Αρθρογραφία

Η Γέφυρα των Στεναγμών

Πρόσφατα επισκέφθηκα την Βενετία. Εκεί βρίσκεται η ιστορική Γέφυρα των Στεναγμών η οποία χτίστηκε τον 16ο αιώνα για να συνδέει τα ανακριτικά δωμάτια με τα κελιά των φυλακισμένων. Οι κρατούμενοι περνούσαν από το φως στο σκοτάδι, ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στην πόλη πριν χαθούν στις υπόγειες φυλακές. Σύμφωνα με την παράδοση , το δράμα της μεταφοράς των φυλακισμένων , μαρτυρούνταν από τους στεναγμούς των φυλακισμένων , εξού και το όνομα.Ο συμβολισμός αυτού του περάσματος ,  από την ελευθερία στη «φυλάκιση» , μοιάζει αναπάντεχα με τον κύκλο της οικονομικής ζωής στην Κω.Στο νησί, κάθε χρόνο διανύουμε μια δική μας «γέφυρα»: το καλοκαίρι βρίσκεται στο φωτεινό άκρο, με επιχειρήσεις που λειτουργούν στα όρια, παραγωγή πλούτου σε συμπιεσμένο χρόνο και ένταση που θυμίζει μικρή μητρόπολη. Μόλις όμως κλείσει η σεζόν, η αγορά περνά στο σκοτεινό άκρο , εκεί όπου η ζήτηση σχεδόν εξαφανίζεται, η ρευστότητα στενεύει και η επιχειρηματική σκέψη συχνά επιστρέφει στην επιβίωση αντί στη στρατηγική.Η εποχικότητα δεν είναι απλώς ένα χαρακτηριστικό της δικής μας τοπικής οικονομίας. Είναι ένας μηχανισμός που επηρεάζει τη νοοτροπία, τις αποφάσεις, την ταυτότητα και την κουλτούρα των επιχειρήσεων και γι’ αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από όση συνήθως της αποδίδουμε.Τα στοιχεία για το Νότιο Αιγαίο αποκαλύπτουν θεαματικές επιδόσεις. Το 2024 η Περιφέρεια κατέγραψε τη μεγαλύτερη μέση δαπάνη ανά ταξίδι στην Ελλάδα: 863,6 ευρώ, αυξημένη κατά 20,1%. Η μέση δαπάνη ανά διανυκτέρευση έφτασε τα 111 ευρώ, ενώ η μέση παραμονή άγγιξε τις 6,8 ημέρες, σημαντικά υψηλότερη από τον εθνικό μέσο όρο. Οι τουριστικές εισπράξεις αυξήθηκαν κατά 21,5%, επιβεβαιώνοντας ότι η περιοχή παραμένει στην κορυφή της χώρας.Ωστόσο, αυτός ο πλούτος παράγεται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Στην Κω, οι περισσότερες επιχειρήσεις συγκεντρώνουν το 80–85% του ετήσιου τζίρου τους μέσα σε δέκα περίπου εβδομάδες. Τα έσοδα αυτά πρέπει να καλύψουν δώδεκα μήνες υποχρεώσεων: μισθώματα, δάνεια, εισφορές, προμηθευτές, συντήρηση, ανακαινίσεις, ψηφιοποίηση.Η συμπίεση αυτή μοιραία δημιουργεί ένα «μήνυμα κινδύνου»: τρέξε όσο αντέξεις τώρα, γιατί ο χειμώνας έρχεται. Αυτό αναπόφευκτα περιορίζει την επενδυτική διάθεση και ωθεί τις επιχειρήσεις να λειτουργούν με βραχυπρόθεσμη οπτική. Με άλλα λόγια, το καλοκαίρι δίνει δύναμη, αλλά δεν δίνει σταθερότητα.Η Eurostat δείχνει ότι στις παραθεριστικές περιοχές της Ε.Ε. πάνω από το 40% των διανυκτερεύσεων συγκεντρώνεται σε δύο μήνες. Το μοτίβο αυτό αντικατοπτρίζεται πλήρως στην Κω, όμως τα στατιστικά δεν αποτυπώνουν το σημαντικότερο: το ψυχολογικό βάρος της χειμερινής περιόδου.Τον χειμώνα, το νησί αλλάζει ρυθμό. Οι δρόμοι αδειάζουν, τα καταστήματα κλείνουν, οι κοινωνικές αφορμές αραιώνουν. Όσοι εργάζονται σε εξαντλητικούς θερινούς ρυθμούς βρίσκονται ξαφνικά σε μια καθημερινότητα χωρίς στόχο, χωρίς ζήτηση, χωρίς αίσθηση θετικής κίνησης. Αυτή η μετάβαση μοιάζει με «ψυχική αποσυμπίεση» που δεν ξεκουράζει , απεναντίας κουράζει.Η κοινωνική αυτή συρρίκνωση μειώνει τη διάθεση για δημιουργία, αποδυναμώνει τη στρατηγική σκέψη και οδηγεί την επιχείρηση σε κατάσταση αναμονής. Η αναμονή είναι ο χειρότερος αντίπαλος της επιχειρηματικότητας. Χωρίς σταθερό χειμερινό υπόβαθρο, οι επιχειρήσεις λειτουργούν με μειωμένη αυτοπεποίθηση και περιορισμένο ορίζοντα. Η ψυχολογική πλευρά της εποχικότητας είναι εκείνη που καθορίζει πόσο μακριά μπορεί να πάει μια επιχείρηση και συνήθως, την κρατά πιο πίσω απ’ όσο νομίζουμε.Με τα χρόνια, η εποχικότητα έχει γίνει ,όχι μόνο οικονομικό φαινόμενο αλλά κουλτούρα λειτουργίας. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι το καλοκαίρι «τρέχουμε όσο αντέχουμε», τον χειμώνα «μαζευόμαστε όσο χρειάζεται», η επένδυση εξαρτάται από το πώς πήγε η σεζόν, η επιχειρησιακή ταυτότητα διαμορφώνεται από την αιχμή και όχι από τη διάρκεια, η στρατηγική δεν απαντά στο πού θέλουμε να πάμε αλλά στο πώς θα βγάλουμε τη χρονιά.Όταν ένας επιχειρηματικός κύκλος κινείται μεταξύ έντασης και απραξίας, οι τρεις πυλώνες κάθε σοβαρής στρατηγικής , «ποιοι είμαστε» , «πού θέλουμε να πάμε», «πώς θα φτάσουμε εκεί», μοιραία αποδυναμώνονται. Η επιχείρηση χάνει τη συνοχή της και λειτουργεί σαν μηχανή που ανάβει και σβήνει, αντί να λειτουργεί με συνέχεια και συνέπεια. Η εποχικότητα, δεν περιορίζει μόνο τη ρευστότητα , περιορίζει την ίδια την ταυτότητα των επιχειρήσεων.Το ζητούμενο δεν είναι να εξαφανιστεί η εποχικότητα , αυτό την πρακτικά προυποθέτει αλλαγή τουριστικού μοντέλου , οπότε πρακτικά δεν γίνεται, τουλάχιστον προς το παρόν. Το ζητούμενο είναι η εποχικότητα , να σταματήσει να ορίζει την κουλτούρα μας.Ο χειμώνας δεν πρέπει να είναι περίοδος αδράνειας, αλλά περίοδος αναθεώρησης, εκπαίδευσης, οργάνωσης και σχεδιασμού. Παράλληλα, οι κάτοικοι οφείλουν να στηρίξουν τις τοπικές επιχειρήσεις και οι επιχειρήσεις να στηρίξουν τους κατοίκους. Μόνο έτσι διατηρείται μια οικονομική και κοινωνική βάση σταθερή.Η Κως έχει δυναμική , έχει φυσική ομορφία , έχει επιχειρηματίες που μπορούν να πάνε πιο μακριά. Η Γέφυρα των Στεναγμών θα συνεχίσει να υπάρχει. Το ερώτημα είναι αν θα τη διασχίζουμε κάθε χρόνο με στεναγμό ή με προοπτική.* Το παραπάνω κείμενο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη.Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

O tempora, o mores!

Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι ως λογιστής το 2010, η ελληνική επιχειρηματικότητα ζούσε μέσα στην αβεβαιότητα της κρίσης. Οι επιχειρήσεις λειτουργούσαν με φειδώ, συχνά με φόβο. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν αργά και προσεκτικά. Η τεχνολογία ήταν εκεί, αλλά συνήθως περιοριζόμασταν στον να παρατηρούμε τι γίνεται στο εξωτερικό. Θυμηθείτε , το Facebook μετρούσε μόνο μερικούς μήνες ζωής. Έκτοτε, οι αλλαγές ήταν καταιγιστικές. Οι δυνατότητες πολλαπλασιάστηκαν, η τεχνολογία έγινε εργαλείο όλων, η εικόνα απέκτησε δύναμη. Όμως όσο οι «καιροί» προχώρησαν, τόσο τα «ήθη» άλλαξαν και όχι πάντα προς το ουσιαστικότερο. Αντιγράφουμε, ακολουθούμε, προσαρμοζόμαστε μα σπάνια σταματάμε για να σκεφτούμε: ποιοι είμαστε ως επιχείρηση; τι θέλουμε να εκφράζουμε;Δεν θα ξεχάσω ποτέ , τις αντιδράσεις των πελατών μου ,όταν πριν 15 χρόνια τους συμβούλευα να χρησιμοποιούν βίντεο για να προωθούν την δουλειά τους. Μόνο ντομάτες που δεν μου πετούσαν! Η άνοδος των κοινωνικών δικτύων, το YouTube και η γενικευμένη ψηφιοποίηση έφεραν έναν εντελώς νέο τρόπο σκέψης. Ο επιχειρηματίας της δεκαετίας 2020 συχνά δεν περιμένει, δεν ωριμάζει, δεν προετοιμάζει. Θέλει άμεσα αποτελέσματα. Θέλει ταχύτητα. Θέλει να «φαίνεται». Και για να το πετύχει, συχνά επιλέγει τον γρήγορο δρόμο: την μίμηση.Αν ο ανταγωνιστής ανεβάσει ένα ωραίο βίντεο, θα κάνει κι εκείνος το ίδιο. Αν μια επιχείρηση στο εξωτερικό δοκιμάσει μια νέα τεχνική marketing, θα την αντιγράψει χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν μια μορφή περιεχομένου γίνει viral, θα την υιοθετήσει αμέσως, χωρίς να εξετάσει αν ταιριάζει στο δικό του κοινό ή στη δική του ταυτότητα. Η αγορά γεμίζει από επιχειρήσεις που επαναλαμβάνουν κινήσεις άλλων, λες και η επιτυχία είναι συνταγή που εκτελείται κατά γράμμα.Αυτός ο μιμητισμός δημιουργεί την ψευδαίσθηση εξέλιξης, όμως στην πραγματικότητα αποκαλύπτει ένα βαθύτερο έλλειμμα: την απουσία επιχειρησιακής στρατηγικής. Πολλοί επιχειρηματίες επενδύουν χρόνο και χρήμα σε προβολή, αλλά όχι σε προσανατολισμό. Ξοδεύουν για προώθηση , αλλά όχι για πλάνο μάρκετινγκ. Προσπαθούν να δείξουν μοντέρνα εικόνα, αλλά δεν έχουν χαράξει έναν σταθερό δρόμο για το πού θέλουν να βρεθούν.Η επιδίωξη γρήγορων αποτελεσμάτων είναι πλέον κανόνας. Θέλουν να δουν άμεσα πελάτες, άμεσα likes, άμεσα έσοδα. Όμως μια επιχείρηση δεν εξελίσσεται επειδή έγινε viral για μια ημέρα, ούτε επειδή αντέγραψε μια καμπάνια που δούλεψε σε κάποιο άλλο νησί ή σε μια άλλη χώρα. Αυτή η ταχύτητα υπονομεύει τα θεμέλια. Η ουσία χάνεται μέσα στο κυνήγι εντυπωσιασμού.Το ίδιο συμβαίνει και με το επιχειρηματικό σχέδιο. Παρότι η τεχνολογία προσφέρει περισσότερα εργαλεία από ποτέ, οι περισσότεροι επιχειρηματίες λειτουργούν χωρίς σταθερό πλάνο. Δεν έχουν ξεκάθαρους στόχους, δεν μετρούν την αποτελεσματικότητα των ενεργειών τους και δεν επενδύουν στην εσωτερική οργάνωση της επιχείρησης. Προχωρούν «στο περίπου» και ό,τι έρθει. Έτσι, όταν οι συνθήκες αλλάζουν, δεν υπάρχει μηχανισμός προσαρμογής — μόνο πανικός.Αλλά ίσως το πιο σημαντικό κενό είναι αυτό της εταιρικής κουλτούρας. Πολλές επιχειρήσεις δεν έχουν καταφέρει να απαντήσουν σε βασικές ερωτήσεις: Τι εκφράζουμε ως επιχείρηση; Ποιες είναι οι αξίες μας; Ποια είναι η στάση μας απέναντι στους πελάτες, στους εργαζόμενους, στη δουλειά; Αν δεν υπάρχει ξεκάθαρη ταυτότητα, τότε κάθε νέο εργαλείο επικοινωνίας καταλήγει να λειτουργεί μηχανικά. Η επιχείρηση εμφανίζεται, αλλά δεν ξεχωρίζει. «Φωνάζει», αλλά δεν «ακούγεται».Παρά τις αδυναμίες αυτές, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Έχω δει επιχειρηματίες που αξιοποίησαν την τεχνολογία με σκέψη και μέτρο. Που παρατήρησαν τι γίνεται στο εξωτερικό, αλλά δεν το αντέγραψαν , το προσάρμοσαν. Που έβαλαν την στρατηγική πριν από την εικόνα και το σχέδιο πριν από την προβολή. Που έφτιαξαν εταιρική κουλτούρα και την έκαναν οδηγό σε κάθε απόφαση. Αυτοί δεν αναζητούν γρήγορα αποτελέσματα, αλλά σταθερή πορεία. Κι αυτό είναι που τελικά τους κάνει να αντέχουν.