49 χρόνια συμπληρώθηκαν από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Πρόκειται για επέτειο, όπου από το 1974 εορτάζεται επιβλητικά κάθε χρόνο. Όλα τα διαθέσιμα μέσα χρησιμοποιούνται γι’ αυτήν. Δήμοι και κοινότητες είναι γεμάτες με πλατείες και δρόμους Ηρώων του Πολυτεχνείου. Για καμία άλλη Εθνική Επέτειος δεν έχει δαπανηθεί τόσος χρόνος και θόρυβος. Ο περίβολος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου γίνεται κάθε χρόνο τόπος προσκυνήματος, μία υπερμεγέθη πέτρινη κεφαλή του Νικολάου Σβορώνου, ο οποίος παραδόξως δεν βρισκόταν καν στην Ελλάδα τότε και ζούσε υγιέστατος μέχρι το 1989.
Στο παρελθόν ο Δήμος Ζωγράφου ανέσκαπτε τα νεκροταφεία του για να βρουν ομαδικούς τάφους της “σφαγής” χωρίς αποτέλεσμα. Ένας Υπουργός (Γ.Α. Μαγκάκης) εξήγγειλε τιμητικές συντάξεις του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος στις οικογένειες των νεκρών του Πολυτεχνείου, χωρίς τελικά να βρεθεί κανείς να τις διεκδικήσει. Στις 17/11/84 θεμελιώθηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου, στήλη αφιερωμένη στους φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης (1941-1944) δηλαδή πρόκειται για στήλη με νεκρούς του ‘41-44 και όχι του Νοεμβρίου του 1973. Γιατί άραγε όλα αυτά; Πού τελικά βρίσκεται η αλήθεια; Πολλοί περισσότεροι από αυτή των ηρώων του 1984, του 1912, 1913 του Μικρασιατικού μετώπου ή του 1940-41.
Τι ακολούθησε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου
Οι συνέπειες των επεισοδίων του Πολυτεχνείου υπήρξαν τραγικές για την Ελλάδα και την Κύπρο. Συγκεκριμένα τορπίλισε μία μεταπολίτευση που οδηγούσε στην αποκατάσταση το δημοκρατικό θεσμό και έδωσε το πρόσχημα εγκαθιδρύσεως μιας πραγματικής και πολύ σκληρότερης χούντας. Κρήμνισε το χρονοδιάγραμμα εγκαθιδρύσεως ενός νέου πολιτικού βίου, ακύρωσε την πορεία προς τις πρώτες εθνικές εκλογές, μετά από μία ολόκληρη δεκαετία το 1964 και αντί να γίνουν στις 10/2/74, έγιναν στις 17/11/1974, 9 κρισιμότατους μήνες μετά. Οδήγησε έμμεσα σε τραγικά γεγονότα, όπως η εισβολή στην Κύπρο και η επανάκαμψη του παλαιοκομματισμού. Δηλαδή εδώ θέλω να πω, αυτό το οποίο συνέβη τότε στο Πολυτεχνείο, είναι συνεπακόλουθο με την τραγική κατάσταση που έγινε το 1974 στην Κύπρο. Όπως είδαμε, τα γεγονότα έγιναν 40 περίπου ημέρες μετά την απόσυρση της 21ης Απριλίου. Το Πολυτεχνείο λοιπόν δεν εστράφη κατά της δικτατορίας, αλλά κατά της πορείας προς τις εκλογές. Η καθοδηγούμενη μάζα που το προκάλεσε δεν ξεπέρασε ποτέ τα 10.000 άτομα. Ο λαός δεν το στήριξε, δεν κινήθηκε, δεν κατέβηκε στους δρόμους. Η ελπίδα των υποκινητών να ακολουθήσει λαϊκή εξέγερση διεψεύθη οικτρά. Ο Κώστας Λαλιώτης, παραδέχθηκε ότι οι μάζες δεν είχαν καμία διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση, όπως γράφει στο πόρισμά του ο Εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς, οι πάντες πλην των φοιτητών, εξεκμεταλλεύτησαν το λεγόμενο σπουδαστικό κίνημα. Το πολυτεχνείο το υπεκίνησαν αρχικών οι πολιτικοί με συγκεκριμένο σχέδιο εισόδου των πολιτικών νεολαιών, που ήλεγχαν.
Σ’ αυτό εισήλθαν κατόπιν, οι αριστεριστές, με συνθήματα αναρχικά, ανθρωποφαγικά, χίπικα και αρκετά τρελά. Ακολούθησε η ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ και ο «Ρήγας Φεραίος» του ΚΚΕ, το οποίο όμως αποχώρησε στις 16/11/73 καταδικάζοντας την κατάληψή του. Στη συνέχεια μπήκαν πράκτορες μυστικών υπηρεσιών προκειμένου να το ποδηγετήσουν. Υπήρξαν κάποιοι, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το Πολυτεχνείο, το άφησαν να εξελιχθεί ο ίδιος ο Παπαδόπουλος, για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη και να αναλάβει τις εκλογές. Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος: Πολλοί ίσως επεδίωξαν και πέτυχαν και το Πολυτεχνείο και τα θύματά του και φοβούμαι ότι αυτοί δεν ήσαν μόνο οι ανεύθυνοι έναντι του λαού. Ο οιοσδήποτε μπορεί να ήντλησε πολιτικά και ηθικά οφελήματα από το Πολυτεχνείο, εκτός εμού και της Κυβερνήσεώς μου. Τούτο υπήρξε έκτοτε ασφαλές και επιβεβαιωμένο».
Τι ακριβώς εορτάζουμε κάθε 17 Νοέμβρη; Μάλλον η ερώτηση απαντάται από το Θεοφύλακτο Παπακωνσταντίνου που έγραψε: θα έρθει όμως κάποτε η ώρα, που η υπόθεση πολυτεχνείο θα μελετάται από τους ιστορικούς τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μίας από τας χαρακτηριστικοτέρας αποδείξεις της ηθικής και της πραγματικής καταπτώσεως της εποχής μας.
Υ.Γ.1: Τι γίνεται και που βρίσκονται οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου;
Πού βρίσκεται η Μαρία Δαμανάκη; Τι κάνει ο Σκανδαλίδης, ο Μπίστης, ο Τζουμάκας, ο Λαφαζάνης, ο Παπαχρήστος, που είναι όλοι εκείνοι που εξεγέρθηκαν για να πέσει η Χούντα και αντί να φέρουν την Δημοκρατία, έγιναν το άλλοθι των πρακτόρων και των προβοκατόρων και έφεραν μια δεύτερη πιο σκληρή και αδυσώπητη δικτατορία που μας οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου; Μετά από 49 χρόνια πιστεύουν ότι ήταν σωστή εκείνη τους η πολιτική; Γιατί δεν δέχθηκαν την πολιτικοποίηση της δικτατορίας με όποιες αδυναμίες και γιατί αρνήθηκαν τις εκλογές;
Aναρωτήθηκαν ποτέ, μήπως άθελά τους, εξυπηρέτησαν εκείνους που θέλησαν να μας οδηγήσουν στην διχοτόμηση της Κύπρου;
Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, διότι δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους.
Υ.Γ2: Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για τα ντοκουμέντα του Πολυτεχνείου ας προμηθευτούν το βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι εκδόσεις Πέλασγος Ιωάννου Χρήστου Γιαννάκαινα.
