτού νησιού μας και το ευοίωνο μέλλον των κατοίκων του. Σε   αυτό θα πρέπει να συμβάλουμε  όλοι  πολίτες,  πολιτικοί,  δημοσιογράφοι και εκλεγμένοι του λαού.

Πόσο θα επηρεάσει η κάρτα εργασίας τις επιχειρήσεις του τουρισμού;

Η κάρτα εργασίας, ένα μέτρο που έχει ως στόχο τη βελτίωση της διαφάνειας και της τήρησης της εργατικής νομοθεσίας, που εφαρμόζεται ήδη εδώ και μερικούς μήνες στην χώρα μας σε ορισμένους κλάδους , αναμένεται να επηρεάσει σημαντικά τον τομέα του τουρισμού στην Ελλάδα, ο οποίος αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εργοδότες στη χώρα. Από την 1η Μαρτίου 2025 θα αρχίσει να υλοποιείται πλήρως σε ενάμισι εκατομμύριο εργαζόμενους που δουλεύουν σε επισιτισμό, τουρισμό και εστίαση. Ο κλάδος αυτός χαρακτηρίζεται από υψηλά ποσοστά εποχικής απασχόλησης, ευέλικτα ωράρια και δυστυχώς, πολλές φορές μη καταγεγραμμένη εργασία. Η εφαρμογή της κάρτας εργασίας φέρνει αλλαγές τόσο για τους εργοδότες όσο και για τους εργαζομένους.Τι επιπτώσεις όμως μπορεί να έχει η κάρτα εργασίας στις τουριστικές επιχειρήσεις;Θετικές ΕπιπτώσειςΗ κάρτα εργασίας λειτουργεί ως εργαλείο παρακολούθησης του πραγματικού ωραρίου εργασίας, περιορίζοντας τα φαινόμενα αδήλωτης ή υποδηλωμένης εργασίας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πιο διαφανείς συνθήκες απασχόλησης και να αποκαταστήσει τον υγιή ανταγωνισμό στον κλάδο. Η εφαρμογή της κάρτας διασφαλίζει ότι οι ώρες εργασίας που δηλώνονται στις αρμόδιες αρχές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αυτό μπορεί να προστατεύσει τις επιχειρήσεις από πιθανές εργατικές διαφορές ή πρόστιμα, εφόσον τηρούν τη νομοθεσία. Οι εργαζόμενοι , θεωρητικά πάντα, θα αισθάνονται πιο ασφαλείς, γνωρίζοντας ότι το πραγματικό τους ωράριο και οι υπερωρίες καταγράφονται με ακρίβεια, γεγονός που ενισχύει τη δέσμευση και την αποδοτικότητά τους. Παράλληλα, η τήρηση της κάρτας εργασίας μπορεί να μειώσει σημαντικά τα πρόστιμα που επιβάλλονται από τις αρμόδιες αρχές για παραβάσεις εργατικής νομοθεσίας, καθώς θα λειτουργεί προληπτικά.Αρνητικές Επιπτώσεις και ΠροκλήσειςΟι εργοδότες που ενδεχομένως απασχολούσαν εργαζομένους χωρίς πλήρη καταγραφή των ωρών τους θα δουν αύξηση στο μισθολογικό κόστος, καθώς θα πρέπει να δηλώνουν όλες τις ώρες εργασίας και τις υπερωρίες. Την ίδια στιγμή η υιοθέτηση της κάρτας εργασίας συνεπάγεται την ανάγκη προσαρμογής των διαδικασιών στις επιχειρήσεις. Οι επιχειρηματίες της εστίασης, ιδίως οι μικρότερες επιχειρήσεις, θα πρέπει να εξοικειωθούν με νέα ψηφιακά εργαλεία και συστήματα, γεγονός που μπορεί να απαιτήσει χρόνο και πόρους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορεί να αντιδράσουν, ιδιαίτερα αν προτιμούν ευελιξία στην καταγραφή των ωρών τους για να λαμβάνουν μέρος του μισθού τους “μαύρα”. Στον κλάδο της εστίασης, όπου οι ώρες εργασίας μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την εποχή, τη ζήτηση και τα γεγονότα (π.