Το 2025 βρίσκει την ελληνική επιχειρηματικότητα μπροστά σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι : η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα σε όλους να φανούν, αλλά ταυτόχρονα απαιτεί από όλους να έχουν κάτι ουσιαστικό να δείξουν. Γρήγορες λύσεις υπάρχουν πολλές. Σταθερές λύσεις υπάρχουν λίγες. Η μίμηση μπορεί να προσφέρει προσωρινή κινητικότητα, αλλά ποτέ δεν χτίζει ταυτότητα.Δανειζόμενος την φράση του Κικέρωνα , δεν εστιάζω στην παρακμή της εποχής, αλλά στην υπερβολική ρηχότητα της. Οι καιροί αλλάζουν και αλλάζουν γρήγορα. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν αλλάζουμε κι εμείς με τρόπο που έχει ουσία.Αν κάτι έμαθα από το 2010 μέχρι τώρα, είναι πως η επιχειρηματική επιτυχία δεν προέρχεται από το να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι. Προέρχεται από το να ξέρεις ποιος είσαι και πού πας. Κι αυτό δεν το χαρίζει η εποχή. Το χτίζει η στρατηγική και το στηρίζει η κουλτούρα. Άλλωστε όταν δεν ξέρεις που θες να πας , όπου και να καταλήξεις , θα σου φαίνεται αρκετό. * Το παραπάνω κείμενο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη.Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

Κάνε έκπτωση να δεις καλό!

1. ΕισαγωγήΟι εκπτώσεις είναι εδώ και δεκαετίες το απόλυτο εργαλείο προσέλκυσης καταναλωτών. Από εποχικές προσφορές μέχρι flash sales, εκπτωτικά κουπόνια και loyalty cards, οι επιχειρήσεις προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τη ζήτηση, να δημιουργήσουν κινητικότητα και να ξεχωρίσουν μέσα σε «κόκκινους ωκεανούς», έναν υπερκορεσμένο εμπορικό χάρτη. Παρότι αποτελούν έναν φαινομενικά απλό μηχανισμό, οι εκπτώσεις κρύβουν πίσω τους ένα σύνολο από στρατηγικές, εφαρμογές αλλά και προκαταλήψεις.   2. Ελαστική vs Ανελαστική ζήτηση.Η χρήση εκπτώσεων εξαρτάται άμεσα από τη φύση της ζήτησης του προϊόντος ή της υπηρεσίας. Σε αγαθά με ελαστική ζήτηση (μια μεταβολή στην τιμή επηρεάζει σημαντικά την ζητούμενη ποσότητα), η μείωση τιμής οδηγεί σε αναλογικά μεγαλύτερη αύξηση της ζητούμενης ποσότητας – άρα και σε αύξηση πωλήσεων. Σε αγαθά με ανελαστική ζήτηση (μια μεταβολή στην τιμή δεν επηρεάζει τόσο σημαντικά την ζητούμενη ποσότητα), η παροχή εκπτώσεων ίσως να οδηγεί σε καθαρή απώλεια εσόδων.Η λογική των εκπτώσεων πρέπει να αξιολογείται με βάση το προϊόν και το κοινό-στόχο. Για παράδειγμα, ένας καταναλωτής που αγοράζει φάρμακα (ανελαστική ζήτηση) θα τα αγοράσει ακόμη και χωρίς έκπτωση, καθώς τα έχει ανάγκη και δεν υπάρχουν αρκετά υποκατάστατά τους. Αντίθετα, στη μόδα, σε είδη τεχνολογίας ή φαγητό delivery, η ζήτηση επηρεάζεται σημαντικά από την αντιληπτή αξία (value for money) και έτσι οι εκπτώσεις έχουν πιο ισχυρό αντίκτυπο.3. Γιατί (πρέπει να) γίνονται εκπτώσεις ;Στη σύγχρονη αγορά, οι εκπτώσεις δεν είναι απλώς μια μέθοδος αύξησης των πωλήσεων, αλλά αποτελούν μέρος της εμπειρίας πελάτη και της σχέσης του με την επιχείρηση. Ο σημερινός καταναλωτής περιμένει να ανταμειφθεί και είναι καλά εκπαιδευμένος στο να αντιλαμβάνεται εάν η συναλλαγή στην οποία προχωράει τον συμφέρει.Οι εκπτώσεις:Λειτουργούν ως μηχανισμός κινητοποίησης, σε περιόδους χαμηλής ζήτησης, για την αύξηση του foot traffic (προσέλκυση στο κατάστημα, προβολές).Ενισχύουν τη συχνότητα και ποσότητα αγορών, μέσα από bundles ή value και price packs (π.χ. 4 2 μπύρες, 20% off με την αγορά σαμπουάν και αφρόλουτρου).Βοηθούν στην εκκαθάριση αποθέματος ή την ανάδειξη νέων προϊόντων – μια τακτική αναγκαία για τα υγιή logistics μιας επιχείρησης.Επανενεργοποιούν παθητικούς πελάτες και ενισχύουν την πιστότητα, όταν χρησιμοποιούνται έξυπνα.Ιδίως σε συνθήκες πληθωρισμού και οικονομικής αβεβαιότητας, η στρατηγική έκπτωσης μετατρέπεται σε αναγκαιότητα, καθώς δημιουργεί συνθήκες αμοιβαίου κέρδους.4. Αρνητικά στο να κάνεις εκπτώσεις, η λανθασμένη αξιοποίηση τους.Οι εκπτώσεις, όταν γίνονται συστηματικά ή χωρίς στρατηγική, μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές:Μειώνουν την αντιλαμβανόμενη αξία του brand. Γεννιόνται ερωτήματα, καθώς ο πελάτης, δεν έχει κερδίσει την έκπτωση ! Γιατί να τα αγοράσω με έκπτωση ; Μήπως είναι χαμηλότερης ποιότητας ; Τα παραπάνω ισχύουν, ιδιαίτερα έντονα στον κλάδο της εστίασης (delivery).Εκπαιδεύουν τους πελάτες να αγοράζουν μόνο με έκπτωση.