Ραδιόφωνο Live Επικοινωνία Χρήσιμα τηλέφωνα Φαρμακεία
Follow us

Η ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΜΑΣ

27/11/2020
126 Εμφανίσεις
0 Σχόλια

Αγαπητοί μου φίλοι, θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναφορά πάνω σε 2-3 εθνικά θέματα.

Ξεκινάω με την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου με την μέχρι τώρα εχθρική επεκτατικότητα του Τουρκικού μαξιμαλισμού έως σήμερα.

Ένα επίμονο τουρκικό επιχείρημα που αποδεικνύει την υποτιθέμενη περιφρόνηση της Ελλάδας για τις συνθήκες του παρελθόντος, είναι το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών Λέσβου, Χίου και Δωδεκανήσου.

Κατά παράβαση των συνθηκών της Λωζάνης, όσον αφορά τα τρία πρώτα νησιά και της συνθήκης του Παρισιού το 1947, που αναγνώρισε την προσάρτηση της Δωδεκανήσου από την Ελλάδα.

Σύμφωνα όμως με την Ελληνική άποψη, το καθεστώς της Λήμνου παρακολουθεί το σύνολο της περιοχής των στενών και συνεπώς κατά την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, που η Τουρκία πέτυχε με τη συνθήκη του Μόντρε στις 20 Ιουλίου 1936, ισχύει η άρση της αποστρατικοποίησης των Τουρκικών στενών και της γύρω περιοχής. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι η συνθήκη του Μόντρε, δεν αναφέρει ρητά την άρση της αποστρατικοποίησης των νησιών της Σαμοθράκης και Λήμνου και ότι για τον λόγο αυτό, δεν αφορά στα Ελληνικά αυτά εδάφη. Στο προοίμιο της Συνθήκης του Μόντρε ορίζεται ότι τα συμβαλλόμενα μέρη αποφάσισαν να αποκαταστήσουν την συνθήκη της Λωζάνης της 24ης Ιουλίου 1923.

Η αποκατάσταση σημαίνει κατάργηση και για να μην υπάρξει αμφιβολία, ότι η άρση της αποστρατικοποίησης περιελάμβανε και τα Ελληνικά νησιά, ο αρχιτέκτονας της αναθεώρησης Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Ρουσδή Αράς, δήλωσε στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση (31 Ιουλίου 1936) κατά την επικύρωση της Συνθήκης του Μόντρε, οι διατάξεις που αναφέρονται στα νησιά Λήμνος και σαμοθράκη, τα οποία ανήκουν στη γείτονα και φίλη Ελλάδα και που ήταν αποστρατικοποιημένα με βάση τις σχετικές διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης, καταργούνται και αυτές από την Συνθήκη του Μόντρε.

Η αποστρατικοποίηση της Δωδεκανήσου περιλαμβάνεται στη Συνθήκη Ειρήνης του 1947, με την Ιταλία, που εκχωρεί τα νησιά αυτά στην Ελλάδα. Η Τουρκία δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος της Συνθήκης των Παρισιών. Κύριος υποστηρικτής του καθεστώτος της αποστρατικοποίησης ήταν η Σοβιετική Ένωση για να εξασφαλίσει ένα Αιγαίο «που είχε περιέλθει στη Δυτική σφαίρα επιρροής» όσο δυνατό απαλλαγμένο από στρατιωτικές δυνάμεις και οχυρωμένα νησιά.

Πολλά χρόνια μετά την προσάρτηση, η Σοβιετική Ένωση διαμαρτύρεται στην Ελλάδα για τις επισκέψεις του έκτου Αμερικανικού Στόλου στη Δωδεκάνησο κατά παράβαση των συμβατικών υποχρεώσεων αποστρατικοποίησης. Ήδη από το 1948 απαντώντας σε Σοβιετικές κατηγορίες ότι η Ελλάδα παραβίαζε το άρθρο 14 παραγρ. 2 της Συνθήκης, ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Στρατηγός Τζορτζ Μάρσαλ, ειδοποιούσε την Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα στις 29 Ιουλίου 1948 ότι η Ελλάδα έπρεπε να αγνοήσει τις Σοβιετικές πιέσεις. Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις για να υπερασπιστεί τα σύνορά της. Έτσι οι Αμερικάνοι αναγνώρισαν στους Έλληνες, το δικαίωμα της άμυνας, απειλούμενων εδαφών τους.

Παραμένει το επιχείρημα για τη Χίο και τη Λέσβο που οχυρώθηκαν εντατικά μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Η Ελλάδα αποδεικνύει την απειλή για τα νησιά αυτά, που δημιουργεί η συγκρότηση της 4ης Τουρκικής Στρατιάς της αποκαλούμενης Στρατιάς του Αιγαίου και επίσης την τοποθέτηση του μεγαλύτερου, μετά τον αμερικανικό, αποβατικού στόλου μέσα στο ΝΑΤΟ στις δυτικές ακτές της Τουρκίας. Οι Τούρκοι όμως επανέρχονται με την κατηγορία ότι τα νησιά στρατικοποιήθηκαν από την δεκαετία του 1960.

Είναι σκόπιμο να ανατρέξει ο μελετητής στις ποικίλες προσφορές προστασίας των νήσων αυτών από την Τουρκία κατά την διάρκεια της Γερμανικής επίθεσης στην Ελλάδα αλλά και της επικείμενης αποχώρησης των δυνάμεων κατοχής από τα Ελληνικά εδάφη.

Οι Τούρκοι ισχυρίστηκαν τότε, ότι τα ανοχύρωτα αυτά νησιά, θα ήταν εύκολη λεία ξένων δυνάμεων που θα απειλούσαν από τα ορμητήρια αυτά τα παράλια της Μικράς Ασίας.

Γύρω στο 1961 κυκλοφόρησε ένα έντυπο με πιθανό συγγραφέα τον τότε Υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Αβέρωφ, που αποκάλυπτε ότι το καλοκαίρι του 1956, η Τουρκία σχεδίαζε στρατιωτικές επιχειρήσεις για την κατάληψη μεγάλων νησιών του Αιγαίου κοντά στην Μικρασιατική ακτή, για να διαπραγματευτεί τη συμφερότερη για τους Τούρκους ρύθμιση του κυπριακού ζητήματος.

Η δημοσίευση αυτή, είναι πιθανόν ότι υπήρξε κάτι περισσότερο από απλή προπαγάνδα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας. Οι πηγές του συγγραφές φαίνεται ότι προέρχονταν από διαρροή επισήμων τουρκικών σχεδίων και αποτέλεσαν μάλλον ένα σοβαρό κίνητρο για την οχύρωση των μεγάλων νησιών.

Συνεχίζεται…

Η ανωνυμία είναι το καλύτερο κρησφύγετο δειλίας και χυδαιότητας!
Σχόλια 0

Πρόσθεσε ένα σχόλιο

× ExpImage

ΕΞΟΔΟΣ