χ., τουριστική περίοδος, αργίες), η τήρηση της κάρτας εργασίας θα απαιτήσει ευελιξία και ακριβή προγραμματισμό. Ακόμη , εάν δεν επιτευχθεί αποτελεσματική και καθολική εφαρμογή του μέτρου, οι επιχειρήσεις που τηρούν τη νομοθεσία μπορεί να βρεθούν σε μειονεκτική θέση σε σχέση με εκείνες που συνεχίζουν να παραβιάζουν τους κανονισμούς.Προτάσεις για Ομαλή ΜετάβασηΕίναι κρίσιμο οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι να εκπαιδευτούν σχετικά με τη χρήση της κάρτας εργασίας, καθώς και τα οφέλη της. Οι εργοδότες πρέπει να κατανοήσουν πλήρως τις υποχρεώσεις τους και τις δυνατότητες του συστήματος και να μην περιμένουν την 01.03.2025 για να εφαρμόσουν την κάρτα εργασίας. Η αξιοποίηση ψηφιακών λύσεων, όπως εφαρμογές διαχείρισης ωραρίων και μισθοδοσίας, επιβάλλεται , ώστε να διευκολύνει την καταγραφή και την τήρηση των απαιτήσεων. Οι επιχειρήσεις πρέπει να οργανώνουν καλύτερα τα προγράμματα των εργαζομένων τους, ώστε να τηρούνται οι κανόνες περί ωραρίου και υπερωριών, χωρίς να επηρεάζεται η λειτουργικότητα της επιχείρησης. Οι λογιστές και οι σύμβουλοι εργασιακών θεμάτων μπορούν να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια, εξασφαλίζοντας ότι η επιχείρηση συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις της νομοθεσίας. Τέλος , η επικοινωνία με τους εργαζομένους είναι απαραίτητη, ώστε να κατανοήσουν τη σημασία της κάρτας εργασίας και να αποφευχθούν εντάσεις ή παρεξηγήσεις.Η κάρτα εργασίας φέρνει ένα νέο πλαίσιο διαφάνειας και συμμόρφωσης για τις ελληνικές επιχειρήσεις επισιτισμού και τουρισμού. Παρά τις προκλήσεις που μπορεί να προκαλέσει, ειδικά σε έναν κλάδο με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά όπως ο τουρισμός, αποτελεί ένα βήμα προς τη διασφάλιση δίκαιων εργασιακών συνθηκών και την προώθηση υγιούς ανταγωνισμού. Οι επιχειρήσεις που θα υιοθετήσουν εγκαίρως τα νέα δεδομένα και θα προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του μέτρου έχουν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά, να μειώσουν τα ρίσκα παραβάσεων και να ενισχύσουν τη φήμη τους ως εργοδότες , ειδικά σε μια περίοδο που η προσέλκυση εργαζομένων διαφαίνεται ιδιαίτερα επίπονη.Μια φιλική συμβουλή προς τους εργοδότες , μην περιμένετε την 01.03.2025 για να εξοικειωθείτε με την νέα υποχρέωση , επικοινωνήστε άμεσα με τον λογιστή / λογίστρια σας και ξεκινήστε άμεσα την εφαρμογή της κάρτα εργασίας ,όσο δεν υπάρχουν κυρώσεις , ώστε να αποφύγετε ανεπιθύμητες συνέπειες στο μέλλον.* Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.* Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

H KAZEΡΜΑ