Όταν ο πελάτης προσδοκά την έκπτωση, τότε δεν θα αγοράσει σε περιόδους fullprice. Σε προϊόντα με ελαστική ζήτηση, οι εκπτώσεις μπορούν ακόμη και να οδηγήσουν μια εταιρεία σε καταστροφή ( ρούχα GAP).Προκαλούν διάβρωση περιθωρίων κέρδους.Φυσικά και το κόστος εμπορευμάτων δεν ακολουθεί τις εκπτώσεις των καταστημάτων λιανικής. Ούτε φυσικά μπορείς να μειώσεις τα κόστη σου, επικαλούμενος πως έχεις εκπτώσεις. Τις περισσότερες φορές συμβαίνει το αντίθετο μάλιστα.Δημιουργούν αίσθηση αναξιοπιστίας. Αρνητική προκατάληψη, που οδηγεί σε υποσυνείδητες σκέψεις πως συμβαίνει κάτι ύποπτο, ή δημιουργείται badreputation, κακή φήμη δηλαδή, για τους επιχειρηματίες, ή την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Σε μια κλειστή κοινωνία όπως το νησί μας, το παραπάνω πρέπει να το αποφεύγουμε σαν ο «διάολος το λιβάνι», καθώς δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο με τεράστιο επικοινωνιακό κόστος. Σε βάθος χρόνου, ένα brand που προσφέρει συνεχώς εκπτώσεις χάνει την ταυτότητά και την αίγλη του. Αυτή η αλλαγή στην αντίληψη είναι δύσκολα αναστρέψιμη. Όπως μου είπε και ένας αγαπητός μου συνεργάτης τις τελευταίες μέρες, ό,τι κατεβαίνει, δύσκολα ξανά ανεβαίνει ! 5. Παράδειγμα: Η Τυχερή Πεινιάτα του efoodΈνα εξαιρετικό παράδειγμα επιτυχημένης – και μη – χρήσης εκπτώσεων είναι η «Τυχερή Πεινιάτα» του efood. Μετατρέποντας την έκπτωση σε παιχνίδι, η πλατφόρμα δημιούργησε έναν διασκεδαστικό τρόπο επιβράβευσης, προκαλώντας καθημερινό engagement των χρηστών, αλλά και αύξηση των πωλήσεων των συνεργατών τους, όταν η έκπτωση χρησιμοποιήθηκε σωστά.Η προσφορά είναι κλιμακωτή: όσο μεγαλύτερη η παραγγελία, τόσο μεγαλύτερη η έκπτωση, με κατώτατο όριο που προσαρμόζεται ανάλογα τον τύπο καταστήματος. Η παιχνιδοποίηση, ενίσχυσε την περιέργεια, κράτησε τους χρήστες συνδεδεμένους με την εφαρμογή, ενώ παράλληλα διοχέτευσε ζήτηση σε νέους συνεργάτες. Μην ξεχνάτε πως και οι εφαρμογές delivery, θεωρούνται socialmedia, και φυσικά αποτελούν και αυτά, πλατφόρμες προώθησης.. foodforthought.Ωστόσο, υπήρξαν και παρανοήσεις. Ορισμένοι χρήστες παραπονέθηκαν για περιορισμένη διαθεσιμότητα ή μη ξεκάθαρους όρους. Εστιατόρια εξέφρασαν ανησυχία για το μοντέλο έκπτωσης προμήθειας. Κάποιοι σχολίασαν ότι η έκπτωση προσελκύει «ευκαιριακούς» πελάτες, που δεν επιστρέφουν χωρίς προσφορά. Όλα τα παραπάνω είναι αλήθεια. Με την ίδια τακτική, το ίδιο μέσο, κάποιοι κέρδισαν, κάποιοι έχασαν. Πόσο λογικό είναι αυτό ; Απόλυτα ! Η πίτα δεν μεγάλωσε αρκετά για να κερδίσουν όλοι, και οι εκπτώσεις γινόντουσαν πολλές φορές άσκοπα, με αποτέλεσμα να γίνεται ζημιά στις επιχειρήσεις. Ενισχύθηκαν όσοι βρισκόντουσαν στην εισαγωγή, ή και ανάπτυξη στην αγορά. Οι υπόλοιποι, ας πούμε πως βοήθησαν τον κόσμο να γευματίσει πιο φθηνά. Παρόλα αυτά, η Πεινιάτα κατάφερε να συνδυάσει έκπτωση και εμπειρία, δείχνοντας πώς ένα brand μπορεί να “παίξει” με την αξία χωρίς να την υποβαθμίσει, εάν αξιοποιήσει τις βέλτιστες πρακτικές,και αντιληφθεί σωστά, το ποιος που πότε που και γιατί.6. ΕπίλογοςΟι εκπτώσεις δεν είναι πάντα σωτήριες, ούτε ενδείκνυται να τις χρησιμοποιούμε αλόγιστα. Είναι ένα εργαλείο. Και όπως κάθε εργαλείο, μπορούν να χτίσουν ή να καταστρέψουν. Χρειάζεται στρατηγική, γνώση της αγοραστικής συμπεριφοράς και κυρίως σεβασμός στην αντίληψη του πελάτη για την αξία του προϊόντος μας, αλλά πάνω από όλα τουbrandμας.  Το ζητούμενο, σίγουρα δεν είναι απλώς να μειώσεις την τιμή. Είναι να ενισχύσεις τη σχέση σου με τον πελάτη, χωρίς να υποτιμάς το προϊόν και τη μάρκα σου. Έτσι οι εκπτώσεις δεν θα κόβουν απλά τιμή, αλλά θα προσθέτουν αξία.  *Για την επιμέλεια του κειμένου, έχει χρησιμοποιηθεί τεχνητή νοημοσύνη.  *Ο Αντώνης Χατζηκωνσταντής είναι ελεύθερος επαγγελματίας στον κλάδο του Μάρκετινγκ με εξειδίκευση στην εμπειρία πελάτη,και τη στρατηγική επικοινωνία. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (BSc) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (M.B.A., AUEB). Διατηρεί τη δική του επαγγελματική δραστηριότητα με έδρα την Κω, υποστηρίζοντας επιχειρήσεις στον τουρισμό, την εστίαση και τον ευρύτερο τομέα των υπηρεσιών να αναπτυχθούν με επίκεντρο τον άνθρωπο.

