Θα μου επιτρέψετε να δανειστώ ένα άρθρ,ο πάρα, μα πάρα πολύ σημαντικό, από την έγκριτη εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα".
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Γράφει ο Ιωάννης Μπερδαλής τ. Επιθεωρητής Εκπαιδεύσεως, Φιλόλογος – Θεολόγος
Καθώς πλησιάζει η ημέρα του εορτασμού της εθνικής μας επετείου, της επετείου του ΟΧΙ τη 28ης Οκτωβρίου του 1940, επειδή κατά το παρελθόν υπήρξαμε μάρτυρες μιας αδικαιολογήτου διαμάχης περί του εάν ένας άριστος αλλοδαπός μαθητής δύναται να κρατήσει την Ελληνικήν Σημαίαν κατά την παρέλασιν του σχολείου του, θα προσπαθήσωμε ν’ αξιολογήσωμε αναλύοντας το κριτήριο, βάσει του οποίου επίσημοι και ανεπίσημοι απεφάνθηκαν καταφατικά.
Το κριτήριον αυτό ήτο το υπό το Ισοκράτους ρηθέν «Έλληνας καλείσθαι τους της ημετέρας παιδείας μετέχοντας». Επειδή ουδείς έχει το δικαίωμα να ασκεί ερμηνευτική βία στα κλασσικά κείμενα, πράγμα το οποίο κατά κόρον και κατά το δοκούν σήμερα επαναλαμβάνεται, εις το «Έλληνας καλείσθαι» του Ισοκράτους, θα επιθυμούσα να υπογραμμίσω τα εξής, όσον αφορά την ερμηνείαν του κειμένου αυτού, επικεντρώνοντας κυρίως την προσοχήν εις την σημασίαν των απαρεμφάτων του είναι» και του «καλείσθαι».
Το απαρέμφατο «είναι» σημαίνει υπαρξιακήν ενέργειαν αναβλύζουσαν εκ των ένδον του υποκειμένου, ενώ το απαρέμφατον «καλείσθαι» το οποίον χρησιμοποιεί ο Ισοκράτης, σημαίνει ενέργειαν επιγενομένην εις το υποκείμενον, ενέργειαν δηλαδή, η οποία έρχεται από τα έξω.
Η σημασιολογική διαφορά των απαρεμφάτων είναι τεράστια, καθότι διά του «είναι» εκφράζεται η έννοια της πραγματικής ουσίας, διά του «καλείσθαι» εκφράζεται δυνητικά η έννοια ενός συμβεβηκότος, του συμβεβηκότος της Παιδίεας, το οποίον ευρίσκεται εις δευτερεύουσαν θέσιν ως προς την ουσίαν, εις την οποίαν αναφέρεται.
Εάν ο Ισοκράτης εχρησιμοποιούσε το απαρέμφατον «είναι», λέγοντας Έλληνας είναι…», τότε μόνον θα είχαμε το δικαίωμα να ερμηνεύσουμε «Έλληνες είναι οι μετέχοντες της Ελληνικής παιδείας» όπως επίσημοι και ανεπίσημοι είπαν πάρα πολλοί. Όμως με το απαρέμφατον «καλείσθαι» ο Ισοκράτης μας λέγει ότι Έλληνες μπορεί να ονομασθούν και όχι Έλληνες είναι.
Ευρισκόμενοι ως εκ τούτου ενώπιον ονοματικής δυνατότητας, αφ’ ενός και μιας ουσιαστικής πραγματικότητας, την εννοίας του Ελλήνος αφ’ ετέρου, αναμφισβητήτως, αντίτου συμβεβηκότος, οφείλομεν να προτιμήσωμεν την ουσίαν.
Δεν είναι λοιπόν Έλληνες οι μετέχοντες της Ελληνικής Παιδείας, καθώς από μερικούς διακηρύσσεται, αλλά μόνον δύνασθαι να ονομασθούν Έλληνες.
Αυτά δια την ακρίβειαν της ερμηνείας του Ισοκράτους και διά την αυτονόητον ορθότητα του πρακτέου.
Το ΟΧΙ απέναντι στη βία του αξόνος, δεν αντέταξαν οι αλβανοί, οι οποίοι μάλιστα ήσαν απέναντι, ούτε οι πακιστανοί, ούτε οι μουσουλμάνοι, το ΟΧΙ αυτό αντέταξαν μόνον οι Έλληνες και συνεπώς μόνον αυτοί δικαιούνται να σηκώνουν τα εθνικά μας σύμβολα και να πανηγυρίζουν.
………………………………………............................
ΥΓ: Έλληνας δεν γίνεσαι, ούτε υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδάκι για να σε κάνει. Έλληνας γεννιέσαι και πεθαίνεις.
Ας το καταλάβουν καλά όλοι αυτοί οι καρεκλοκένταυροι , οι νενέκοι, οι δοσίλογοι, οι ανθέλληνες, οι άθεοι απατρίδες, αριστεροκουλτουριάρηδες.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, αγαπητοί συμπατριώτες, το ξαναγράφω:
Το ΟΧΙ απέναντι στη βία του άξονος δεν αντέταξαν οι αλβανοί, οι οποίοι μάλιστα ήσαν απέναντι, ούτε οι πακιστανοί ούτε οι μουσουλμάνοι. Το ΟΧΙ αυτό αντέταξαν μόνον οι Έλληνες και συνεπώς μόνον αυτοί δικαιούνται να σηκώνουν το εθνικό μας σύμβολο και να πανηγυρίζουν.
Θέμος Κουκούλας