Ο παλιός Ιταλικός στρατώνας που είναι μες στην πόλη της ΚωΗ Καζέρμα όπως την λέμε μέχρι σήμερα, ήταν στην ανατολική πλευρά της πόλης της Κω και το κτήμα ήτανε της Κυραννιώς συζύγου Λουκά Λουκίδη, γυμνασιάρχου της Κω και πρωτοκόρη του Αντωνιού του Σταματιάδη του πρώτου μεγαλοκτήμονα της Κω. Συγκεκριμένα η Καζέρμα ήταν μέρος της μεγάλης περβόλας του Αντωνιού του Σταματιάδη που κρατούσε δυτικά από την στρογγυλή πλατεία που παίρνουν τα διπλώματα τα μηχανάκια, προχωρά κάτω στου Γιώργου του Ζήκα το σπίτι, μέχρι τη θάλασσα. Νότια ήταν από την Ελ. Βενιζέλου και ανατολικά μέχρι τον ποταμό που περνά κάτω από τον καλοκαιρινό Ορφέα.Όλη αυτή η έκταση ήταν η περίφημη περβόλα του Αντωνιού του Σταματιάδη που την διασχίζαν καμιά δεκαριά σοκάκια για να χουν πρόσβαση οι Κώοι κάτω στο Λιμάνι και στην παραλία. την περβόλα εκείνη την απαλοτριώσαν οι Ιταλοί και χτίσανε την πόλη της Κω. Αφού λοιπόν την απαλλοτριώσανε στην ανατολική μεριά κάναν την Καζέρμα (τον Στρατώνα) και επειδή το νερό της βορίνας ήταν λίγο οι Ιταλοί κάναν πηγάδια πάνω στο Γιαπιλί βρήκαν καλά νερά τα απλώσανε μεταλλικούς σωλήνες κατά μήκος του Πλατύ ποταμού και όταν φτάσανε μέχρι τον πύργο του Δεσπότη κηρύχθηκε ο πόλεμος και οι Ιταλοί τα φήσαν όλα όπως ήτανε, ρημάδι και ερημώσανε και τελικά το νερό δεν πήγε ποτέ στην Καζέρμα. Και αφου τα αφήσαν οι Ιταλοί μες στο πλατύ ποταμό, πήγε και τα πήρε κάποιος Συμεών Καπλανίδης, πολλοί σωλήνες εγώ ήμουν μικρός και θυμάμαι που τα φόρτωνε στο φορτηγό του Στάθη του Κρασσά και τα παιρνε. Στο σεισμό του 1933, λειτουργούσε πια η Καζέρμα και οι σεισμοπαθείς που ήταν πρόχειρα εγκατεστημένοι μες στο στάδιο σε πρόχειρες παράγκες και έβρεχε ακατάπαυστα επί δύο μήνες, οι μωρομάνες πηγαίναν στην Καζέρμα, ανάβαν οι Ιταλοί φωτιά και ξεραίναν τα ρούχα των παιδιών τους και τους βάζαν και φαί και τρώγανε. Το 1945 ήρθαν οι Άγγλοι, οι Ιταλοί χάσαν τον πόλεμο και φύγανε. Τότε μετά τον πόλεμο, η Καζέρμα επί δημαρχίας Γεωργίου Ιωαννίδη, όλα τα ιταλικά κτίσματα γίναν σπίτια και τα μοιράσαν στους άστεγους και σπιτωθήκανε.Θα αναφερθώ στα ονόματα των πρώτων κατοίκων που κατοικήσαν στην Καζέρμα, από τους οποίους τώρα δεν ζει κανένας.Στη Νότια πλευρά της Καζέρμας, προς το περβόλι του Κόντη, ήταν η Βαγγελία η Τσάμπαλα, που είχε ένα μικρό μπακάλικο και δίπλα έμενε ο Γιάννης ο Κορδιστός με την γυναίκα του Ξένια που ήταν λαμπαδόρος στα γριγριά. Δίπλα έμενε η καλογριά του Αγίου Νικολάου και παραδω καθόταν ο Αναστάσης ο Καματερός, πατέρας του φίλου μου του Γιώργη του Καματερού, γνωστού με το νερό του Καματερού. Θα επανέλθω για τον φίλο μου Καματερό στο επόμενο.Και παραδω έμενε ο Κώστας ο Ασλάνης ο ταχυδρόμος, πατέρας του Τάσου του Ασλάνη του δικηγόρου. Και δίπλα του ήταν ο Γιώργης ο Χατζηνικήτας με το κάρο, πατέρας του Μιχάλη του Χατζηνικήτα. Και παραδώ έμενε ο μπάρμπας μου ο Παράσχος ο Λιπάπης, πατέρας της Μαλάμως που ήταν στο κτηματολόγιο. Μετά έμενε ο Αρχιμανδρίτης Φιλήμων. Εκεί στη γωνιά ήταν ο Παράσχος ο Χόνδρος που είχε ένα μίνι μάρκετ.