Μάταιες ντρίμπλες

Ο Χατέμ Μπεν Αρφά ήταν ένας εξαιρετικά χαρισματικός μεσοεπιθετικός, με απίστευτο ταλέντο στην ντρίμπλα, αλλά συχνά έπεφτε στην παγίδα να κρατάει την μπάλα υπερβολικά πολύ, επιχειρώντας να περάσει 3-4 παίκτες μόνος του , λάτρευε δηλαδή να ντριμπλάρει ανούσια. Τις καλές του ημέρες , λάτρευες να τον παρακολουθείς , τις κακές του ημέρες όμως ήταν καταστροφικός για την ομάδα του. Μπορούσε να κάνει τα πάντα, αλλά σπάνια το σωστό. Παρά το ταλέντο του τελικά δεν κατάφερε να πιάσει ποτέ το ταβάνι του καθώς δεν είχε διάρκεια. Τι σχέση έχει αυτό με το σημερινό μας άρθρο όμως; Σήμερα θα μιλήσουμε για την «τεχνητή διευθέτηση».Με τον όρο «τεχνητή διευθέτηση» εννοούμε μια πράξη ή συναλλαγή που φαίνεται νόμιμη, αλλά στην πραγματικότητα είναι επίπλαστη , δεν έχει πραγματικό οικονομικό ή εμπορικό λόγο ύπαρξης. Η έννοια αυτή εισήχθη στο ελληνικό φορολογικό δίκαιο ως γενικός κανόνας για να αντιμετωπίζονται οι καταχρηστικές πρακτικές φοροαποφυγής, δηλαδή οι περιπτώσεις όπου κάποιος εκμεταλλεύεται τον νόμο , όχι για να αναπτυχθεί επιχειρηματικά, αλλά για να πληρώσει λιγότερο φόρο. Είναι το φαινόμενο δηλαδή ,σύμφωνα με το οποίο ο φορολογούμενος «ντριμπλάρει» ανούσια και άσκοπα για να κερδίσει εφήμερα.Στην ουσία, ο νομοθέτης προσπάθησε να φέρει πιο κοντά τα φαινόμενα της φοροαποφυγής (όταν χρησιμοποιείς «νόμιμα παραθυράκια») και της φοροδιαφυγής (όταν παραβιάζεις ευθέως τον νόμο), ώστε να τα αντιμετωπίζει με ενιαίο τρόπο. Έτσι, ακόμη κι αν μια συναλλαγή δεν παραβαίνει κάποιον κανόνα, αν αποδειχθεί ότι έγινε μόνο και μόνο για να μειώσει τον φόρο, μπορεί να χαρακτηριστεί ως τεχνητή διευθέτηση. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Φορολογική Διοίκηση έχει το δικαίωμα να αγνοήσει τη συναλλαγή και να υπολογίσει τους φόρους σαν να μην είχε γίνει ποτέ.Αν λοιπόν μια συναλλαγή ή μια εταιρική δομή φαίνεται τυπικά νόμιμη, αλλά δεν έχει πραγματικό επιχειρηματικό λόγο , αν δηλαδή υπάρχει μόνο για να μειώσει τον φόρο , τότε θεωρείται «μη γνήσια». Σε μια τέτοια περίπτωση, η φορολογική διοίκηση επαναπροσδιορίζει τον φόρο σαν να είχε γίνει μια «κανονική» συναλλαγή, με βάση την οικονομική ουσία και όχι τον τύπο. Με άλλα λόγια, ο νόμος κοιτάζει την πρόθεση πίσω από την πράξη, όχι μόνο τα χαρτιά που την αποδεικνύουν.Οι φορολογικοί έλεγχοι τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπίσει πλήθος περιπτώσεων τεχνητής διευθέτησης για τις οποίες έχει αποφανθεί η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) είναι μια ειδική υπηρεσία της ΑΑΔΕ όπου όταν ένας φορολογούμενος διαφωνεί με τα αποτελέσματα ενός φορολογικού ελέγχου ή με έναν καταλογισμό φόρου, πρέπει πρώτα να κάνει προσφυγή στη ΔΕΔ πριν απευθυνθεί στα δικαστήρια. Η ΔΕΔ εξετάζει αντικειμενικά την υπόθεση, αξιολογεί τα στοιχεία και μπορεί είτε να επιβεβαιώσει, είτε να διορθώσει, είτε να ακυρώσει την απόφαση της ΑΑΔΕ. Ακολουθούν μερικές αποφάσεις της ΔΕΔ, στις οποίες οι ενέργειες των φορολογουμένων κρίθηκαν ως «τεχνητές διευθετήσειςΚατακερματισμός τιμολογίων κάτω των 500 €: Η έκδοση πολλών μικρών τιμολογίων από τον ίδιο προμηθευτή την ίδια ημέρα, καθένα αξίας μικρότερης των 500€, ενώ αφορούν ενιαία συναλλαγή μεγαλύτερης αξίας, θεωρείται τεχνητή μεθόδευση. Στόχος τέτοιου κατακερματισμού είναι να παρακαμφθεί η υποχρέωση πληρωμής μέσω τραπέζης για ποσά άνω των 500€ (άρθρο 23 ν.4172/2013) ώστε η δαπάνη να μπορεί θεωρητικά να εξοφληθεί με μετρητά. Κατά την Έκθεση Ελέγχου αυτό συνιστά «τεχνητή διευθέτηση» που έγινε προκειμένου να υπάρξει νομιμοφανής εξόφληση με μετρητά, καταστρατηγώντας τις διατάξεις περί υποχρεωτικής πληρωμής μέσω τραπεζών. Η ΔΕΔ 796/2024 επικύρωσε τον καταλογισμό, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του φορολογουμένου και έκρινε ότι τα πολλαπλά τιμολόγια συνιστούν ενιαία συναλλαγή αξίας άνω του ορίου, η οποία κατατμήθηκε καταχρηστικά για να αποφευχθεί η τραπεζική εξόφληση. Φυσικά , οι σχετικές δαπάνες δεν αναγνωρίστηκαν προς έκπτωση.Εκμίσθωση ακινήτου μέσω συνδεδεμένης εταιρείας: Μία συνήθης πρακτική φοροαποφυγής που έχει εντοπιστεί είναι η μίσθωση ενός ακινήτου από τον ιδιοκτήτη (φυσικό πρόσωπο) σε δική του εταιρεία και η εκ νέου υπεκμίσθωσή του σε τρίτους μέσω της εταιρείας, με μόνο σκοπό να αποφευχθεί η υψηλότερη φορολόγηση εισοδήματος από εκμισθώσεις στο φυσικό πρόσωπο. Σε αυτό το σχήμα, το φυσικό πρόσωπο φορολογείται ελάχιστα ή καθόλου, ενώ τα έσοδα διοχετεύονται στην εταιρεία η οποία φορολογείται με χαμηλότερο συντελεστή και μπορεί να εμφανίζει έξοδα. Αυτή η ασυνήθιστη διάρθρωση, χωρίς γνήσιο επιχειρηματικό λόγο, έχει κριθεί ως τεχνητή διευθέτηση για τη νόθευση της φορολογίας των μισθωμάτων. Δηλαδή, αντιμετωπίζεται ως προσχηματική μεταφορά εισοδήματος από το φυσικό πρόσωπο στο νομικό, προκειμένου να μειωθεί η συνολική φορολογική επιβάρυνση.