Θα ξεκινήσω το άρθρο μου, με μια σοφή πρόταση που φιλοξενεί το Βήμα της Κω: «Η ανωνυμία είναι καταφύγιο, δειλίας και χυδαιότητας».
Το διαδίκτυο -το ιντερνέτ-έχει μπει για καλά στην καθημερινότητά μας και αποτελεί μέσο ενημέρωσης, επικοινωνίας και εξυπηρέτησης. Η σωστή χρήση του, περιλαμβάνει άγραφους νόμους ή και θεσμοθετημένους κανόνες, ώστε οι χρήστες του να μπορούν να επικοινωνούν και να ταξιδεύουν πολιτισμένα και με ασφάλεια μέσα από αυτό. Δυστυχώς τελευταία, το διαδίχτυο έγινε εργαλείο για θρασύδειλους, ανώνυμους, υβριστές που αναλώνουν τον χρόνο τους, σε προσβλητικά σχόλια και λεκτικές επιθέσεις. Επίσης το χρησιμοποιούν, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως μέσω εκβιασμού εκθέτοντας φωτογραφίες, παραλλαγμένες και προσωπικά δεδομένα, άλλων χρηστών διαπράττοντας ‘ιντερνετικό μπούλινγκ’ δηλ διαδικτυακή επιθετικότητα. Σκοπός τους είναι, η διαπόμπευση και ο εκμηδενισμός της προσωπικότητας των θυμάτων τους, με ακραίο αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς, να οδηγηθούν με απόγνωση μέχρι και στην αυτοκτονία.
Οι υπόλοιποι, όσοι είχαν το θάρρος κατήγγειλαν τους θρασύδειλους εκβιαστές, που φυσικά αποκαλύφθηκαν, για να λογοδοτήσουν στην Δικαιοσύνη. Ο άνθρωπος που όλη μέρα καθυβρίζει ανώνυμα, τους άλλους για να τους μειώσει, είτε πολιτικούς είτε άλλους συμπολίτες του, τελικά καταφέρνει να μειώνει τον ανώνυμο εαυτό του.
Ο φιλόσοφος Σωκράτης( 470-399 π. Χ .) έλεγε. ‘Μην βωμολοχείς, δηλ να λες βρώμικες λέξεις, στην εκφορά του λόγου σου, γιατί εκφράζεις τον βρώμικο ψυχικά και σωματικά εαυτό σου.
Παρόλα αυτά, με λύπη διαπιστώνουμε ένα λεκτικό, αόρατο και ανώνυμο πόλεμο και μια απαράδεκτη, επιθετική, βρώμικη γλώσσα, που μόνο βλάπτουν και ουδόλως ωφελούν κανέναν. Βλάπτουν τον πολιτισμό και την παρουσία του διαδικτυακού μέσου, από όπου εκφράζονται αρνητικά.
Θυμίζουν δε κάποιους ανεγκέφαλους, που χρησιμοποιούσαν τις τηλεφωνικές συσκευές τους, τότε στην νηπιακή ηλικία της τηλεφωνίας, για να καταδώσουν, να καταγγείλουν, να προσβάλλουν, να καθυβρίσουν ανώνυμα, όποιον είχαν διαφορές ή αντιπάθειες, αποκρύπτοντας το όνομα και τον αριθμό τους. Φυσικά, δεν γνώριζαν ότι ο αριθμός και το όνομα τους, καταγράφονταν στο τηλεφωνικό κέντρο του ΟΤΕ, και με μια απλή Δικαστική απόφαση, εύκολα αποκαλύπτονταν.
Ο πολιτισμένος άνθρωπος, αν έχει ένα παράπονο για έναν πολιτικό ή μια διαφορά, με έναν συμπολίτη του, πηγαίνει ευθέως και ευθαρσώς, να τον αντιμετωπίσει κατά πρόσωπον.
Με το να γράφει ανώνυμα και να βγάζει πίκρα και χολή, σε όποιον αντιπαθεί με κακόβουλα σεξιστικά ή αισχρά, μειωτικά σχόλια, υποβιβάζει τον εαυτό του και μόνον αυτόν, έστω και ανώνυμα. Ελάχιστοι είναι αυτοί, που εκφέρουν σωστά την γνώμη ή την διαφωνία τους επώνυμα.
Όσοι νόμοι και αν θεσμοθετηθούν, όσοι κανόνες και αν επιβληθούν, οι θρασύδειλοι ποτέ δεν θα συνετιστούν. Κρυμμένοι πίσω από την αδιαπέραστη, κουρτίνα της ανωνυμίας τους, θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Θα υπάρχουν, για να επιδίδονται σε αυτό το κατάπτυστο ‘σπορ’ εκτόνωσης, της διαταραγμένης, αγενούς, απολίτιστης, προσωπικότητας τους, καθυβρίζοντας και προσβάλλοντας με δυσμενή κοσμητικά επίθετα, τους άλλους συνανθρώπους τους.
Στην πραγματικότητα, εκθέτουν τον ίδιο τον εαυτό τους, παραδίδοντας τον σε μια κοινωνία, ανώνυμο, βρώμικο και αντιπαθητικό. Θέλουμε όμως τέτοια μέλη στην κοινωνία μας, που σκοπό έχουν να τρέφονται, με χυδαίες λεκτικές επιθέσεις, για τους άλλους ανθρώπους;
Θέλουμε να κυκλοφορούν δίπλα μας, οι ανώνυμοι υβριστές, οι βρώμικοι στο μυαλό, στην ψυχή και στην γλώσσα; Αν όχι, ας φροντίσουμε όλοι να τους απομονώνουμε. Να μην απαντάμε στα ανώνυμα, ταπεινωτικά τους σχόλια, αλλά και οι ανάλογες ιστοσελίδες, να διαγράφουν αμέσως τις ανώνυμες, προσβλητικές εκφράσεις. Δίκαια, θα αναρωτηθείτε αγαπητοί αναγνώστες. Μήπως όλο αυτό, αποτελεί φίμωση του λόγου; Όχι, αυτό δεν αποτελεί φίμωση της ελευθερίας του λόγου, διότι η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση του λόγου, έχει τα όρια και τις αντοχές της. Γιατί όπως είπε και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, ( 1907-1998 μ. Χ. ) ‘Όταν η ελευθερία, γίνεται αχαλίνωτη ασυδοσία και ασυγκράτητη φαυλοκρατία, έχει χάσει την αξία και τη θέση της στην Δημοκρατία.