Πάμε τώρα στη δυτική πλευρά της Καζέρμας στη οδό Αρχιμανδρίτου Φιλήμονα. Κάτω κάτω έμενε το λιβανάκι ο Πασχάλης, αν το θυμάστε ήταν πάντοτε με τον αργιλέ και μετά ήταν ο Γιάννης ο Παρβέρης ο χαμάλης, που κάθε χρόνο την λαμπρή, σήκωνε την Ανάσταση. Στην Καζέρμα έμενε και ο κουνιάδος μου ο Γιάννης ο Μανιάς. Επίσης έμενε ο Αντώνης ο Χαρτοφίλης που δούλευε στην ΑΒΙΚΩ και ο Πανορμίτης ο Φράγκος με τη γυναίκα του Βληνιώ, δούλεψε και μαζί μου, καθώς και ο Στέλιος ο Παμπρής που είχε τα ποδήλατα. Έμενε ακόμα ο Δημήτρης ο Δρόσος, δύτης από το Πυλί, πατέρας του Νίκου και του Θανάση οι Δρόσηδες. Έμενε ακόμα ο Θοδωρής ο Διβόλης πατέρας του Χρήστου του Διβόλη και ένας γέρος ο Μαίρης. Έμενε ακόμα ο Λούκας ο Μαμάκας, ο πρώτος μανάβης μες στην αγορά, ο Γιάννης ο Χόνδεος που είχε το ζαχαροπλαστείο Κρίνος.Στο πάνω μέρος της Καζέρμας έμενε και η Αρχοντία, του Γιάννη του Ιωαννίδη αδερφή, μάνα του Θανάση του Πουλιού, που διεύθυνε την ορχήστρα του Δήμου. Έμενε και ο Ζαμάγιας, οδηγός του Δήμου, ο γιος του ήταν ο Στέργος, ένας από τους καλούς παίχτες του Ανταγόρα.Στο κάτω μέρος προς την οδό Αρτεμησίας, έμενε ο Σταμάτης ο Ξυπολυτάς ο δύτης που είχε τα πολλά παιδιά. Επίσης έμενε άλλος ένας δύτης από το Ασφεδνιού ο Δήμος ο Λιβυδίκος, έμενε και ο Σπύρος ο Χόνδρος γαμπρός της Ανδρογιώγαινας, επίσης δύτης. Και ο Βαγιανός ο Χόνδρος, ο γιος του ο Νίκος έπαιζε μπάλα στον Ανταγόρα μέχρι που έφυγε στην Αυστραλία. Μες στη Καζέρμα έμενε και η Θειά μου η Εψιμανή μαζί με την κόρη της την Κατίνα. Επίσης έμενε ο Λοϊζος ο Παττάκος.Είχε πολλούς, αλλά στα 90 χρόνια σβήνει η μνήμη του ανθρώπου. Αυτούς όλους που έγραψα δεν ζούνε πια.Στο κάτω μέρος της Καζέρμας έμενε ακόμα και ο Μαχαιράς με τη γυναίκα του τη Μερόπη, η οποία ήταν από το Γιαπιλί. Πάνω στο δρόμο έμενε ο Χατζηπέτρος ο ψαράς, που τον λένε και Πέκενι. Η κόρη του η Μαρία είχε το ωραιότερο σπίτι στην καζέρμα, το έριξε κάτω και το έκανε από την αρχή και αγόρασε από εμένα μια ωραία μεζονέτα στο Ψαλίδι και δίπλα στη Μαρία έμενε κάποιος Γεωργουδάκης Καραμούζας. Παρακάτω έμενε ο Σαρδινής ο γέρος που πουλούσε τα παστέλια στη Καζέρμα και δίπλα ο Αλέξη ο Χόνδρος ο Μανίκας, η κοκκινότριχα και δίπλα ο Αριστείδης ο Φουντωτός πατέρας του Σκέγου που έκανε μεταφορές.Και τώρα πιάνω τη βόρειαπλευρά προς την Αρτεμησίας. Στην Ανατολική γωνιά είναι ο φίλο μου ο Στεφανής ο Τρουμούχης (καπαράνος) με τη γυναίκα του τη Ζαχαρώ. Ο γιος του ο Μιχάλης έιναι στην Αμερική και έρχεται κάθε χρόνο. Ανατολικά έμενε ο Λευτέρης ο Καρακιόζης με τη γυναίκα του τη Δόμνα κόρη του Αποστόλη του Πουλιού.Στη βόρεια πλευρά έμενε ο Κώστας ο Καρανικόλας, πατέρας μιας οικογένειας που τους βρίσκαμε με το όνομα καρό. Ο Μιχάλης παντρεύτηκε τη Θάλεια κόρη της Ανδρογιώργαινας, γαμπρός της ήταν ο Παράσχος ο Τσιμισίρης ο ηλεκτρολόγος του Δήμου.Πάμε τώρα στην οδό Αρτεμησίας. Εκεί έμενε και ο Αντώνης ο Καράγιαννης (Κούτρης) που είχε τις όμορφες κόρες και ήταν πεθερός του Σταματουλάκη. Δίπλα του ήταν ο Κώστας ο Μαχαιράς, εκεί πήγαινα και του πλήρωνα τους ηλιακούς θερμοσίφωνες. Και πάμε τώρα μες στην Καζέρμα. Ήταν ένας παλιός αγροφύλακας της Κω ο Αντώνης ο Ελευθερίου που έφυγε αργότερα στην Αμερική.