Αλυσιδωτές δωρεές περιουσιακών στοιχείων (τριγωνικές γονικές παροχές): Σε αρκετές περιπτώσεις επιχειρείται η μεταβίβαση περιουσίας προς τον τελικό αποδέκτη μέσω ενδιάμεσων συγγενών, ώστε να εκμεταλλευτούν τα αφορολόγητα όρια ή μειωμένους συντελεστές που ισχύουν μεταξύ συγκεκριμένων βαθμών συγγένειας. Για παράδειγμα, διαπιστώθηκε περίπτωση όπου γιος μετέφερε μετοχές πρώτα στον πατέρα του και εκείνος εν συνεχεία τις δώρισε στον εγγονό με αποκλειστικό σκοπό να αξιοποιηθούν οι απαλλαγές μεταξύ γονέων-παιδιών ή συζύγων. Σύμφωνα με αποφάσεις της ΔΕΔ 1005/2024, 1006/2024, αυτές οι διαδοχικές δωρεές σε σύντομο χρόνο κρίνονται ως ενιαίο τεχνητό σχήμα φοροαποφυγής. Η Φορολογική Διοίκηση αγνοεί τα ενδιάμεσα στάδια (τους «κύκλους» δωρεάς) και επιβάλλει τον φόρο σαν να είχε γίνει η μεταβίβαση απευθείας στον τελικό αποδέκτη, καταλογίζοντας μάλιστα προσαυξήσεις.Διασυνοριακές δομές χωρίς ουσία – εταιρεία-«μαριονέτα» στο εξωτερικό: Η ίδρυση εταιρείας σε χώρα με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς μόνο και μόνο για να τιμολογεί αυτή την εμπορική δραστηριότητα μιας ελληνικής επιχείρησης αποτελεί κλασική περίπτωση τεχνητής διευθέτησης. Για παράδειγμα, ελληνική εταιρεία ίδρυσε θυγατρική στη Βουλγαρία και διοχέτευε εκεί τιμολογιακά μέρος των εσόδων της. Εφόσον δεν αποδεικνύεται ουσιαστική επιχειρηματική λειτουργία στη Βουλγαρία (π.χ. πραγματική έδρα, προσωπικό, ανεξάρτητες δραστηριότητες), ο μόνος λόγος ύπαρξης της ενδιάμεσης εταιρείας ήταν η μείωση του φόρου (η Βουλγαρία έχει χαμηλότερο συντελεστή). Σύμφωνα με τη ΔΕΔ 3167/2022, η συγκεκριμένη πρακτική συνιστά μη γνήσια , άρα τεχνητή διευθέτηση χωρίς εμπορική υπόσταση, που στόχευε αποκλειστικά σε σημαντικό φορολογικό πλεονέκτημα κατά παράκαμψη της ελληνικής νομοθεσίας. Ως εκ τούτου, αγνοήθηκε φορολογικά και τα εισοδήματα φορολογήθηκαν σαν να είχαν πραγματοποιηθεί από την ελληνική εταιρεία.Αύξηση κεφαλαίου με υπερτίμηση ως όχημα φοροαποφυγής: Σε απόφαση της ΔΕΔ 964/2023 εξετάστηκε ο χειρισμός μιας μονοπρόσωπης εταιρείας που προχώρησε σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με υπέρ το άρτιο (πώληση μετοχών σε μεγαλύτερη αξία από την ονομαστική), χωρίς καμία αλλαγή στη μετοχική σύνθεση. Η εταιρεία, ενώ ήταν ζημιογόνος, εισέφερε κεφάλαιο πολλαπλάσιο της ονομαστικής αξίας των μετοχών, δημιουργώντας υψηλό αποθεματικό υπέρ το άρτιο. Ο έλεγχος θεώρησε ότι αυτό έγινε για να αποφευχθεί ο φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίου (που επιβάλλεται στο ονομαστικό κεφάλαιο) και παράλληλα να διατηρηθούν αφορολόγητα αποθεματικά στην εταιρεία. Ως εκ τούτου, καταλογίστηκε ο αναλογών φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίου σα να είχε αυξηθεί το κεφάλαιο στο σύνολο του ποσού.Υπέρογκες αμοιβές ή αποζημιώσεις χωρίς επιχειρηματική λογική: Ένα ακόμη παράδειγμα κατάχρησης είναι η χορήγηση υπερβολικών ποσών ως αποζημίωση ή αμοιβή με σκοπό την τεχνητή δημιουργία εξόδων και τη μείωση κερδών. Σε υπόθεση που εξετάστηκε με την ΔΕΔ 1050/2020, μια εταιρεία κατέβαλε σε στέλεχός της αποζημίωση απόλυσης διπλάσια από το νόμιμο όριο, ενώ μάλιστα το εν λόγω στέλεχος επαναπροσλήφθηκε σχεδόν αμέσως στην ίδια θέση! Η συμπεριφορά αυτή δεν συνάδει με τον σκοπό της νόμιμης αποζημίωσης (που είναι να μετριαστούν οι δυσμενείς συνέπειες της ανεργίας) και ουσιαστικά υποκρύπτει μια έξτρα παροχή/bonus. Ο έλεγχος απέρριψε το επιπλέον ποσό ως μη εκπεστέα λογιστική διαφορά, θεωρώντας ότι πρόκειται για τεχνητή διευθέτηση με στόχο τη μείωση των φορολογητέων κερδών της εταιρείας. Η ΔΕΔ επικύρωσε αυτή τη θέση: η υπερβάλλουσα αποζημίωση αγνοήθηκε φορολογικά και προστέθηκε στα κέρδη (καθώς δεν δικαιολογήθηκε από πραγματική επιχειρηματική αιτία), ενώ παράλληλα δεν επιβλήθηκε χαρτόσημο αποζημίωσης διότι θεωρήθηκε ως μη πραγματική απόλυση.Γιατί οι φορολογούμενοι πρέπει να αποφεύγουν τις παραπάνω πρακτικές;Γιατί η άγνοια δεν αποτελεί δικαιολογία απέναντι στη Φορολογική Διοίκηση: Η επίγνωση του τι θεωρείται “τεχνητό” λειτουργεί προληπτικά: ο επιχειρηματίας μπορεί να αποφύγει ενέργειες που “φαίνονται νόμιμες” αλλά στην πράξη παραβιάζουν τον σκοπό του νόμου.Ακόμη και αν έχουν εκδοθεί κανονικά τιμολόγια, ακόμη κι αν τηρούνται οι λογιστικές διατάξεις, εφόσον η πράξη στερείται ουσίας, ο φορολογούμενος κινδυνεύει με αναδρομικούς φόρους, πρόστιμα και προσαυξήσεις και φυσικά δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια.Γιατί προστατεύει τον φορολογούμενο από ασυνείδητους χειρισμούς τρίτων: Πολλοί επιτήδειοι , προτείνουν «έξυπνες λύσεις» για μείωση φόρων: εκμίσθωση ακινήτου σε “δική σου” εταιρεία, σπάσιμο τιμολογίων σε ποσά κάτω των 500€, υπερτιμολογήσεις/υποτιμολογήσεις μεταξύ συνδεδεμένων μερών. Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται λογιστικά σωστά, αλλά εφόσον στερούνται εμπορικής ουσίας, βαφτίζονται “τεχνητές διευθετήσεις”. Αν ο επιχειρηματίας γνωρίζει τη σχετική νομοθεσία, μπορεί να προστατευθεί και να απορρίψει τέτοιες “λύσεις” προτού βρεθεί αντιμέτωπος με καταλογισμούς.Γιατί πλέον οι έλεγχοι βασίζονται σε ανάλυση δεδομένων και όχι απλές τυπικές διασταυρώσεις: Η τεχνητή διευθέτηση δεν εντοπίζεται εύκολα , αλλά η ΑΑΔΕ εφαρμόζει πλέον data analytics, αλγορίθμους ανίχνευσης ανωμαλιών και συσχετισμό δηλώσεων (MyDATA, τιμολόγια, POS, Ε1, Ε3, κ.λπ.). Πρακτικά, ακόμη και μικρές ασυνέπειες , π.χ. επαναλαμβανόμενα τιμολόγια 490€, μπορεί να σηματοδοτήσουν έναν πιθανό έλεγχο. Αυτό σημαίνει ότι η γνώση του πλαισίου βοηθά τον φορολογούμενο να προσαρμόζει εγκαίρως τη λογιστική του πρακτική πριν “χτυπήσει συναγερμός”.Γιατί η πρόληψη κοστίζει λιγότερο από τη θεραπεία: Ένας έλεγχος που καταλήγει σε χαρακτηρισμό «τεχνητής διευθέτησης» οδηγεί συνήθως σε καταλογισμό φόρων αναδρομικά , προσαυξήσεις και πρόστιμα, ενίοτε ποινικές ευθύνες (αν συνδυάζεται με φοροδιαφυγή). Η πρόληψη , δηλαδή η ενημέρωση, η τεκμηρίωση και η σωστή συμβουλευτική , κοστίζει ασύγκριτα λιγότερο.Αντί επιλόγουΠολύ συχνά , σχεδόν καθημερινά , συνηθίζω να αναφέρω στους πελάτες μου δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι τα εργαλεία που θα μας ελέγξει η ΑΑΔΕ, είναι πιθανό να μην έχουν επινοηθεί ακόμη ,αφού λόγω της αναδρομικότητας των ελέγχων και της παραγραφής της αξίωσης του Δημοσίου , το 2025 πχ μπορεί να ελεγχθεί μέχρι το 2031. Το δεύτερο είναι ότι στην φοροαποφυγή , όπως και στα περισσότερα πράγματα στην ζωή ,δεν υπάρχει παρθενογένεση. Αυτή την λύση που σκεφτήκατε για να γλιτώσετε φόρο , την έχει σκεφτεί και κάποιος άλλος πριν από εσάς. Συνήθως όμως , την έχει πάθει επίσης, πριν από εσάς. Το ζήτημα είναι να μην την πάθετε κι εσείς. Ο Μπεν Αρφά , αυτό το εξωπραγματικό ταλέντο , δεν στερούνταν δημιουργικότητας , αλλά πειθαρχίας. Γι’ αυτό σταματήστε τις ανούσιες ντρίμπλες. Φροντίστε να συμβουλεύεστε τους σωστούς επαγγελματίες και να σταθμίζετε τις επιλογές σας.*Πηγή: Taxheaven.gr ,artion.gr , e-forologia.gr* Το παραπάνω κείμενο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη.Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

Ορφανό χτύπημα• ψηφιακό λάθος, πραγματικό κόστος

Για όσους δεν το γνωρίζουν από τις 3 Νοεμβρίου, η Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας επεκτείνεται σε τέσσερις ακόμη κλάδους , όπως παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου, ατμού και κλιματισμού, χονδρικό και λιανικό εμπόριο και επισκευή οχημάτων, χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές δραστηριότητες, διοικητικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες τουρισμού.Η επέκταση συνοδεύεται από νέες διευκρινίσεις του Υπουργείου Εργασίας σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας της κάρτας και τις υποχρεώσεις εργοδοτών και εργαζομένων.Ως γνωστό η ψηφιακή κάρτα καταγράφει την πρώτη είσοδο και την τελευταία έξοδο κάθε εργαζομένου στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης. Τα δεδομένα αυτά διασταυρώνονται αυτόματα με το δηλωμένο ωράριο στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ και χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση του πραγματικού χρόνου απασχόλησης.Η υποχρέωση χρήσης αφορά όλους τους εργαζομένους με φυσική παρουσία, ενώ εξαιρούνται όσοι εργάζονται αποκλειστικά με τηλεργασία. Η υποχρέωση ισχύει και για όσους εργάζονται εκτός της έδρας, αλλά σε σταθερό χώρο που έχει οριστεί ή μισθωθεί από τον εργοδότη , όπως πωλητές σε “shop in shop”, τεχνικοί σε εγκαταστάσεις τρίτων ή ασφαλιστικοί συνεργάτες σε χώρους εταιρειών.Βασικοί κανόνεςΚάθε ημέρα εργασίας πρέπει να έχει ζυγό αριθμό χτυπημάτων:2 χτυπήματα για συνεχές ωράριο (είσοδος–έξοδος),4 χτυπήματα για διακεκομμένο ωράριο (σπαστό),0 χτυπήματα αν δεν υπάρχει φυσική παρουσία (τηλεργασία, άδεια, απουσία).Οπότε ,αν εντοπιστεί εργαζόμενος στο χώρο πριν από την έναρξη ή μετά τη λήξη του δηλωμένου ωραρίου χωρίς σήμανση, θεωρείται παράβαση , ήτοι 10.500 ευρώ.Η ευθύνη για την ορθή λειτουργία της διαδικασίας , ακόμη και όταν το λάθος οφείλεται σε παράλειψη του εργαζομένου , ανήκει στον εργοδότη.Η τελευταία εγκύκλιος 26606/13-10-2025 του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης προβλέπει ότιο χρόνος προετοιμασίας πριν ή μετά το ωράριο δεν θεωρείται χρόνος εργασίας και δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 10 λεπτά (ή 30 λεπτά για τη βιομηχανία), ενώ η ευέλικτη προσέλευση παραμένει δυνατή έως 120 λεπτά ημερησίως, εφόσον υπάρχει συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου. Ακόμη εξακολουθούν να εξαιρούνται από την υποχρέωση χρήσης της κάρτας τα διευθυντικά στελέχη και οι εργαζόμενοι με δανεισμό.Η επιχείρηση έχει τη δυνατότητα να συμπληρώνει το πραγματικό ωράριο απασχόλησης έως και την τελευταία ημέρα του επόμενου μήνα από τον μήνα αναφοράς μέσω του απολογιστικού συστήματος καταχώρισης αλλαγών ωραρίου, οργάνωσης χρόνου εργασίας και υπερωριών.Ωστόσο, η λειτουργία αυτή σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εκφυλίζει την αρχική σήμανση της κάρτας εργασίας ή να την αναιρεί ως τεκμήριο. Η Ψηφιακή Κάρτα παραμένει ο πρωταρχικός και αδιαμφισβήτητος τρόπος μέτρησης του πραγματικού χρόνου εργασίας (έναρξη-λήξη) του εργαζομένου, με σκοπό την προστασία των δικαιωμάτων του. Οποιαδήποτε μεταβολή δηλώνεται απολογιστικά (όπως η αλλαγή ωραρίου ή η υπερωρία) πρέπει να συμβαδίζει με τις καταγεγραμμένες σημάνσεις της κάρτας, οι οποίες καταγράφονται αυτόματα στο σύστημα. Η απολογιστική δήλωση απλώς αποτρέπει την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση που το αρχικά δηλωθέν πρόγραμμα εργασίας στο ΕΡΓΑΝΗ (πριν την αλλαγή) δεν συμπίπτει με τις σημάνσεις, αλλά δεν μπορεί να παραβιάσει τον πραγματικό χρόνο που καταγράφηκε από την κάρτα. Ο συνδυασμός της σήμανσης της κάρτας και της απολογιστικής δήλωσης στο ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ είναι αυτός που διασφαλίζει τη νομιμότητα και την πληρωμή της πραγματικής εργασίας, συμπεριλαμβανομένης της υπερωρίας.Τέλος , αυξημένη προσοχή στους εργοδότες , καθώς τονίζεται ότι η παραμονή εργαζομένων σε κοινόχρηστους χώρους της επιχείρησης, όπως αποδυτήρια, κυλικεία, γυμναστήρια, αίθουσες ψυχαγωγίας, πριν την έναρξη ή μετά την λήξη της εργασίας τους, αφορά μεν την εσωτερική οργάνωση και λειτουργίας της εκάστοτε επιχείρησης και νομίμως γίνεται, αλλά σε περίπτωση ελέγχου από την Επιθεώρηση Εργασίας, το βάρος της απόδειξης, ότι οι εν λόγω εργαζόμενοι παραμένουν στην επιχείρηση, χωρίς να εργάζονται, βαρύνει τον εργοδότη.Με ηλεκτρονικό μήνυμα προς τους εργοδότες υπόχρεους σε κάρτας εργασίας , ο Διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Επιθεώρησης Εργασίας , ενημέρωσε ότι από την 1η Σεπτεμβρίου 2025, εφαρμόζεται νέο σύστημα επιχειρηματικής ευφυΐας (Business Intelligence) για την ανάλυση των δεδομένων απασχόλησης.Το σύστημα αξιοποιεί στοιχεία από το ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ και την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας, επιτρέποντας τον αλγοριθμικό εντοπισμό αποκλίσεων και πιθανών παραβάσεων χωρίς να απαιτείται επιτόπιος έλεγχος.Οι βασικές παράμετροι που παρακολουθούνται περιλαμβάνουντην τήρηση του ανώτατου ορίου 48 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας,την ορθότητα των χτυπημάτων της κάρτας,τη διαχείριση αδειών και ημερήσιας ανάπαυσης,την ύπαρξη παράνομων υπερωριώνκαι τον ορθό υπολογισμό της μισθοδοσίας σε σχέση με τον κατώτατο μισθό.Οι πληροφορίες αυτές επιτρέπουν στην Επιθεώρηση να στοχεύει τους ελέγχους σε επιχειρήσεις όπου εντοπίζονται πραγματικά ενδείξεις παραβατικότητας.Σε περιπτώσεις όπου διαπιστωθούν αποκλίσεις, οι επιχειρήσεις ενημερώνονται πρώτα για συμμόρφωση, πριν την επιβολή κυρώσεων (τουλάχιστον αυτό αναφέρει το μήνυμα του Διοικητή) Η Ψηφιακή Κάρτα και το νέο πληροφοριακό σύστημα της Επιθεώρησης Εργασίας λοιπόν λειτουργούν συμπληρωματικά: το πρώτο καταγράφει τα δεδομένα σε πραγματικό χρόνο, το δεύτερο τα αναλύει.Με τη σταδιακή ψηφιοποίηση όλων των στοιχείων απασχόλησης, η αγορά εργασίας εισέρχεται σε μια πιο διαφανή και τεκμηριωμένη εποχή.Για τις επιχειρήσεις, η προσαρμογή απαιτεί οργάνωση και συνέπεια.Η ενημέρωση του προσωπικού για τη σωστή χρήση της κάρτας, η έγκαιρη καταχώριση των ωραρίων και η συστηματική παρακολούθηση των αποκλίσεων είναι πλέον απαραίτητες ενέργειες.Από την πλευρά του κράτους, η χρήση αλγοριθμικών ελέγχων δημιουργεί πιο στοχευμένους μηχανισμούς εποπτείας, μειώνοντας τη γραφειοκρατία και τον παράγοντα τύχη στους ελέγχους.Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν , η Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας και το νέο πλαίσιο ελέγχου της απασχόλησης συνθέτουν μια σημαντική αλλαγή για την αγορά εργασίας στην Ελλάδα.Η συμμόρφωση δεν είναι μόνο ζήτημα αποφυγής προστίμων, αλλά και ένδειξη επαγγελματισμού και σεβασμού στους κανόνες. Ας ελπίσουμε όλοι βέβαια , ότι τους επόμενους μήνες, δεν θα έρθουν αναδρομικά πρόστιμα για την καλοκαιρινή περίοδο 2025.*Πηγή: Taxheaven.gr , Sofokleousin.gr , Ανεξάρτητη Αρχή Επιθεώρηση Εργασίας* Το παραπάνω κείμενο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη.Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.