Είχε την πιο όμορφη κόρη μες στην Καζέρμα την Μελετία, που σήμερα κατοικά στο Γιαπιλί που παντρεύτηκε τον Γιάννη τον Σβύνο τον ζαχαροπλάστη. Εκεί έμενε και κάποιος Χόνδρος που η γυναίκα του καθάριζε την τράπεζα , αλλά και ο Ασλάνης ο Πλατέλλας ο Καντούνιας, εκεί έμενε και μια φρουρού και η Τρούμπενα, ο Αντώνης ο Παντελίδης με τη γυναίκα του την Φρόζα.Η άλλη όμορφη της Καζέρμας ήταν η Μαρία κόρη του Πέκενι, η Μελετία ήταν η ξανθιά καλλονή και η Μαρία η μελαχρινή καλλονή.Στην κάτω πλευρά έμενε και μια ωραία γυναίκα η Πασούνα, που ο άνδρας της ήταν ένας Παπαποστόλου δύτης, αλλά τον πιο πολύ καιρό ήταν χωρισμένοι και λιγότερο αγαπημένοι. ένας άλλος από το Γιαπιλί ο Αντώνης ο Χατζηπαυλής με τη γυναίκα του Στεργούλα. Η Κατίνα αδελφή της που ήταν χωρισμένη έμενε και εκείνη στην Καζέρμα. Ο Δημήτρης ο Χατζηβελούδος το γαϊδουράκι έμενε εκεί κοντά στο παγκάκι του Νέγρου και πιο πέρα, έμενε ο Μιχάλη ο Ψαρός ο φορτηγατζής που η γυναίκα του ήταν κόρη του Γιάννη του Μπελά.Ο Γιάννης ο Μανιάς ο κουνιάδος μου είχε δυο γιους, το Νίκο και τον Στεφανή. Μες στη Καζέρμα έμενε και η οικογένεια Μιχαλαρά και η οικογένεια Νικηταρά, αλλά εγώ τους έχω ξεχωρισμένους από τους Νικηταράδες του Ασφενδιού που ήταν αγρότες, γιατί της Καζερμας ήταν ψαράδες.Επίσης έμενε η Κυδωνιά, που κρατούσε από τους Μιχαλαράδες και γύριζε ξυπόλητη και μάζευε καραβόλους και αμανίτες και τους πουλούσε. Ζούσε και η Κεζού του Μητσογιώργη, έμενε και ο Μανόλης ο Κασσάμπαλης, Πρόεδρος του Εργατικού κέντρου. Έμενε και ένας Κουκούλας, πατέρας του Θέμου του Κουκούλα που ήταν υπάλληλος της ΔΕΗ. Έμενε μια ωραία γυναίκα η Πολυξένη, ήταν πιστικούδενα και μάνα του Βασίλη του Πολυξενακιού, ο οποίος έβγαλε και κόρη Πολύξένη και άλλη μια Σταματία, αδερφή του Νικολή του Χόνδρου. Η Σταματία και η Πολυξένη ήταν οι πιο όμορφες μέσα στην Καζέρμα στην εποχή τους. Μες στην Καζέρμα, έμενε ο Λυκόπουλος, όλοι θα τον θυμάστε που είχε καφενεδάκι στην Πλατεία του Πλατάνου. Έμενε και ο Βασίλης ο Παντελής, με τους πολλούς τους γιους. Ο ένας του ο γιος ο Γιώργος ο ράφτης αρραβωνιάστηκε με την κόρη του παπα Μιχάλη (που έμενε και κείνος στην Καζέρμα) και χωρίσανε. Έμενε και ο Σταμάτης ο Στάκκος, ο Γιώργης ο Χόνδρος της Βαγγέλενας, ο Μπουρνής που έκανε διαδρομές με το φορτηγάκι, ο Μιχάλης ο Αυγουλάς και ο Σταμάτης ο Διψελλάς, ο γιος του είναι σήμερα Διευθυντής τράπεζας.Είπαμε ότι από αυτούς δεν ζει κανείς, γιατί ήταν οι πρώτοι που κατοίκησαν.Όποιος το άφηνε το σπίτι, το έχανε, πήγαινε άλλος και έμενε μέσα. Η Καζέρμα σπίτωνε πολύ κόσμο.Κάποτε ήρθε μια επιτροπή του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής της Μελίνα την Μερκούρη για να εκσυγχρονίσουν την Καζέρμα. Χτιστήκαν ωραία σπίτια και κατοικήσαν πάλι οι ίδιοι που κατοικούσαν μέσα.Συνεχίζεται…